Η Λιλή Ζωγράφου γεννήθηκε το 1922 στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Σπούδασε φιλολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ξεκίνησε την καριέρα της δημοσιεύοντας έργα της σε λογοτεχνικά περιοδικά
και το 1949 εξέδωσε το πρώτο της έργο με τίτλο Αγάπη και καθιερώθηκε δέκα χρόνια αργότερα με το δοκίμιο Νίκος Καζαντζάκης-ένας τραγικός.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε γνωστά περιοδικά και εφημερίδες.
Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και στις Ανατολικές χώρες.
Δημοσίευσε 24 βιβλία (μυθιστορήματα, νουβέλες και δοκίμια) που έχουν κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις. Το τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο
"Η αγάπη άργησε μια μέρα" έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και έχει διασκευαστεί σε σήριαλ για την ελληνική τηλεόραση. Πέθανε το 1998.
Αν ζουσε δεν ξερω πως θα αντιμετωπιζε ολο αυτο τον ντορο σχετικα με το βιβλιο της "Η αγαπη αργησε μια μερα".Η διασκευη μεταδόθηκε με επιτυχία απο την ΕΤ το 1997.Παιζοταν κατα της εννέα το βραδυ λιγο μετα τις ειδησεις του καναλιου.Άψογη εικαστικά και ερμηνευτικά διασκευή της μελαγχολικής νουβέλας της Λιλής Ζωγράφου. Οι αρνητικοί αντρικοί χαρακτήρες και η έμφαση στις μητριαρχικές δομές της οικογένειας Φτενούδου αναδεικνύονται από τις εξαίρετες ερμηνείες όλων των ηθοποιών και ιδιαίτερα της Καρυοφιλιάς Καραμπέτη, στο ρόλο της Ασπασίας, μιας γυναίκας που μετά το θάνατο του πατέρα της, μετατρέπεται σε αυταρχικό αρχηγό της οικογένειας. Το σήριαλ αποτελεί την ακριβότερη παραγωγή της ελληνικής τηλεόρασης με συνολικό κόστος παραγωγής 350 εκατομμύρια δραχμές.
Κανενας δεν φωναζε τοτε κανενας δεν εναντιωθηκε.Τωρα γιατι ολος αυτος ο χαμος;
Αντι να χαιρομαστε που τα παιδιά μας διαβαζουν Έλληνες συγγραφείς και κυρίως ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ εσεις φωνάζετε και ξεσηκωνεστε;
Εντάξει συμφωνω, το βιβλιο περιεχει πολυ τολμηρες σκηνές ε και;Πλακα με κανετε;Κοιταξτε γυρω σας,στα περιπτερα,στις αφισες,στην τηλεοραση,στα περιοδικά.Αφου λογοκρινατε αυτο το βιβλιο και με αυτη την λογικη,μην αφηνετε τα παιδια σας να βγαινουν απο το σπιτι,να μη τα αφηνετε να βλεπουν τηλεοραση,για να μην παρασυρθουν,για να μην βλεπουν το γυμνο και για να μην μαθουν τιποτα για την ζωη.
Απο ποτε στην Ελλαδα γινετε τετοια λογοκρισια και απαγορευση βιβλίων;Γιατι πάλι μας κάνετε διεθνώς ρεζίλι;Δεν βαρεθηκατε;
Εδω κανατε τα σχολεια σαν τα μουτρα σας,δεν ξερουν τι γιορταζουμε στις 25 Μαρτιου και στις 28 Οκτωβριου,δεν ξερουν για την Μικρασιατικη καταστροφη,δεν ξερουν την Ιστορια μας.Ρωτήστε τους για το σεξ και θα γνωριζουν πιο πολλα απο οτι εσεις.Η νομίζετε ότι είναι ντροπή;
Ντροπή είναι να ακούω για δεκατριάχρονα και δεκαπεντάχρονα να βιάζονται και να παρασέρνονται από δήθεν "μεγάλους",για μαθητές να περιπλέκονται σε σεξ παρτυ κοινώς παρτούζες επειδή το είδανε στην τηλεόραση και θέλανε να δοκιμάσουν,για γονείς-τσατσάδες.
Η ίδια η Λιλή Ζωγράφου είχε πει "Η μεγάλη γνώση δεν αποκτιέται μόνο με βιώματα, ας μην κοροϊδευόμαστε. Η μεγάλη γνώση αποκτιέται με διάβασμα, με μελέτη ή έστω να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον υψηλής καλλιέργειας. Και δεν νομίζω ότι η γνώση αποκτιέται τόσο εύκολα. Η γνώση είναι δύσκολο πράγμα και εκεί που μας πληγώνει είναι να βλέπουμε τους Έλληνες τόσο ανίδεους."
Πόσο δίκιο έχει; ε;
Για συνέλθετε λέω εγώ.Να προσφέρετε γνώση και μην την αφαιρείτε.
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο.Τα είπε όλα εκείνη με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
Όσο και να με απογοητεύετε,εγώ τα παιδιά μου θα τα μεγαλώσω όπως θέλω και δεν θα μου επιβάλλετε τους κομπλεξισμούς σας.Και το βιβλιο θα διαβάσουν και άλλα πολλά βιβλία δικών μας λογοτεχνών μιας και στα σχολεία τα έχετε εξαλείψει.
Παραθέτω την τελευταία συνέντευξη που έδωσε στην Όλγα Μπακομάρου για το περιοδικό «Γυναίκα» τεύχος Μαρτίου 1997.
Το μυθιστόρημά της «Η Αγάπη Άργησε μια Μέρα» γίνεται σήριαλ από τον Κώστα Κουτσομύτη, ανοίγοντάς της και τον δρόμο της τηλέορασης.
-Είναι σημαντικό αυτό για σας;
-Όχι δεν είναι καθόλου σημαντικό αυτό για μένα. Κατ'αρχήν, διότι εγώ δεν αποβλέπω στο να πουλήσω από την τηλεόραση. Το βιβλίο κυκλοφορεί τρία χρόνια και εξακολουθεί να είναι μπεστ σέλερ , έφτασε τα 130.000 αντίτυπα και έχει διαβαστεί από πολύ περισσότερους βέβαια, έκανε τον κύκλο του. Η συμφωνία για την τηλεοπτική μεταφορά του κλείστηκε όταν πρωτοκυκλοφόρησε, σήμερα δεν θα το έδινα. Πέρα από αυτό είμαι πάρα πολύ επιφυλαχτική ως προς την απόδοση.
-Εσείς τι θέλατε να πείτε με το βιβλίο;
-Έχει σημασία να σας πω πώς το έγραψα αυτό το βιβλίο. Είχα στη Νεάπολη της Κρήτης, το χωριό όπου γεννήθηκε ο πατέρας μου, κάτι θειάδες, πρώτες ξαδέλφες δικές του, επτά τον αριθμό, όπου και στο βιβλίο, που ήταν όλες γεροντοκόρες. Τραγικές φυσιογνωμίες που εγώ τις λάτρευα και τις έκλεβα. Πήγαινα στο σπίτι τους, εγώ που δεν είχα σχέση με κανένα συγγενή, κι έκλεβα την ποιότητά τους, έκλεβα το υλικό τους, έκλεβα την υπόστασή τους την τόσο μακρινή από μας και έλεγα πως κάποτε θα τις γράψω.
-Πώς δεν είχατε σχέση με κανένα συγγενή σας;
-Ήμουν αντισυγγενική. Διότι η ζωή που ζούσα εγώ δεν ήταν της εγκρίσεως του καθώς πρέπει κόσμου. Κι εγώ ανήκα σε μια καθωσπρέπει οικογένεια.
-Τι κάνατε δηλαδή;
-Είχα καταρχήν ξεφύγει, με τα μέτρα και τις αντιλήψεις της εποχής, απ'το σπίτι μου, απ'την οικογένεια μου. Είχα εραστές με το τσουβάλι, είχα σχέσεις ελεύθερες. Ο πατέρας μου, που ήταν δημοσιογράφος, εκδότης μιας μεγάλης εφημερίδας στην Κρήτη, κι έγινε μετά υπουργός Τύπου στην κυβέρνηση Τσουδερού, με απειλούσε και μου απαγόρευε να κυκλοφορώ στην πλατεία Συντάγματος, γιατί εκεί κοντά ήταν το στέκι του. Μου έλεγε ότι αν με δει, έχει το περίστροφό του επάνω του και θα με σκοτώσει.
-Τον αψηφούσατε;
-Ε, είχα μεγαλώσει αρκετά πια για να πιστεύω αυτούς τους παλικαρισμούς, αλλά φοβόμουν τον μπαμπά μου. Γιατί ήταν ικανός να μου δώσει και δυο σκαμπίλια στη μέση της πλατείας. Από το άλλο μέρος, η μαμά μου και οι τρεις αδελφές μου-μεγαλύτερες μου, καλλονές όλες, αλλά απάντρευτες-δεν μου συγχωρούσαν την ανεξαρτησία μου αυτή και με κατηγορούσαν για πουτάνα. Θεωρούμουν η ντροπή της οικογένειας.
-Οι θείες από την Κρήτη σας αποδέχονταν;
-Στις θείες επειδή ήταν μεγαλομανείς-κι αυτό το στοιχείο που το έχω έντονο στο βιβλίο, φοβάμαι ότι ότι δεν το'χει πιάσει ο σκηνοθέτης-άρεσε πάρα πολύ που ασχολιόμουν με τα γράμματα και τις κολάκευε ότι πήγαινα στο χωριό να τις δω. Ζούσαν σε ένα σπίτι παλιό σαν κι αυτές , παμπάλαιες όλες, με δέρματα τρυφερά, ωραία, ανήλιαγα, χλωμά, φιλντισένια κάποτε ...Και πριν από τρία περίπου χρόνια, οι δυο αδελφές μου μ'έκαναν να καθίσω κάτω και να τις περιγράψω.
-Με ποιόν τρόπο;
-Αρρώστησαν κι επειδή, μισότρελες καθώς ήταν, δεν ανέχονταν κανέναν ξένο να τις περιποιείται, έπεσαν στα χέρια μου να τις νταντεύω και να τις προσέχω, αυτές που με κατάγγελναν και με κατηγορούσαν σαν πουτάνα ως την τελευταία τους στιγμή. Τέλος πάντων, όταν προχώρησαν οι αρρώστιες τους, είπα: «Λιλή, πρέπει να σωθούμε, πρέπει να βρούμε κάτι άλλο να σκεφτόμαστε εκτός από την Ιωάννα και την Έλσα». Και τότε είπα «θα γράψω τις θείες». Κάθισα λοιπόν στο γραφείο μου και άρχισα να εκμαιεύω το μυθιστόρημα. Αλλά, βέβαια, έβρισκα ένα στοιχείο δύσκολο σ'αυτό, διότι η ερημιά δεν έχει υπόθεση. Η ερημιά δεν περιγράφεται.
-Δεν υπήρξε δηλαδή Ιταλός;
-Όχι καλέ, παρθένες πεθάνανε και οι έξι απ'τις εφτά αδελφές! Τον εφηύρα τον Ιταλό, καταρχήν, διότι κάποιος έπρεπε να πηδήξει εκεί μέσα. Διότι έπρεπε να δημιουργηθεί υπόθεση.
-Γίνεται ήδη μια συζήτηση αν το μυθιστόρημα είναι «φεμινιστικό» ή «αντιφεμινιστικό»...
-Δεν δικαιώνει τις γυναίκες αυτό το μυθιστόρημα, εγώ βρίσκω ότι συντρίβει τις γυναίκες. Βέβαια έχω ξεφτιλίσει και τους άντρες, τα αδέλφια τουλάχιστον της οικογένειας ξεφτιλίζονται. Μαλάκες βγαίνουνε.
-Είστε φεμινίστρια;
-Όχι εγώ δεν είμαι φεμινίστρια. Αντιπαθώ τον όρο, αντιπαθώ την ηλίθια χρησιμοποίησή του στην Ελλάδα, από την Μάργκαρετ Παπανδρέου ξεκινώντας, η οποία είχε γίνει ηγέτης των επαναστατημένων γυναικών, ενώ έτρωγε το κέρατο σύννεφο κι ανεχόταν τα πάντα. Η κυρία Μάργκαρετ Παπανδρέου ξεφτίλισε το κίνημα των γυναικών, το οποίο εγώ δεν θα το έλεγα φεμινιστικό. Ονειρεύομαι να μην πεθάνω, αν δεν βρω ένα όνομα που να εκφράζει τον φεμινισμό, ένα ελληνικό όνομα όμως ,θα'θελα πολύ να έχω αυτή την ευρεσιτεχνία.
-Γιατί αυτό το πάθος;
- Διότι από την αρχαία Ελλάδα ξεκίνησε η καταδίκη της γυναίκας. Όταν σκεφτείτε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είναι υπεύθυνοι για την ταπεινωτική συμπεριφορά που επιβλήθηκε παγκόσμια κατά της γυναίκας, θα καταλάβετε ότι είναι ντροπή να λέμε το φεμινιστικό κίνημά μας για να κερδίσουμε την αξιοπρέπεια μας απέναντι στους αρσενικούς.
-Πέρα από το πάθος και τα πάθη, προοπτική ισότιμης προσέγγισης των δυο φύλων βλέπετε να υπάρχει;
Ναι διότι πιστεύω ότι οι άντρες θα πάψουν να είναι τόσο υπερφίαλοι, τόσο εγωιστές ώστε να θέλουν η κατάκτηση μιας γυναίκας να είναι ο θρίαμβος τους. Θα γίνουν σεμνοί ώστε να χρειάζονται και αυτοί μια γυναικεία συντροφιά.
Σπούδασε φιλολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ξεκίνησε την καριέρα της δημοσιεύοντας έργα της σε λογοτεχνικά περιοδικά
και το 1949 εξέδωσε το πρώτο της έργο με τίτλο Αγάπη και καθιερώθηκε δέκα χρόνια αργότερα με το δοκίμιο Νίκος Καζαντζάκης-ένας τραγικός.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε γνωστά περιοδικά και εφημερίδες.
Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και στις Ανατολικές χώρες.
Δημοσίευσε 24 βιβλία (μυθιστορήματα, νουβέλες και δοκίμια) που έχουν κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις. Το τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο
"Η αγάπη άργησε μια μέρα" έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και έχει διασκευαστεί σε σήριαλ για την ελληνική τηλεόραση. Πέθανε το 1998.
Αν ζουσε δεν ξερω πως θα αντιμετωπιζε ολο αυτο τον ντορο σχετικα με το βιβλιο της "Η αγαπη αργησε μια μερα".Η διασκευη μεταδόθηκε με επιτυχία απο την ΕΤ το 1997.Παιζοταν κατα της εννέα το βραδυ λιγο μετα τις ειδησεις του καναλιου.Άψογη εικαστικά και ερμηνευτικά διασκευή της μελαγχολικής νουβέλας της Λιλής Ζωγράφου. Οι αρνητικοί αντρικοί χαρακτήρες και η έμφαση στις μητριαρχικές δομές της οικογένειας Φτενούδου αναδεικνύονται από τις εξαίρετες ερμηνείες όλων των ηθοποιών και ιδιαίτερα της Καρυοφιλιάς Καραμπέτη, στο ρόλο της Ασπασίας, μιας γυναίκας που μετά το θάνατο του πατέρα της, μετατρέπεται σε αυταρχικό αρχηγό της οικογένειας. Το σήριαλ αποτελεί την ακριβότερη παραγωγή της ελληνικής τηλεόρασης με συνολικό κόστος παραγωγής 350 εκατομμύρια δραχμές.
Κανενας δεν φωναζε τοτε κανενας δεν εναντιωθηκε.Τωρα γιατι ολος αυτος ο χαμος;
Αντι να χαιρομαστε που τα παιδιά μας διαβαζουν Έλληνες συγγραφείς και κυρίως ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ εσεις φωνάζετε και ξεσηκωνεστε;
Εντάξει συμφωνω, το βιβλιο περιεχει πολυ τολμηρες σκηνές ε και;Πλακα με κανετε;Κοιταξτε γυρω σας,στα περιπτερα,στις αφισες,στην τηλεοραση,στα περιοδικά.Αφου λογοκρινατε αυτο το βιβλιο και με αυτη την λογικη,μην αφηνετε τα παιδια σας να βγαινουν απο το σπιτι,να μη τα αφηνετε να βλεπουν τηλεοραση,για να μην παρασυρθουν,για να μην βλεπουν το γυμνο και για να μην μαθουν τιποτα για την ζωη.
Απο ποτε στην Ελλαδα γινετε τετοια λογοκρισια και απαγορευση βιβλίων;Γιατι πάλι μας κάνετε διεθνώς ρεζίλι;Δεν βαρεθηκατε;
Εδω κανατε τα σχολεια σαν τα μουτρα σας,δεν ξερουν τι γιορταζουμε στις 25 Μαρτιου και στις 28 Οκτωβριου,δεν ξερουν για την Μικρασιατικη καταστροφη,δεν ξερουν την Ιστορια μας.Ρωτήστε τους για το σεξ και θα γνωριζουν πιο πολλα απο οτι εσεις.Η νομίζετε ότι είναι ντροπή;
Ντροπή είναι να ακούω για δεκατριάχρονα και δεκαπεντάχρονα να βιάζονται και να παρασέρνονται από δήθεν "μεγάλους",για μαθητές να περιπλέκονται σε σεξ παρτυ κοινώς παρτούζες επειδή το είδανε στην τηλεόραση και θέλανε να δοκιμάσουν,για γονείς-τσατσάδες.
Η ίδια η Λιλή Ζωγράφου είχε πει "Η μεγάλη γνώση δεν αποκτιέται μόνο με βιώματα, ας μην κοροϊδευόμαστε. Η μεγάλη γνώση αποκτιέται με διάβασμα, με μελέτη ή έστω να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον υψηλής καλλιέργειας. Και δεν νομίζω ότι η γνώση αποκτιέται τόσο εύκολα. Η γνώση είναι δύσκολο πράγμα και εκεί που μας πληγώνει είναι να βλέπουμε τους Έλληνες τόσο ανίδεους."
Πόσο δίκιο έχει; ε;
Για συνέλθετε λέω εγώ.Να προσφέρετε γνώση και μην την αφαιρείτε.
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο.Τα είπε όλα εκείνη με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
Όσο και να με απογοητεύετε,εγώ τα παιδιά μου θα τα μεγαλώσω όπως θέλω και δεν θα μου επιβάλλετε τους κομπλεξισμούς σας.Και το βιβλιο θα διαβάσουν και άλλα πολλά βιβλία δικών μας λογοτεχνών μιας και στα σχολεία τα έχετε εξαλείψει.
Παραθέτω την τελευταία συνέντευξη που έδωσε στην Όλγα Μπακομάρου για το περιοδικό «Γυναίκα» τεύχος Μαρτίου 1997.
Το μυθιστόρημά της «Η Αγάπη Άργησε μια Μέρα» γίνεται σήριαλ από τον Κώστα Κουτσομύτη, ανοίγοντάς της και τον δρόμο της τηλέορασης.
-Είναι σημαντικό αυτό για σας;
-Όχι δεν είναι καθόλου σημαντικό αυτό για μένα. Κατ'αρχήν, διότι εγώ δεν αποβλέπω στο να πουλήσω από την τηλεόραση. Το βιβλίο κυκλοφορεί τρία χρόνια και εξακολουθεί να είναι μπεστ σέλερ , έφτασε τα 130.000 αντίτυπα και έχει διαβαστεί από πολύ περισσότερους βέβαια, έκανε τον κύκλο του. Η συμφωνία για την τηλεοπτική μεταφορά του κλείστηκε όταν πρωτοκυκλοφόρησε, σήμερα δεν θα το έδινα. Πέρα από αυτό είμαι πάρα πολύ επιφυλαχτική ως προς την απόδοση.
-Εσείς τι θέλατε να πείτε με το βιβλίο;
-Έχει σημασία να σας πω πώς το έγραψα αυτό το βιβλίο. Είχα στη Νεάπολη της Κρήτης, το χωριό όπου γεννήθηκε ο πατέρας μου, κάτι θειάδες, πρώτες ξαδέλφες δικές του, επτά τον αριθμό, όπου και στο βιβλίο, που ήταν όλες γεροντοκόρες. Τραγικές φυσιογνωμίες που εγώ τις λάτρευα και τις έκλεβα. Πήγαινα στο σπίτι τους, εγώ που δεν είχα σχέση με κανένα συγγενή, κι έκλεβα την ποιότητά τους, έκλεβα το υλικό τους, έκλεβα την υπόστασή τους την τόσο μακρινή από μας και έλεγα πως κάποτε θα τις γράψω.
-Πώς δεν είχατε σχέση με κανένα συγγενή σας;
-Ήμουν αντισυγγενική. Διότι η ζωή που ζούσα εγώ δεν ήταν της εγκρίσεως του καθώς πρέπει κόσμου. Κι εγώ ανήκα σε μια καθωσπρέπει οικογένεια.
-Τι κάνατε δηλαδή;
-Είχα καταρχήν ξεφύγει, με τα μέτρα και τις αντιλήψεις της εποχής, απ'το σπίτι μου, απ'την οικογένεια μου. Είχα εραστές με το τσουβάλι, είχα σχέσεις ελεύθερες. Ο πατέρας μου, που ήταν δημοσιογράφος, εκδότης μιας μεγάλης εφημερίδας στην Κρήτη, κι έγινε μετά υπουργός Τύπου στην κυβέρνηση Τσουδερού, με απειλούσε και μου απαγόρευε να κυκλοφορώ στην πλατεία Συντάγματος, γιατί εκεί κοντά ήταν το στέκι του. Μου έλεγε ότι αν με δει, έχει το περίστροφό του επάνω του και θα με σκοτώσει.
-Τον αψηφούσατε;
-Ε, είχα μεγαλώσει αρκετά πια για να πιστεύω αυτούς τους παλικαρισμούς, αλλά φοβόμουν τον μπαμπά μου. Γιατί ήταν ικανός να μου δώσει και δυο σκαμπίλια στη μέση της πλατείας. Από το άλλο μέρος, η μαμά μου και οι τρεις αδελφές μου-μεγαλύτερες μου, καλλονές όλες, αλλά απάντρευτες-δεν μου συγχωρούσαν την ανεξαρτησία μου αυτή και με κατηγορούσαν για πουτάνα. Θεωρούμουν η ντροπή της οικογένειας.
-Οι θείες από την Κρήτη σας αποδέχονταν;
-Στις θείες επειδή ήταν μεγαλομανείς-κι αυτό το στοιχείο που το έχω έντονο στο βιβλίο, φοβάμαι ότι ότι δεν το'χει πιάσει ο σκηνοθέτης-άρεσε πάρα πολύ που ασχολιόμουν με τα γράμματα και τις κολάκευε ότι πήγαινα στο χωριό να τις δω. Ζούσαν σε ένα σπίτι παλιό σαν κι αυτές , παμπάλαιες όλες, με δέρματα τρυφερά, ωραία, ανήλιαγα, χλωμά, φιλντισένια κάποτε ...Και πριν από τρία περίπου χρόνια, οι δυο αδελφές μου μ'έκαναν να καθίσω κάτω και να τις περιγράψω.
-Με ποιόν τρόπο;
-Αρρώστησαν κι επειδή, μισότρελες καθώς ήταν, δεν ανέχονταν κανέναν ξένο να τις περιποιείται, έπεσαν στα χέρια μου να τις νταντεύω και να τις προσέχω, αυτές που με κατάγγελναν και με κατηγορούσαν σαν πουτάνα ως την τελευταία τους στιγμή. Τέλος πάντων, όταν προχώρησαν οι αρρώστιες τους, είπα: «Λιλή, πρέπει να σωθούμε, πρέπει να βρούμε κάτι άλλο να σκεφτόμαστε εκτός από την Ιωάννα και την Έλσα». Και τότε είπα «θα γράψω τις θείες». Κάθισα λοιπόν στο γραφείο μου και άρχισα να εκμαιεύω το μυθιστόρημα. Αλλά, βέβαια, έβρισκα ένα στοιχείο δύσκολο σ'αυτό, διότι η ερημιά δεν έχει υπόθεση. Η ερημιά δεν περιγράφεται.
-Δεν υπήρξε δηλαδή Ιταλός;
-Όχι καλέ, παρθένες πεθάνανε και οι έξι απ'τις εφτά αδελφές! Τον εφηύρα τον Ιταλό, καταρχήν, διότι κάποιος έπρεπε να πηδήξει εκεί μέσα. Διότι έπρεπε να δημιουργηθεί υπόθεση.
-Γίνεται ήδη μια συζήτηση αν το μυθιστόρημα είναι «φεμινιστικό» ή «αντιφεμινιστικό»...
-Δεν δικαιώνει τις γυναίκες αυτό το μυθιστόρημα, εγώ βρίσκω ότι συντρίβει τις γυναίκες. Βέβαια έχω ξεφτιλίσει και τους άντρες, τα αδέλφια τουλάχιστον της οικογένειας ξεφτιλίζονται. Μαλάκες βγαίνουνε.
-Είστε φεμινίστρια;
-Όχι εγώ δεν είμαι φεμινίστρια. Αντιπαθώ τον όρο, αντιπαθώ την ηλίθια χρησιμοποίησή του στην Ελλάδα, από την Μάργκαρετ Παπανδρέου ξεκινώντας, η οποία είχε γίνει ηγέτης των επαναστατημένων γυναικών, ενώ έτρωγε το κέρατο σύννεφο κι ανεχόταν τα πάντα. Η κυρία Μάργκαρετ Παπανδρέου ξεφτίλισε το κίνημα των γυναικών, το οποίο εγώ δεν θα το έλεγα φεμινιστικό. Ονειρεύομαι να μην πεθάνω, αν δεν βρω ένα όνομα που να εκφράζει τον φεμινισμό, ένα ελληνικό όνομα όμως ,θα'θελα πολύ να έχω αυτή την ευρεσιτεχνία.
-Γιατί αυτό το πάθος;
- Διότι από την αρχαία Ελλάδα ξεκίνησε η καταδίκη της γυναίκας. Όταν σκεφτείτε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είναι υπεύθυνοι για την ταπεινωτική συμπεριφορά που επιβλήθηκε παγκόσμια κατά της γυναίκας, θα καταλάβετε ότι είναι ντροπή να λέμε το φεμινιστικό κίνημά μας για να κερδίσουμε την αξιοπρέπεια μας απέναντι στους αρσενικούς.
-Πέρα από το πάθος και τα πάθη, προοπτική ισότιμης προσέγγισης των δυο φύλων βλέπετε να υπάρχει;
Ναι διότι πιστεύω ότι οι άντρες θα πάψουν να είναι τόσο υπερφίαλοι, τόσο εγωιστές ώστε να θέλουν η κατάκτηση μιας γυναίκας να είναι ο θρίαμβος τους. Θα γίνουν σεμνοί ώστε να χρειάζονται και αυτοί μια γυναικεία συντροφιά.
4 σχόλια:
Επειδή δεν έχω πάρει είδηση τι έγινε πάλι στο Ελλαδιστάν, μπορείς να μας ενημερώσεις Ευγενιώ; Το "η αγάπη άργησε μια μέρα" το διάβασα όταν πρωτοκυκλοφόρησε και μάλιστα μέσα σε ένα βράδυ μονορούφι. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι θα μπορούσε να προκαλέσει οποιαδήποτε αντίδραση!
Παρεμπιπτόντως, διαβάστε την "Αντιγνώση: τα δεκανίκια του καπιταλισμού" της Λιλής όσοι μπορείτε. Είναι από τα κορυφαία βιβλία που έχει γράψει και αν και την θεωρεία που αναπτύσσει πρέπει να την δεχτούμε με επιφυλακτικότητα, τα στοιχεία που παραθέτει είναι απολύτως αληθινά και εξηγούν πολλά όσον αφορά στην εκκλησία, τον χριστιανισμό, τον καπιταλισμό και την βίαιη επικράτησή του. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα
Aγαπητή Ευγενία, οφείλω να ομολογήσω ότι το blog σου είναι μία όαση , αθωότητος, χαράς αλλά και γνώσης.
καθηγητής προτείνει λογοτεχνικά αναγνώσματα στους μαθητές, ανάμεσα στα οποία και γνωστό μυθιστόρημα της Λιλής Ζωγράφου με ερωτικές σκηνές που προκαλούν την αντίδραση γονέων. Με τα πολλά η αντίδραση καταλήγει εκεί όπου καταλήγει κάθε αντίδραση που σέβεται τον εαυτό της: στο στούντιο της τηλεοπτικής «Ζούγκλας» (ΜΗ ΧΕΣΩ!!Σαν δεν ντρεπεστε λέω εγω!). Μια αόρατη φωνή παραστατικά απαγγέλλει αποσπάσματα του βιβλίου. Για να γίνουν τα πειστήρια του εγκλήματος πληρέστερα, η ανάγνωση συνοδεύεται από προβολή τηλεοπτικών ερωτικών σκηνών.Μια υποθεση που ωγηκε στα τηλεοπτικα δικαστηρια,για να κρινουν ποιοι;Παρέκαμψαν τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας, όπου είχαν κάθε δικαίωμα να καταγγείλουν ό,τι θεωρούσαν ανάρμοστο. Προτίμησαν την εύκολη οδό της διαπόμπευσης. Έδωσαν ένα λαμπρό μάθημα λιντσαρίσματος στα παιδιά τους. Πόσο αυτή η επιλογή τραυματίζει την προαναφερθείσα βάση εμπιστοσύνης λίγο τους απασχόλησε.
Γ' τάξη Γυμνασίου στο Α' Αρσάκειο Εκάλης. Ο φιλόλογος κ. Ανδροβιτσανέας διδάσκει στα παιδιά ένα απόσπασμα από το πολυδιαβασμένο βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου «Η αγάπη άργησε μια μέρα», εκδόσεις Αλεξάνδρεια, το οποίο από το 1994 έως σήμερα έχει κάνει 48 εκδόσεις. Είναι η δραματική ιστορία της Ερατώς, μιας έφηβης που γνωρίζεται με Ιταλό στην Κατοχή, κάνει παιδί μαζί του και η μητέρα της το παρουσιάζει σαν δικό της για να γλιτώσει η κόρη την κοινωνική κατακραυγή. Σε μια κοινωνία ψευδαισθήσεων αποτυπώνεται η θέση των γυναικών της εποχής.
Στη δική μας κοινωνία της τηλεοπτικής φενάκης, ο φακός του Δημοσιογράφου, στον «Κίτρινο Τύπο» της Δευτέρας στο Alter, ος τα πανθ' ορά, συνεπικουρούμενος από την υστερία κάποιων σεμνότυφων γονιών, στέλνει στην πυρά τη μακαρίτισσα Ζωγράφου και τον φιλόλογο στο πυρ το εξώτερον.
Ο καθηγητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα και η μόνη επίσημη αντίδραση της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας στην οποία ανήκουν τα Αρσάκεια και Τοσίτσεια σχολεία ήταν ότι «στα σχολεία μας οι εκπαιδευτικοί είναι ελεύθεροι να προτείνουν στους μαθητές οποιοδήποτε βιβλίο θέλουν, αρκεί να φέρουν την ευθύνη της επιλογής τους».
Την αρχικά σπασμωδική αντίδραση του σχολείου, στο οποίο διετάχθη έρευνα, ακολούθησε η άρνηση των μαθητών να μπουν προχθές στις τάξεις τους απαιτώντας την αποκατάσταση του καθηγητή ο οποίος, σύμφωνα με τον διευθυντή του κ. Γκρατσία, «είναι εξαιρετικός και από τους καλύτερους στον χώρο του». Την ίδια ώρα οι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν «λευκή απεργία» συμπαραστεκόμενοι στον συνάδελφό τους κ. Ανδροβιτσανέα.
Στο θέμα παρενέβη πυροσβεστικά ο πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Γεώργιος Μπαμπινιώτης, ζητώντας να επανέλθει στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα ο καθηγητής.
Αλλη μια περίπτωση υποκριτικής και σπασμωδικής συμπεριφοράς από μια κοινωνία που στρουθοκαμηλίζει. Δεν μας φτάνουν όσες φραπελιές και τηλεφραπεδιές μας σερβίρουν καθημερινά τα κανάλια, η σκοτεινή και θλιμμένη ιστορία της Ζωγράφου θα μας εκμαυλίσει!
Μην ξεχνάμε βέβαια τι έχει προηγηθεί με το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.
Ποιοι οφείλουν να αποφασίζουν τι τελικά θα διδάσκεται και τι όχι στα σχολεία; Ποιος, εκτός από τα αρμόδια παιδαγωγικά όργανα, δικαιούται να εκφέρει άποψη για την αξία ενός βιβλίου, που διδάσκεται στα σχολεία;
«Οι παρεμβάσεις ασχέτων στο περιεχόμενο της διδασκαλίας σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες ήταν ανέκαθεν προσφιλές σύνδρομο στη νεοελληνική κοινωνία», υποστηρίζει ο Βασίλης Καρδάσης, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. «Δημόσιοι λειτουργοί που αισθάνονται ότι αμύνονται του κομμουνιστικού κινδύνου, εθνικόφρονες θεολόγοι και μητροπολίτες που νιώθουν να κινδυνεύουν οι "ελληνοχριστιανικές παραδόσεις", αγανακτισμένοι γονείς που αποκρούουν πνευματικά μιάσματα χάριν των παιδιών τους. Θυμάμαι πόσο μίσος εκδηλώθηκε στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο μέσα στη Βουλή, για να μη διανεμηθεί στους φοιτητές του Παντείου το βιβλίο του Νίκου Σβορώνου. Και σήμερα ακόμη διάφοροι άσχετοι ακατάσχετα ομιλούντες υποδεικνύουν τα περί εθνικής Ιστορίας. Κατά πώς συμφέρει την ιδεολογία τους δηλαδή. Κάνουν τρέχουσα πολιτική έτσι, όπως είπε και ο Γκράμσι».
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι αποκλειστική υπόθεση των αρμόδιων φορέων (υπ. Παιδείας και Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) και των κατά το νόμο διορισμένων εκπαιδευτών.
Οι απόψεις εκείνων που συνηθίζουν αβασάνιστα να κρίνουν και να επικρίνουν καλό είναι να διοχετευθούν στο καλάθι των αχρήστων, ως λίαν επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία. Πρόκειται γι' αυτούς που διαθέτουν περίσσιο το κόμπλεξ του "γνώμην έχοντος περί πάντων". Το γνωρίζουν καλώς και μόνιμοι συνεργάτες της εφημερίδας σας. Και η άγνοια μεν συγχωρείται, η επίδειξη αυτάρεσκης παντογνωσίας ουδόλως. Οι θεωρίες περί του περιεχομένου της παρεχόμενης γνώσης μπορούν να απασχολούν υπεύθυνα μόνο τους επαΐοντες και αυτούς εκφέροντας τη γνώμη επωνύμως».
«Οι γονείς έχουν το δικαίωμα να προβληματίζονται αλλά ο προβληματισμός τους πρέπει να εκφράζεται στο πλαίσιο της νόμω κρατούσης πολιτείας, χωρίς να παρακάμπτονται τα θεσμικά όργανα που είναι εντεταλμένα προς τον σκοπό αυτό, όπως τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, οι προς τούτο ειδικοί καθηγητές στα Πανεπιστήμια και το υπουργείο Παιδείας», τονίζει ο Στέλιος Χιωτάκης, καθηγητής Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
«Η τάση κάθε ομάδα πολιτών που προβληματίζεται, π.χ. για ένα βιβλίο, να θέλει να περάσει την όποια άποψή της, ακόμη και με αθέμιτες μεθόδους, χωρίς διερεύνηση σε βάθος από ειδικούς και στο πλαίσιο των θεσμικών διαδικασιών, είναι επικίνδυνη. Η πρακτική να αυτοαναγορεύεται ο καθένας μας σε ειδικό για θέματα που δεν γνωρίζει σε βάθος και συγχρόνως σε εισαγγελέα, δικαστή και εκτελεστικό όργανο φανερώνει στοιχεία ενός κρυπτοφασισμού και φονταμενταλισμού. Οι φοβίες των γονιών έχουν γίνει πολλές φορές αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης και χειραγώγησης από διάφορους κύκλους. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή, γιατί ως οργισμένοι γονείς, που ξεσηκώνονται εύκολα από κάποιους, δεν ετοιμάζουμε γενιές συνειδητοποιημένων πολιτών, ευαισθητοποιημένων στα προβλήματα των καιρών, αλλά ορδές οπαδών και χειροκροτητών που καθοδηγούνται τυφλά από κάποιους επιτήδειους».
www.arelis.gr
periexei το ερωτονομικον
το πιο αντικαπιταλιστικο εργο των τελευταιων ετων
Δημοσίευση σχολίου