10 Δεκεμβριου 2002 μεχρι σημερα..

Σαν σημερα πριν 4 χρονια εγινε μια επεμβαση.
Αριστερη νεφρεκτομη.
Διαγνωση,συψεμια στην περιοχη στομαχου,κοιλιας και σε ολοκληρη την αριστερη πλευρα.
Ναι ειναι φρικτο στο ακουσμα της.Αυτο που υπηρχε εκει ειχε προκαλεσει συψεμια.
Οπως ενα χαλασμενο πορτοκαλι,χαλαει ολα τα γυρω του.

Το ιδιο βραδυ ηρ8αν ολοι οι γιατροι που ηταν στο χειρουργειο. Ουρολογος,παθολογος,γυναικολογος κλπ.
Ειχα δεν ειχα βδομαδα ζωης.Λιγο να αργουσα θα προχωρουσε στην καρδια και μετα δεν υπηρχε επιστροφη.Δυσκολευτηκαν να καθαρισουν την περιοχη,και αναρωτηθηκαν πως αντεξα τοσο,πως δεν ειχα καταλαβει κατι λογω της απωλειας κιλων.
Τι να καταλαβω η κακοριζικη;Διαιτα εκανα τοτε οποτε το συνδεσα με την διαιτα.Σκατα στα μουτρα μου..

Η περιπετεια δεν σταματαει εκει.
Μετα απο 2 μερες ξανα εγινε επεμβαση στην περιοχη της ουροδοχου,για να καθαρισουν και εκει τυχων υπολειματα.
Εκτος απο την τομη που εχω στα αριστερα μου εχω αλλη μια μικροτερη κοντα στην περιοχη του μπικινι οπως το λεμε εμεις.Δεν με πειραζει και δεν νομιζω να κανω ποτε πλαστικη. Καμια σχεση μου δεν ειχε προβλημα μεχρι τωρα ,δεν εχω ουτε εγω.
Τις λατρευω και τις δυο.

Πηγα σπιτι μου 22 Δεκεμβρη του 2002,μεσα στην τρελλη χαρα που τελειωσε ολο αυτο το μαρτυριο για μενα.Ο πονος ειχε εξαφανιστει,ημουν 46 κιλα κατι που στην πορεια διορθωθηκε φτανοντας στα 54.Η μοιρα ομως ειχε αλλα σχεδια.

Ο νεφρολογος μου λεγοταν Μανωλης,οποτε και τον πηρε η μητερα μου να του πει χρονια πολλα και για να τον ξανα ευχαριστησει για οσα εκανε .
Την πληροφορησε πως δεν ειχα τελειωσει.
Οπωσδηποτε επρεπε μετα τις γιορτες,μετα το νεο ετος, να ξαναπαω στο Ερρικος.
Αυτο που ειχα λεγεται non Hodgkins Lemfoma τριτου βαθμου κακοηθειας.
Κοινως,καρκινος αιματος.
Την ωρα του τηλεφωνηματος ημουν μπροστα,οποτε ειδα την μητερα μου απο την μετατροπη του τεραστιου χαμογελου σε κατι που δεν μπορω να το περιγραψω.
Αλλαξε χρωμα,τα ματια της γυαλισαν,η φωνη της ετρεμε.
Μολις εκλεισε το τηλεφωνο την ρωτησα.
Δεν μου ειπε την αληθεια τοτε.
"Εχεις χαιρετισματα και σε περιμενει τον νεο ετος να σε δει οταν ξαναπαμε."
"Γιατι να ξαναπαμε για τα ραμματα;"
"Οχι τα ραμματα θα τα βγαλουμε εδω στον Δ.Ειναι αναγκη να κανεις και μια θεραπεια μετα απο οτι επαθες.Να επανελθεις οπως πριν."
"Α οκ φυσιολογικο αλλα εσενα γιατι αλλαξε η διαθεση σου;"
" Με ξερεις μισω τα νοσοκομεια"
Πλακα πλακα και εκεινη τα εχει φαει στην μαπα πολλα χρονια.Την εχει προδωσει η καρδια της πολλες φορες με αρρυθμιες.

Πηγαμε Γεναρη παλι στο Ερρικος,εχοντας την εντυπωση πως θα παω απλα για εξεταση ρουτινας και για να μου γραψουν κανενα φαρμακο .
Γελαστηκα οικτρα.
Ξανα εγινε εισαγωγη, μου βαλανε ορους.
Ειχα φρικαρει.
Πραγματικα ειχα φρικαρει.
Ο λογος ηταν επειδη με βαλανε κατευθειαν στο αιματολογικο,μαζι με ατομα με σκληρυνση κατα πλακας ,λευχαιμια κλπ.
Πληρης αποστειρωμενα δωματια.
Δεν μενανε μεσα παρα οι νοσοκομες και οι ασθενεις.
Εγω ακομα πληρη μεσανυχτα.Καμια ενημερωση.

Ηρθε η κυρια Β.Μου συστηθηκε ως αιματολογος.
Μου εξηγησε την διαδικασια.
Ο πρωτος ορος θα ηταν απλα για να μην αφιδατωθω,ο δευτερος θα ειχε χρωμα πορτοκαλι προς κοκκινο ο οποιος πρεπει να πεφτει σιγα,για να μην με ανακατεψει αμεσως,ο αλλος θα ειχε αντιπυρετικο,ενας για το στομαχι,αλλος για αποφυγη αλλεργιας γνωστο ως fenistil (ναι το γνωστο σε μορφη ορου),και ενας με αντιπυρετικο επειδη ο χρωματιστος θα εφερνε αντιδραση στον οργανισμο που θα εκδηλωνονταν με πυρετο.
"Γιατι ολα αυτα;"
"Ειναι η θεραπεια σου"
"Θεραπεια για πιο πραγμα;"
Με κοιταξε απορημενη.
"Ταλαιπωρηθηκες πολυ.Αυτη η ταλαιπωρια σου οφειλοταν σε κατι που εχει αμεση σχεση με το αιμα σου και πρεπει να το εξαφανισουμε.Θα ερθω σε λιγο παλι να σου παρω δειγμα μυελου των οστων ελπιζοντας να βγει αρνητικο"
"Τι εννοειται;"
"Εννοω πως αν εχει προσβληθει ο μυελος θα πρεπει να βρουμε συμβατο δοτη.Ηδη εχει ενημερωθει η οικογενεια σου και σε περιπτωση που δεν εχουμε τα αποτελεσματα που θελουμε θα παρουμε δειγμα και απο αυτους ευελπιστοντας να ειναι συμβατοι."
"Τι τρεχει γιατρε; Θελω να μαθω"
"Γλυκια μου θα κανεις χημειοθεραπεια."
"Μα οι χημειοθεραπειες γινονται σε περιπτωση που.."
Δεν με αφησε να τελειωσω.
"Εχεις λεμφωμα τριτου βαθμου και εισαι σε φαση εκτατης αναγκης.Εκανες νεφρεκτομη σου αφαιρεσαν τα καρκινικα κυταρρα αλλα εχεις λεμφωματα στους λεμφαδενες,στους πνευμονες,στο στηθος και θα φυγουν μονο με χημειοθεραπεια."
Εχασα τον κοσμο γυρω μου.Δεν πιστευα οσα ακουγα.
"Μην στεναχωριεσαι,αν δεν εχει προσβληθει ο μυελος ολα θα πανε καλα"


Τελικα δεν ειχε μπει η αρρωστια στον μυελο των οστων.
Αμεσα ξεκινησα χημειοθεραπεια.
Εμεινα μια βδομαδα στο νοσοκομειο,κανοντας σχεδια να παω σε κομμωτηριο να φτιαξω τα μαλλια μου.Το κουβεντιαζα με την μητερα μου η οποια ειχε καποιες αντιδρασεις.
Λεγοντας μου με τροπο πως ισως να χρειαστω περουκα.
Εγω εβαζα τα γελια μονο στην σκεψη.
Ανακατοσουρες ευτυχως δεν ειχα.
Ο οργανισμος μου ηταν δυνατος.
Εχασα μεγαλο μερος των μαλλιων μου μεσα στο καραβι καθως πηγαινα Αθηνα για τον δευτερο κυκλο χημειοθεραπειας αυτη την φορα στο Λαικο νοσοκομειο.
Με ανελαβε ο γνωστος καθηγητης αιματολογιας Κ.Παγκαλης και η κα Δημητριαδου.
Πηγα στην ομονοια και αγορασα μια περουκα.
Ενα υπεροχο καρε μαλλι σε καστανο ανοιχτο.
Δεν χρειαζεται να αναφερθω στην ψυχολογια μου.
Τα δικα μου μαλλια ηταν σπαστα μακρυα κοκκινο ακαζου.
Το μεγαλυτερο σοκ της ζωης μου ηταν την ωρα που πηγα κομμωτηριο.Ναι πηγα για να παω να κουρευτω και καλα.
Σοκ και για μενα και την κομμωτρια μου η οποια επειδη ηξερε για την χημειοθεραπεια πηγε απλα να με χτενισει.Τουφες στην χτενα πανω.Τουφες στα χερια της.Μου ειπε πως δεν μπορουσε να κανει κατι και να τα αφησω οπως ειναι.Αρχισα να υποψιαζομαι πια την καταληξη.Δεν θελω να το βαρυνω αλλο...

Εκανα οκτω κυκλους.Στον εκτο αρχισα να βγαινουν μαλλια παλι οποτε πηγα και κουρευτηκα σαν λοκατζης.Τελειως κοντο.Αντι για μια γυναικα 70 κιλων με μακρυ κοκκινο ακαζου μαλλι,ημουν μια γυναικα 47 κιλων με κουρεμα λοκατζη.
Παραυτα μπορουσα πια να ονειρευομαι ξανα.Ειδικα οταν ακουσα πως ημουν "καθαρη" χωρις ιχνος του Hodgkins.Τυχερη στην ατυχια μου.

17 Αυγουστου ηταν το οριστικο τελος ολης αυτης της ιστοριας.
Συμβουλες της αιματολογου μου.Καθε τριμηνο αξονικη και αιματολογικες για δυο χρονια.Μετα ανα χρονο μια φορα.

Ειχα να εξεταστω απο το Μαρτη του 2006 οι οποιες ηταν "καθαρες".Πηγα την περασμενη Δευτερα οπως ειχα αναφερθει σε αλλο ποστ.Την παρασκευη πηρα μερος των εξετασεων.Το ενα ουφ! εφυγε.Καλες.Αυριο θα γνωριζω τα αποτελεσματα των καρκινικων δεικτων.Θελω να πιστευω πως θα βγουν αρνητικα.Θετικη σκεψη you know.Αξονικη θα κανονισω αυριο αν και ειναι τυπικη.

Στο χερι μου φοραω παντα το κιτρινο βραχιολακι Livestrong.
Οχι λογω μοδας που καποιοι ανοητοι ειχαν λανσαρει ενα καλοκαιρι.
Για να μου θυμιζει ποσο δυνατη σταθηκα και σε μενα και στους γυρω μου,κυριως σε αυτους..για αυτους.
Το μυστικο να το ξεπερασεις δεν ειναι τα φαρμακα μονο.Ειναι η εωτερικη μας δυναμη. Ειναι η θεληση για ζωη.Εχω παρα πολλα να κανω και να δωσω.
Δεν θα τα παρατουσα ευκολα,ουτε προκειται να τα παρατησω.
Ζω...
Ειμαι εδω...
Ανηκω στον οργανισμο κατα του καρκινου του στηθους,στην Ιαση που αφορα αιματολογικες αρρωστιες ,οχι για να ανηκω καπου και να το παιζω μεσα σε ολα...
Εζησα το πακετο απο κοντα....
Ξερω....