Ειδα την μητερα μου να δακρυζει..
Ο πατερας μου να καπνιζει το ενα πακετο μετα τον αλλο..
Οποιος με επαιρνε στο κινητο και του ελεγα πως ειμαι στην Αθηνα στο Ερρικος Ντυναν εμενε μαλακας."Γιατι τι επαθες;Τι τρεχει;Εισαι καλα;"
Τι να του /της πεις!!Ουτε και εγω δεν ειχα ιδεα τι τρεχει,μονο εναν πονο που εξακολουθουσε να με τυρραναει,να εχω ανορεξια,να εχω νευρα,πιεση,ανησυχιες,εφιαλτες το βραδυ.
Ο πονος χτυπαει σε καθε σημειο του κορμιου μου και οχι μονο πισω στην αριστερη μερια κοντα στην μεση.Λες και καποιος με εσφαζε(λες και ξερω πως ειναι η αισθηση,υποθετω).
Πηρα τηλεφωνο τον Γιωργο.Ηταν ο κολλητος μου (ετσι νομιζα).Προσπαθουσε να μου δωσει κουραγιο πως ολα θα πανε καλα.
Πως να πανε ολα καλα;Οι γονεις μου ειναι χαλια τους βλεπω.Η νυφη μου ειναι χλωμη απο τοτε που φυγαμε απο τα Χανια.Η σκια στο αριστερο νεφρο τι ηταν;(!)
Μαλλον πετρα(;).Αλλα η αναθεματισμενη απο τι σκατα ειναι φτιαγμενη και με πονει τοσο!Ας παρουν μια βαρυα να την σπασουν...Κατι...Αρκει ο πονος να περασει...Να κοιμηθω σαν ανθρωπος,χωρις παυσιπονα,χωρις την πιεση που με κανει να νιωθω σαν κομπρεσερ.....
Δεν αντεχω...
Ειναι απογευμα κατσε να δω το ρολοι ..18:57....
Μια κινηση της μητερας μου με σοκαρε.Εβγαλε απο τον λαιμο της τον σταυρο που φορουσε μαζι με μια χαντρα θαλασσια χρονια τωρα και μου τον φορεσε..Τρομαξα.."Γιατι μαμα;Αφου ξερεις δεν τα μπορω τα χρυσαφικα ειναι κιτς (πηγα ν ατην πειραξω)Δεν κανει να φοραω μεταλλικα πραγματα.Σε λιγο θα με παρουν για μαγνητικη"."Για γουρι"μου ειπε και απομακρυνθηκε με το κεφαλι της χαμηλα.Νομιζε πως δεν θα καταλαβω...
Βγηκε εξω απο τον θαλαμο με λυγμους....Την αιστανθηκα...
Κοιταξα την νυφη μου."Ρε συ σας ειπαν τι εχω;Πετρα ειναι ε;Γιατι φοβαστε;Τσακ μπαμ θα μου την βγαλουν!"Με κοιταξε σαστισμενη.Μου ειπε να ηρεμησω γιατι δεν μου εκανε καλο και μου εδωσε το ποτηρι με το ειδικο φαρμακο της μαγνητικης..."Πιες το θα ερθουν σε λιγο..μετα απο αυτο θα ξερουμε σιγουρα τι ειναι αυτο στο νεφρο σου.." ."Αννε θελω να ξερω"της ειπα."Θα σου πω μην σε αγχωνει"....
Μολις γυρισα απο την μαγνητικη.
Δεν ξερω τι ωρα ειναι αλλα δεν με απασχολει..Ποναω ποναω απιστευτα πολυ..Τα φαρμακα που μου δωσανε τον κανανε χειροτερο.Νιωθω λες και με τρυπανε με βελονες...
Αρχιζω να υποψιαζομαι κατι που δεν θελω..
Θεε μου αν με βλεπεις,αν με ακους,κανε να μην ειναι αυτο...
Φοβαμαι..
8 σχόλια:
Ανησύχησα διαβάζοντας αυτό και το προηγούμενο ποστ.Να τι παθαίνει κανείς αν δεν κοιτάει την ημερομηνία: Ήμουν έτοιμος να πάω στον Ερρίκο για να δω την Ευγενία.Τηλεφωνώ σε μια φίλη της, στα Χανιά, και μου δίνει την Ευγενία να της μιλήσω. Θυμάστε την διαφήμιση με την Νατάσα."Νατάσα, last year". Ε, κάτι τέτοιο έπαθα ο απρόσεχτος!
giati...; :'(
"..And I know we can't turn back all the years
Time reflected in a Shade of Gray
But I often wonder what could have been
And I still hold on to yesterday...
...And I know we're not children any more
Innocence lost in a Sea of Gray
But I often wonder what else could be
And I still dream of running away...
..So where do we begin
And what else can we say?
When the lines are all drawn
What should we do today?..."
This Shade of Gray
This certain sadness
This cold morning light
And this silent madness
It hangs in the air
It hangs like a memory
It hangs like a cloud
It hangs on desperately
Between dark and light
Between was and be
Between young and old
Between you and me
Between you and me
I remember cities
And I remember rain
Like the sound of your voice, falling
These memories and more remain
I remember Winter
And I remember strain
Like the sound of your voice, breaking
These memories and more remain
I remember the nights
And I remember pain
Like the sound of your voice, alone
These memories and more remain
So where do we begin
And what else can we say?
When the lines are all drawn
What should we do today?
Close our eyes awhile
As morning shadows play
And listen to the rain
Wash the long night away
Face to face we'll awake
To see another day
And with hope in our hearts
Embrace this Shade of Gray
This pleasant Shade of Gray
ανησύχησα μέχρι που διάβασα ημερομηνία. phew.
να είσαι πάντα δυνατή, υγιής και χαρούμενη.
ένας μεθυσμένος δημήτρης από το λονδίνο.
Ανησυχησατε χωρις λογο..
Αυτες οι μερες που θυμιζουν περασμενες καταστασεις το εχω ξαναπει.
Δεν το περιμενα Αxenbax..ωραια εκπληξη χιχιχ μιλησαμε τα ειπαμε συνεννοηθηκαμε :)
Αιρετικε μου ειμαι καλα.Οχι αλλα δακρυα πλιζ.
Δημητρη μου σε ευχαριστω.Αυριο θα ξερω εν μερη που βαδιζω.Θα παρω τα αποτελεσματα :)
Καληνυχτος και πολλος φιλουδος :***
Μια σκιά έ;
Αφού είσαι ηλιόλουστη...
Είναι εκεί που δροσίζεται το είναι σου βρε χαζή.
Εκλειψη ηλιου ειχα τοτε.
Κατι σκεπαζε τον ηλιο μου..
Θα συνεχισω την ιστορια...
You gave me one reason more :)
Την καλημερα μου
Δημοσίευση σχολίου