8 Δεκεμβριου 2002

Αγαπημενε μου εαυτε..

Η ωρα ειναι περασμενες δυο.Ισως και τρεις το πρωι.Εχω χωρισει με το ρολοι απο χτες.


Δεν ειμαι καλα.Νιωθω να εξασθενουν οι δυναμεις μου.

Παλι εξετασεις σημερα.


Χανω κιλα.


Εχω πυρετο.


Βλεπω εφιαλτες


Εχω βαρεθει τις ιδιες εικονες εξω απο το παραθυρο.Τι εικονες δλδ, οι ιδιες πολυκατοικιες,ο ιδιος αχρωμος κοσμος.Ποτε μου δεν μου αρεσε η Αθηνα.Απο παιδι που ημουνα στα πετραλωνα,στον Βυρωνα..
Ναι θυμαμαι κατι λιγα απο τις γειτονιες,τον παιδικο σταθμο.
Εφυγα καλοκαιρι απο εκει και ενω τον χειμωνα θα εμπαινα τεταρτη δημοτικου...



Εχω βαρεθει τα ροχαλιτα της κυριας διπλα,το λευκο χρωμα γυρω μου,τις μυρωδιες,τον πονο που δεν λεει να φυγει λες και περναει καλα εκει που βρισκεται.


Η πιεση δεν λεει να πεσει.


Δεν εχω χασει την πιστη μου σε σενα.Ποτε δεν με εχεις προδωσει.
Απο το πρωι ψαχνω να βρω τον Γ και τον Β αλλα τιποτα εξαφανισμενοι.Οι κολλητοι μου εξαφανισμενοι.Ωραια πραγματα ετσι;

Δεν φτανανε ολα τα αλλα εχω και τους συγγενεις (ο θεος να τους κανει συγγενεις) να ζητανε δανεικα απο την μητερα μου,λες και της περισσευουν της καημενης.Σαν τα κορακια.
Αντι να της συμπαρασταθουν κλαψομουνιαζουν για χρηματα.
Τζαμπα ειμαι εκει;Τοσα λεφτα θα της φυγουν.Αντι να της δωσουν,της ζητανε!
Απιστευτα πραγματα.Βεβαια δεν μου τα ειπε η ιδια αυτα,αλλα η Αννα.
Ευτυχως που εχω την Αννα και μου λεει τι συμβαινει αλλιως μαυρα μεσανυχτα.Ερχεται απο το πρωι που ξεκιναει το επισκεπτηριο (αν δεν εχει μεινει απο το βραδυ),την διωχνω για να παει να ξεκουραστει,μου ξαναερχετε ταπογευμα.Σπουδαιο κοριτσι,αν και δεν ειναι Ελληνιδα.Μια βδομαδα πριν ανεβουμε Αθηνα πεθανε ο πατερας της.Πηγε Γερμανια και επεστρεψε ισα για να ξαναφυγουμε για Αθηνα.Απανωτα χτυπηματα της μοιρας.Χανει τον πατερα της και εγω να βρισκομαι στο κρεββατι νοσοκομειου.
Δυνατη!Προσπαθω και της συμπαραστεκομαι.Την κανω να χαμογελαει,λεω τις κλασσικες μαλακιες μου,ενω βλεπω στα ματια της ποσο ποναει.

Καποια στιγμη την ρωτησα,αν υποψιαζεται γιατι ολες αυτες οι εξετασεις,γιατι ολα αυτα τα φαρμακα.Δεν προλαβα να παρω απαντηση γιατι ηρ8ε μια νοσοκομα λεγοντας μου να μην τρωω τπτ αλλο εκτος απο την κοτοσουπα που μου φερνουνε και το τσαι.Της εξηγησα πως ετσι κι αλλιως δεν εχω ορεξη για τιποτα.Με σηκωσε να με ζυγισει.
Ανεβηκα στην ζυγαρια.....51 κιλα.(!!!)
Ποιος εγω!!που 51 κιλα παιζει να ημουν στο Γυμνασιο.
"Ποτε ξαναζυγιστηκες;"
"Εεεε θαναι μηνας,αλλα ημουν 69 κιλα"
"Τρως;"
"Τωρα οχι αλλα στα Χανια ετρωγα"....
"Εχεις αυριο το πρωι να δωσεις αιμα ουρα και θα ερθει και ο νεφρολογος να σε εξετασει ενταξει;Πονας ακομα;"
"Ναι ποναω.Αυτα που μου δινετε δεν κανουν τιποτα.Να παρω κανα παναντολ που επινα και πριν ;Δουλευε και μπορουσα να κοιμηθω λιγο."
"Εχεις η να σου φερω;"
"Εχω"
"Μπορεις να γυρισεις στον θαλαμο τωρα και μην αγχωνεσαι"μου χαμογελασε...

Κοιταξα το ρολοι του διαδρομου πεντε και εικοσι το απογευμα.

Γυρνωντας με περιμενε μια εκπληξη.
Ειδα εναν τυπο με πλατη γυρισμενη,γνωστη πλατη..ανατριχιασα.Ηταν ο Καππα.Με ακουσε που εσερνα τον ορο και γυρισε.Τα ματια του κατακοκκινα.
"Τι κανεις εσυ εδω;"
"Νομιζες πως δεν θα το μαθαινα;Νομιζες πως τοσα χρονια δεν ρωταω για σενα;"
"Σου εχω πει πως δεν θελω να σε βλεπω.Γιατι ηρθες;Τι θελεις απο μενα;"
"Εσενα θελω.Εισαι η ζωη μου και αυτη την στιγμη θελω να ειμαι εδω,διπλα σου να.."
Τον διεκοψα "Α ναι;εγω αλλα ειδα εκεινο το βραδυ.Ηρθες για να μου αραδιασεις τα ψεμματα σου;Μου κανεις κακο φυγε.."
"Σ αγαπουσα και σ αγαπαω οσο δεν φανταζεσαι..."
Τον ξαναδιεκοψα "Μην βριζεις,δεν μαγαπησες δεν μαγαπας,εχεις τυψεις γιαυτο εισαι εδω,φυγε μη σε δουν οι δικοι μου εδω"
Ειχε αρχισει να κλαιει,πηγε να με αγκαλιασει...
"Μην τολμησεις να το κανεις.Παντως σε εχω συγχωρεσει οποτε και στην χειροτερη αν ειναι κατι σοβαρο,αν ειναι καρκινος..."
"Σκασε,δεν ειναι καρκινος"
"Α μπα και σκασε και εγινες και γιατρος,χμ!απο ποτε;Εκτος απο γαμιας και γιατρος τι λες ρε παιδι μου εξελιξης;Μηπως θελεις να μου πεις πως νιωθεις και τον πονο μου;Η αλλη τι κανει;Πηδιεστε ακομα;Θα την στεφανωθεις;"
Με κοιτουσε σαν χαμενος.
"Αν δεν εχεις να πεις καμια αλλη νεροβραστη μαλακια φυγε,αν νιωθεις οπως λες φυγε"
"Σαγαπαω"
"Ας το σκεφτοσουν πριν δυο χρονια ασε το θεατρο σε μενα"
Γυρισε και εφυγε.
Αφου μου ανακατεψε τα σωθηκα,αφου με ξαναεκανε να δω ολη αυτη την εικονα εκεινου και εκεινης να πηδιουνται σαν σκυλια μου αδειασε την γωνια.

Ποιος του το ειπε και γιατι γαμωτο!!!!Οκ δεν τον εχω ξεπερασει.Τοσες αναμνησεις..Τοσα χρονια μαζι...
Χα!!!μου ειπε πως μ αγαπαει τ ακους;
πως τολμας να λες πως μαγαπας,πως τολμας να χρησιμοποιεις αυτη την λεξη,πως τολμησες να ερθεις,σε μισω.Σε μισω γιατι σ αγαπαω βλακα!!Σ αγαπαω αλλα ποτε δεν θα το ξανακουσεις απο εμενα.Σ αγαπαω τοσο που ηθελα να πεσω στην αγκαλια σου και να χαθω.Να σου πω παρε με να φυγουμε.
Σ αγαπαω αναθεμα σε..
Σε μισω γιατι τα κατεστρεψες ολα.
Σ αγαπαω τοσο που δεν θα ξαναπω ποτε την λεξη αυτη.
Με εκανες να την μισησω,να μην την πιστευω πια.
Ειδικα μετα απο το σημερινο.
Ποσο ευκολα την ειπες!!Ποσο ευκολα με απατησες!!

Τωρα αν μου ξεφυγε καμια λεπτομερεια εαυτε μου συγχωραμε,παλι καλα να λες που μπορω και πιανω το μολυβι και σου γραφω.Ειναι αργα αλλωστε μεσανυχτα μαλλον.Μολις πηρα και το αναλγητικο και περιμενω να περασει ο πονος να κοιμηθω.



Θελω να φυγω...


Να φυγω..

Ζω ενα ονειρο..

Εναν εφιαλτη..


Θελω να ξυπνησω και να ειμαι Χανια...σπιτι μου...


Εαυτε μου μη μ αφησεις και εσυ...


Τουλαχιστον δειξε μου "εσυ" ποσο μ αγαπας και παλεψε το..


Οτι και να ειναι..


Παλεψε το..


Οτι και να ακουσεις αυριο το απογευμα μεινε ψυχραιμη..


Μπορεις...