Περιμενα πως και πως να ερθει Παρασκευη.
Να φορεσω την στολιτσα μου ,να βαφτω,να αρωματιστω,να βαλω τις σεχυ καλτσουλες μου (ετσι για να σε κανω να φαντασιωθεις κουταβακι μου),τα παπουτσια χορού ,τα οποια ειναι αφορετα ακομα (δωρο γεννεθλιων απο την παρεα μου),την μασκα μου και να παω στο μασκε παρτυ της σχολης χορου.
Δεν προλαβα να χασω τα ψωμακια απο την μεση αλλα αυτο ειναι λεπτομερια χιχ ισως τα χασω μεχρι το Πασχα λογω νυστειας χοχοχ πως τα λεω μερικες φορες το ατιμο θκουλικι.
Αυτα θα γινουν το βραδυ ομως.
Εξω βρεχει και βρονταει.Βρεχει;;;; Ωχ τα ρουχα!Μισο να παω να τα μαζεψω και ερχομαι να συνεχισω.Φτουυ γμτ τα κακα της βροχης ειναι αυτα.Μισοοοοο!!!
Ουφ ευτυχως ισα που τα προλαβα.Χμ!Που ειχαμε μεινει;Α ναι!Στον καιρο.
Εριξα ενα σουπερ χουζουρεμα σημερα.Τα πατζουρια τα εχω ανοιχτα για να μπαινει το πρωι το πρωτο φως της ημερας και να με ξυπναει.Το προσωπικο μου ξυπνητηρι.Σημερα ομως αντι με με ξυπνησει με κοίμιζε.Με πηρε ο φατσουλινος μου το πρωι,ευτυχως.Χουζουρευε και αυτος αλλα ειχε σηκωθει και επινε καφε στο κρεββατι.Χασμουριομουν εγω,τον κολλουσα και χασμουριοταν και εκεινος.Ουτε ειχα σηκωθει για καφε,ουτε για κατουρημα και η φουσκα μου ειχε αρχισει να διαμαρτυρείτε εντονα.
Εχει αγωνια για την στολη μου και εγω για το αν θα του αρεσει :)
Ο κουταβάκις μου
Βρεχει εκει εξω και εγω τον σκεφτομαι.
Τον εχω παντα μαζι μου.Στο μυαλο μου,στην καρδια μου στην ψυχη μου.
Καμία ανασφαλια ,καμία φοβία.Εμπιστεύομαι,λεω οτι σκεφτομαι, ακομα και οταν δεν μιλαω με καταλαβαινει.Δεν μπορω να του κρυφτω.Ξερει τι θελω,πως το θελω και αν το θελω .
Τωρα μαθαινουμε ο ενας τον αλλο,μα εχω την αισθηση οτι ειναι στην ζωη μου απο παντα.
Μια αισθηση που πρωτη φορα εχω μετα απο χρονια.Σαν ενα ρευμα που με χτυπησε ξαφνικα.
Με αγαπησαν ,αγαπησα αλλα αυτη την φορα ειναι αλλιως.Εχω αφεθει γιατι ειμαι σε μια σχεση που δεν αναλυω.Δεν υπαρχει καν κατι να αναλυσω.Ηδη ειναι επιτυχημενος σε αυτο που κανει και αυτο μου δινει ώθηση στο να θελω να γινω καλυτερη και να προσπαθω περισσοτερο για τα ονειρα μου.
Σκότωσε ολα τα φαντασματα του παρελθοντος και κοντευει να εξαφανισει οτι καταλοιπα απο σχεσεις υπαρχουν.Κανενας μεχρι τωρα δεν τα ειχε καταφερει.Με θελει για αυτο που ειμαι,οχι γιαυτο που θα ηθελε να ειμαι.Δεν προσπαθει να με αλλαξει γιατι σε πολλα ειμαστε ιδιοι (χιχι) και υπαρχει μια ισορροπία .Εκει που εχω αδυναμιες ειναι δυνατος και το αντιθετο.Οσα ειπα ειναι λιγα μπροστα σε οσα βιωνω και νιωθω.
Κουταβακι μου,σου στέλνω μια τεραστια σφιχτή αγκαλίτσα να σε ζεστάνει και την σκέψη μου να σου κανει παρεουλα εκει που εργαζεσαι..ΣΛ
Να φορεσω την στολιτσα μου ,να βαφτω,να αρωματιστω,να βαλω τις σεχυ καλτσουλες μου (ετσι για να σε κανω να φαντασιωθεις κουταβακι μου),τα παπουτσια χορού ,τα οποια ειναι αφορετα ακομα (δωρο γεννεθλιων απο την παρεα μου),την μασκα μου και να παω στο μασκε παρτυ της σχολης χορου.
Δεν προλαβα να χασω τα ψωμακια απο την μεση αλλα αυτο ειναι λεπτομερια χιχ ισως τα χασω μεχρι το Πασχα λογω νυστειας χοχοχ πως τα λεω μερικες φορες το ατιμο θκουλικι.
Αυτα θα γινουν το βραδυ ομως.
Εξω βρεχει και βρονταει.Βρεχει;;;; Ωχ τα ρουχα!Μισο να παω να τα μαζεψω και ερχομαι να συνεχισω.Φτουυ γμτ τα κακα της βροχης ειναι αυτα.Μισοοοοο!!!
Ουφ ευτυχως ισα που τα προλαβα.Χμ!Που ειχαμε μεινει;Α ναι!Στον καιρο.
Εριξα ενα σουπερ χουζουρεμα σημερα.Τα πατζουρια τα εχω ανοιχτα για να μπαινει το πρωι το πρωτο φως της ημερας και να με ξυπναει.Το προσωπικο μου ξυπνητηρι.Σημερα ομως αντι με με ξυπνησει με κοίμιζε.Με πηρε ο φατσουλινος μου το πρωι,ευτυχως.Χουζουρευε και αυτος αλλα ειχε σηκωθει και επινε καφε στο κρεββατι.Χασμουριομουν εγω,τον κολλουσα και χασμουριοταν και εκεινος.Ουτε ειχα σηκωθει για καφε,ουτε για κατουρημα και η φουσκα μου ειχε αρχισει να διαμαρτυρείτε εντονα.
Εχει αγωνια για την στολη μου και εγω για το αν θα του αρεσει :)
Ο κουταβάκις μου
Βρεχει εκει εξω και εγω τον σκεφτομαι.
Τον εχω παντα μαζι μου.Στο μυαλο μου,στην καρδια μου στην ψυχη μου.
Καμία ανασφαλια ,καμία φοβία.Εμπιστεύομαι,λεω οτι σκεφτομαι, ακομα και οταν δεν μιλαω με καταλαβαινει.Δεν μπορω να του κρυφτω.Ξερει τι θελω,πως το θελω και αν το θελω .
Τωρα μαθαινουμε ο ενας τον αλλο,μα εχω την αισθηση οτι ειναι στην ζωη μου απο παντα.
Μια αισθηση που πρωτη φορα εχω μετα απο χρονια.Σαν ενα ρευμα που με χτυπησε ξαφνικα.
Με αγαπησαν ,αγαπησα αλλα αυτη την φορα ειναι αλλιως.Εχω αφεθει γιατι ειμαι σε μια σχεση που δεν αναλυω.Δεν υπαρχει καν κατι να αναλυσω.Ηδη ειναι επιτυχημενος σε αυτο που κανει και αυτο μου δινει ώθηση στο να θελω να γινω καλυτερη και να προσπαθω περισσοτερο για τα ονειρα μου.
Σκότωσε ολα τα φαντασματα του παρελθοντος και κοντευει να εξαφανισει οτι καταλοιπα απο σχεσεις υπαρχουν.Κανενας μεχρι τωρα δεν τα ειχε καταφερει.Με θελει για αυτο που ειμαι,οχι γιαυτο που θα ηθελε να ειμαι.Δεν προσπαθει να με αλλαξει γιατι σε πολλα ειμαστε ιδιοι (χιχι) και υπαρχει μια ισορροπία .Εκει που εχω αδυναμιες ειναι δυνατος και το αντιθετο.Οσα ειπα ειναι λιγα μπροστα σε οσα βιωνω και νιωθω.
Κουταβακι μου,σου στέλνω μια τεραστια σφιχτή αγκαλίτσα να σε ζεστάνει και την σκέψη μου να σου κανει παρεουλα εκει που εργαζεσαι..ΣΛ
2 σχόλια:
Να περάσεις καταπληκτικά... και περιμένουμε φωτό... μας έχεις κακαμάθει...! ;-)
Καλημερα ... ηταν εξαιρετικα χτες.Πολυ χορος και χαμογελα παντου.
Φωτο θα εχετε σιγουρα ,τραβηξαμε αρκετες :)
Δημοσίευση σχολίου