Πρωϊνο ξυπνημα

Ξυπνησα απο τον ηχο της βροχης στο τζαμι του παραθυρου μου.
Πολυ δυνατή και θορυβώδης.
Ηταν επτα και χαραζε.
Κοιμηθηκαμε χώρια και ειναι απο τις στιγμες που θα ηθελα να ειμαι εκει, διπλα που κοιμαται και να τον παρατηρω.Τα δυο πρωινα που περασαν με βρηκαν τοσο κομματια,απο την κουραση της εβδομαδας,που δεν μου δωθηκε η ευκαιρια.Παραυτα ηταν υπεροχα αυτα τα πρωινα.

Καινουργια μερα και εβδομαδα.Πρωτη μερα στην σχολη.

Σηκωθηκα με το ζορι.
Μεχρι και τωρα που γραφω αυτες τις γραμμες δεν θελω να παω και να γινω παπακι(αν και μαρεσει η αισθηση της βροχης στο προσωπο μου),μεχρι να παρω το λεωφορείο,για 2 ωρες μάθηματος.
Μπορω να γραφτω στα εργαστηρια αυριο μα κατι με παρακινει να τελειωνω σημερα.
Τρεχει η μυτη μου...νιωθω τον λαιμο μου τραχυ.
Με ενα σεντονι για σκεπασμα να τι παθαινει κανεις.
Τωρα βρηκε και αυτο.Ευχομαι να ειναι περαστικο και γρηγορο.

Αλλοι σιχαίνονται την βροχη,επειδη δεν μπορουν να κανουν τις δουλειες τους,γιατι ειναι προσφατα χωρισμενοι,γιατι η βροχη τους δημιουργει προβληματα,γιατι δεν ειναι καλα συναισθηματικα παροτι εχουν ανθρωπους που τους αγαπανε.
Υπαρχουν και αλλες δικαιολογιες και τις γνωριζω καλα.

Μου αρεσει αυτη η αισθηση και η μυρωδια του χωματος μετα απο βροχη,μου αρεσει η μυρωδια του περιβαλλοντος καθώς βρεχει,μου αρεσει να σκεφτομαι εκεινον οταν βρεχει,μου αρεσει να πεφτω με τα μουτρα στο διαβασμα οταν βρεχει,μου αρεσει να ξεπατωνομαι στην δουλεια οταν βρεχει,να κανω ερωτα οταν βρεχει,να περπατω στον δρομο οταν βρεχει,να τραγουδαω οταν βρεχει,να σε θυμαμαι οταν βρεχει,να εμπνέομαι απο την βροχη,να γραφω στιχους,λεξεις,σχηματα,να βγαζω φωτογραφιες.
Την αποζητουσα.
Μου ειχε λειψει.
Περσι τετοιο καιρο ημουν χαλια.
Ολα μου φταιγανε.
Ενα μπερδεμα.
Ενα εσωτερικο κατηγορώ.
Ειχα ανθρωπους διπλα μου να μου λενε τα αυτονοητα αλλα εγω δεν ηθελα να ακουσω κανεναν.
Ηθελα να ειμαι μονη μου.
Αναποφάσιστη.
Μαυριλα παντου.
Απαισιοδοξια..

Φετος δεν υπαρχει τιποτα απο αυτα.

Μεγαλώνω και το νιωθω.
Βλεπω τα πραγματα γυρω μου εντελως διαφορετικά.
Συμμετεχω σε καθετι που αφορα τον κοσμο μου.Στελνω mails διαμαρτυρίας,ασχολουμε με την οικολογια και τις μη κυβερνητικες οργανώσεις,κόλλησα τρελλα με την αστρονομία,κανω ταξιδια,πεταω σαν φτερο οπως λεει και ο γλυκος μου Μανος.Αχ αυτος ο Μανος.Οσο τον διαβαζω,τοσο με κανει να εκτιμω τον εαυτον μου, καταστασεις,και τους γυρω μου.Το ιδιο συμβαινει με την αγαπημενη μου Λιλη και αλλους πολλους.
Ο καθε ενας ξεχωριστα μου δινει πραγματα οταν τους διαβαζω.
Λατρευω την βροχη.
Τις σταγονες της οταν πεφτουν απο τα ταλαιπωρημένα πράσινα φυλλαράκια των δεντρων και των φυτων.
Τα χρωματα του ουρανιου τοξου οταν ξεπροβάλει πισω απο το βουνό και μεσα απο το απειρο της θαλασσας.

Τις νοτες απο το πιανο του καλου μου.
Τις μελωδιες της Χαρουλας και του Dickinson.

Καλημερα