Εβαλα το cd στο cd player.
Βαλε και εσυ το βιντεακι να παιζει.Αυτο το τραγουδι θα ακουσω.
Ηθελα να βρεθω κοντα σου.Μονο ετσι ξερω.
Με αυτη την μουσικη,με την εξαιρετικη φωνη της Lisa να με παρασερνει και να με κανει να σε αναζητω στα μονοπατια του μυαλου ,στις σπηλιες της ψυχης.
Το δωματιο σκοτεινο,η μουσικη να γεμιζει τον χωρο με νοτες.
Μονη....
Βυθισμενη στον εσωτερικο μου κοσμο,στο λαβυρινθο μου.
Κανενας δεν μπορεσε να μπει σε αυτον.
Δεν τολμησε κανεις.
Φοβηθηκαν για το τι θα μπορουσε να κρυβει.
Μονο εσυ ηξερες και ξερεις.
Μια ανασα απο το φιλι σου που τοσο απεγνωσμενα προσμενω να γευτω.
Κοιταζω την μορφη σου σαν υπνωτισμενη.
Ποσο λεπτες ειναι οι ισορροπιες στις ανθρωπινες σχεσεις.
Κινουμαστε σαν ακροβατες στο απεραντο τσιρκο του κοσμου οπου δινονται οι πλεον απιθανες,αψυχολογητες και επικινδυνες παραστασεις.Ολοι χαμογελαμε,βγαζουμε τον καλο μας εαυτο,ωσπου να συμβει το μοιραιο.Τοτε τα χαμογελα χανουν το χρωμα τους,την λαμψη τους,γινονται γριματσες,η μουσικη χανει τον ρυθμο της,οι νοτες πεθαινουν.
Τιποτα δεν ειναι οπως πρωτα.Ολα αλλαζουν.
Ενα δακρυ μολις το εσκασε απο τα ματια μου γυρευοντας να χαθει στο βαθος του προσωπου μου.
Σε λατρευω τοσο που ακομα και τα δακρυα ψαχνουν λογο να αποδρασουν.Σε θελω τοσο που η καρδια παλεται με γρηγορους ρυθμους νομιζοντας πως ετσι θα ξεφυγει απο τον χρονο και θα ερθει να συναντησει τους δικους σου παλμους.
Σηκωθηκα ανοιξα το παραθυρο.Ενιωσα να πνιγομαι.Πηρα βαθιες ανασες.
Να ξερες ποσο θελω να σε δω.
Να σε αγγιξω.
Μια ταση φυγης με κυριευει.
Θελω να περπατησω στο αγαπημενο μου μερος,εκει που σκαει η μανια της θαλασσας,διπλα στα βραχια.
Μια λυπη εχει απλωθει μεσα μου σαν την πρωινη δροσουλα που γεμιζει υδρατμους τα παραθυρα των ζεστων σπιτιων.Ποσο αραγε απεχει η αγαπη απο τον ερωτα;Μπορει να καλυψει κανεις αυτη την αποσταση;
Ειμαι παγιδευμενη στο σκοταδι της καρδιας μου.Αναζητω το φως σου...εσενα...
Ενιωσες οσα αισθανομαι οταν ακουω αυτο το κομματι;
Αφου το ακουσες διαβαζοντας το ελαχιστο απο οσα θα ηθελα να σου πω...
Κλεισε τα ματια σου και ξανα ακουσε το..
Αφεσου...
Ραντεβου καπου εκει αναμεσα στις νοτες....Θα περιμενω
2 σχόλια:
Kαλησπέρα κι από δω και σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...:)
Κανερίς δεν μπόρεσε ν α μπει στον λαβύρινθο της καρδιάς σου;
Ε, καλά ντε... ο καθένας μας έχει τον δικό του λαβύρινθο... μην το παίρνεις προσωπικά το θέμα...
Φιλιά πολλά κι ευχαριστώ...
Αφού είναι δικός σου ο λαβύρινθος, θα ξέρεις και τις εισόδους και εξόδους του...
Δημοσίευση σχολίου