Ναι μονο δυο ωρες κοιμηθηκα και δεν φταιει το κεφαλι μου.
Απο τις πεντε μεχρι τις 7 και το πρωι.
Δεν νυσταζα.Μα καθολου.
Εκανα κατι ασκησεις για το αυριανο μαθημα,ασχοληθηκα παλι με το Matlab (το μισω γρρρ!!),λιγουλακι με το μπλογκ,εκατσα να κανω το διαγνωστικο για το Proficiency (επιτελους),μετα εβγαλα υλη δυο κεφαλαιων στην μαθηματικη αναλυση (γαμω τα μαθηματικα μου γαμω),λιγο απο την Εισαγωγη στην Τεχνιτη Νοημοσυνη.
Ακομα και οταν ξαπλωσα το εκανα γιατι ασχετα με το αν νυσταζα η οχι ,λιγη ξεκουραση την χρειαζομουν.
Ξυπνησα και αισθανομουν λες και κοιμομουν ωρες!
Κλασσικα εκανα οτι κανω καθε πρωι.
Ανοιξα το ραδιοφωνο,διαβασα λιγο μερικα απο τα αγαπημενα μου μπλογκς πινοντας τον ζεστο γαλλικο καφε μου,εκανα ντουζακι.Μεσα στην τρελλη χαρα παλι σημερα.Καθως εκανα μπανιο αναρωτιομουν γιατι με ρωτησες αυτο που με ρωτησες,ελπιζοντας να σου απαντησα .Θα θελα να μου πεις και εσυ τι θα απαντουσες αν σε ρωτουσα το ιδιο.
Αν θυμαμαι καλα με ρωτησες"Τι ειναι αυτο που μπορει να συνδεει δυο ανθρωπους που δεν εχουν συναντηθει ποτε και που ισως δεν θα συναντηθουν στο μελλον".
Οκ η αληθεια ειναι οτι κολλησα,γιατι εκει που ειχαμε πει τις καληνυχτες μας,εγω υπο τον ηχο του Sucrifice και να δουλευω,τσουπ με ρωτας αυτο.Τι θελει να πει ο ποιητης;
Τι ηθελες να πω;Οτι μου ηρθε εκεινη την στιγμη σου ειπα.Πως για μενα δεν υπαρχει καν η επιλογη του να μην συναντησει, ο ενας απο τους δυο ,τον αλλο.Ειδικα αν το θελει τοσο,αν το ποθει.
Μαλλον δεν σε ικανοποιησε η απαντηση (τι να κανω;τετοια ωρα τετοια λογια) ,το θεωρησες ως μη απαντηση και "πηγες να κοιμηθεις ηρεμος".
Α καλα!ωραιος εισαι εσυ.
Πατας τον διακοπτη και φευγεις αφηνοντας τον ανοιχτο.Πφφφφφφφ!!!!
Ε μετα πεισμωσα!!!Πολυ ομως!Το ηξερες και γι αυτο το εκανες.
Παροτι ησουν Offline σου απαντησα."Μπορει να τους συνδεει η επιθυμια"."Επιθυμια ειναι η απαντηση".
Αν συνεχισω να γραφω αυτο το ποστ θα χασω την πρωτη ωρα διαλεξης και δεν θελω.
Morning Quiz
Τι ειναι αυτο που μπορει να συνδεει δυο ανθρωπους που δεν εχουν συναντηθει ποτε και που ισως δεν θα συναντηθουν στο μελλον;
Hasta luego!
7 σχόλια:
wraio einai re to mathcad...:p
Η ανάγκη τους για αγάπη και συντροφικότητα... καλή σου μέρα!
Πριν μερικά χρόνια ξεκίνησα να μιλάω στο irc με μια κοπέλα. Από τις πρώτες στιγμές έδειχνε ενδιαφέρον άτομο, με πλούσιο ψυχικό κόσμο, πνεύμα, γνώσεις, ένα κορίτσι που ήξερε που πάταγε. Είχε περάσει δύσκολες στιγμές στην ζωή της. Μιλούσαμε κοντά ένα χρόνο. Δεν την είχα δει ποτέ στην ζωή μου και όμως ένιωθα ότι ήταν ο άνθρωπος μου. Είχα αρχίσει να την ερωτεύομαι.
Περίμενα πότε θα μπει στο irc κάθε βράδυ, είχα μάθει πολλά για την ζωή της και εκείνη για την δική μου. Γνώριζα πλέον τους φόβους της, τις αγαπημένες της ταινίες, τις προοπτικές της για το μέλλον.
Μια κρίση με κάποιον χρήστη του irc έκανε το κινητό μου να χτυπήσει και να ακούσω για πρώτη φορά την φωνή της. Έτρεμα στο ακουστικό. Δεν ήθελα να κλείσω το τηλέφωνο κι εκείνη μάλλον το διασκέδαζε παρόλο που το συγκεκριμένο άτομο είχε φέρει αναμπουμπούλα στην ζωή της.
Ήταν πλέον εύκολο να μάθω που έμενε. Της έστειλα μια συλλογή με τραγούδια που ένιωθα ότι θα της άρεσαν. Έτσι είχα μάθει να λέω σ αγαπώ, μέσα από τα τραγούδια. Κάποια στιγμή που δεν ήταν πολύ καλά, της έστειλα ένα μπουκέτο λουλούδια.
Δεν την είχα συναντήσει ακόμα. Όλες οι προσπάθειες για να βγούμε, να συναντηθούμε, να βρεθούμε έπεσαν στο κενό. Ήταν ανένδοτη
Ένας κοινός μας φίλος μου στέλνει ένα μήνυμα στο εμ-ες-εν. "Χέι, ξέρεις με ποιον μιλάω στο άλλο παράθυρο;" έμεινα μαλάκας.
Μου έδωσε το μέιλ της το έβαλα στο εμ-εσ-εν και ένα καινούριο παρά8υρο κατάλευκο περίμενε τα πρώτα μου λόγια εδώ και πολύ καιρό.
Δεν ξέρω αλλά τα ίδια συναισθήματα που είχα για εκείνη ένα χρόνο πριν ξύπνησαν μέσα μου και την ήθελα ακόμα περισσότερο.
Τι είναι αυτό που μπορεί να συνδέει δυο ανθρώπους που δεν έχουν βρεθεί ποτέ; Η αγάπη για την μουσική, τα κοινά ενδιαφέροντα, η φαντασία που έρχεται να συμπληρώσει τα κενά. Η καρδιά που αναγνωρίζει αίμα δικό της κάπου μακριά.
When blood sees blood
Of its own
It sings to see itself again
It sings to hear the voice it's known
It sings to recognize the face
One body split and passed along the line
From the shoulder to the hip
I know these bones as being mine
And the curving of the lip
-Suzanne Vega
Η αύρα τους ή τα φωτώνιά που τους αποτελούν... :)
Αχεμμμ....
Πιθανότατα είναι οι... δυο ώρες ύπνου:)
...και πριν φάω την νοητική κλωτσιά από τους πανταχού ρομαντικούς του κόσμου τούτου θα βροντοφωνάξω: Αθώωωωωοοοοοςςς κύριε πρόεδρε.
... και η ανάγκη μεγαλώνει όσο κουραζόμαστε. Όσο καταπονούμε το εαυτό μας!
... και μερικές φορές το κάνουμε τόσο επιτηδευμένα που είναι σαν να έχουμε καταλάβει το κόλπο.
... δημιουργούμε την ανάγκη για να χαρούμε το αποτέλεσμα κυρίες μου.
... οι υποθέσεις δε μπορεί παρά να μορφοποιούνται σύμφωνα με τις ανάγκες που υπάρχουν ως αίτια των εκδηλώσεών τους.
... μη βαρεθείτε να κατανοήσετε. Αν χρειάζετε, ξαναδιαβάστε.
... και τώρα που κατανοήσατε, βροντοφωνάζω δις: καθόλου κακό.
... Αρκεί να έχετε προσαρμοσμένη ηθική. Εγώ πάντως εγκρίνω.
Ο μύθος και η πραγματικότητα διαφέρουν όσο διαφέρουμε εμείς από τα όνειρά μας.
Χο χο χο!!!
Όπα νι να ναι.
Πλονκ!@
(...ναι είμαι ακόμα στην Πάτρα.. μάλλον φαίνεται.. ;) )
Matlab είπε αν δεν κάνω λάθος...το οποίο είναι υπέροχο..
Τώρα τι συνδέει όλους τους ανθρώπους που δεν έχουν συναντηθεί, ρώτα κάποια παρέα που δεν είχε συναντηθεί για πολύ καιρό αλλά ήταν ήδη παρέα...Και τώρα έχουν γίνει φίλοι και είναι και θα είναι μαζί χρόνια...
Μυθε-->Τι παρενεργιες εχουν τα καλωδια ε ;ρ
Γιαννακι--->Την κουρτινα τγια(παγακαλω)μπορω να εχω;
Η με παρεξηγησες,η εγω καταλαβα λαθος αυτο που εγραψες
Να περνας καλα εκει που εισαι, αντε γρηγορα σπιτακι και ξεκουραση.
Τσικιτι Γκλονγκ!
Δημοσίευση σχολίου