Επερασαμε ομορφα ομορφα ομορφαα...

Μου αρεσουν πολυ οι εκδρομες.

Ηταν ενααα μιιικροοοοο καρααααβιιιι ητανννν εναααα μικροοοο καραβιιιι που ητααανννν ααα ααα αααταξιδευτοοοο που ηταν ααα ααα αααταξιδευτοοοο οεοεεεεεοεοεε..
οοουπς! επαρασυρθειν κυριε προεδρε!
Λατρευω τις εκδρομες.
Οχι μονη μου,αλλα με ανθρωπους που νιωθω πολυ κοντα , να μοιραζομαι μαζι τους στιγμες και εικονες.

Την περασμενη Κυριακη,μπηκαμε εγω και η Καππα στο αμαξι του Χι και ξεκινησαμε με προορισμο Σφακια,Ανωπολη,Αραδενα.



Ο καιρος συννεφιασμενος,με τον ηλιο να προσπαθει να πεταξει και καμια ακτιδα οπου βρει κενο.καιρος υπεροχος για μενα.

Κινηση μετρια εως καθολου.

Η μουσικη των mp3ς στα αυτια μου και εγω να κοιταζω εξω.

Παρατηρουσα τα δεντρα ,τα συννεφα,εξαιρετικες εικονες των κιτρινων και πορτοκαλι φυλλων στο χωμα και πανω στα σχεδον γυμνα κλαδια των δεντρων.
Τα ματια δεν χορταινουν.
Μετα απο αρκετη ωρα στο αμαξι ο Χι σταματησε,προτρεποντας μας να βγουμε για να μας παει σε ενα ομορφο σημειο.Ντυθηκαμε ζεστα,και ξεκινησαμε να ανεβαινουμε το βουνο.
Ηρεμια ,ηχος σιωπης ,ναι silence,που ωρες ωρες τον διεκοπτε ο ηχος απο τα βελασματα των μικρων αρνιων και προβατων.
Εκει το μονο που εχεις να κανεις ειναι να κλεισεις τα ματια,να παρεις βαθυες αναπνοες,(οσο μπορεις δλδ μιας και ο αερας ηταν παγωμενος σε αυτο το υψομετρο) και να αδειασεις τελειως το μυαλο σου.
Γυρω σου,μονο ασπρα,γκρι συννεφα,βουνα..στο βαθος εβλεπες ελαχιστα λιγο το μπλε της θαλασσας...
Δεν μπορω να περιγραψω το πως ενιωσα...

Μειναμε καμποση ωρα εκει..επεξεργαστηκαμε τον χωρο...γυρισαμε στο αμαξι..

Επομενη σταση η Ανωπολη,10 χμ απο τα Σφακια.

Απο την πλατεια του χωριου,ενα μονοπατι οδηγει στην εκκλησια της Αγιας Αικατερινης.
Την προηγουμενη μερα θα πρεπει να ειχε πανηγυρι,μιας και ειδαμε τα υπολειματα απο αυτο,και τα πυροτεχνηματα.
Ενα εκκλησακι με απιστευτη θεα.Την θεα του Λιβυκου πελαγους.
Αναψαμε το κερι μας και βγηκαμε εξω.Ηταν πανεμορφα,ο ουρανος ειχε καθαρισει λιγο απο τα συννεφα και το μονο που εβλεπες ηταν το γαλαζιο χρωμα και κατι γυπες,αν θυμαμαι καλα,η ηταν αετοι; χμ θα σας γελασω και δεν θελω.
Απο εκει ειναι και οι παρακατω φωτογραφιες.















Αρχισε να μας κοβει η πεινα,οποτε ειπαμε να κατηφορησουμε προς το αμαξι.


Αραδαινα




Μετά την Ανώπολη ο δρόμος είναι πρόσφατα ασφαλτοστρωμένος και εύκολα προσβάσιμος.
Θα διασχίσετε το Φαράγγι της Αράδαινας πάνω από μια ξύλινη γέφυρα. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται το εγκατελειμμένο χωριό της Αράδενας, η Βυζαντινή εκκλησία του Μιχαήλ Αρχάγγελου, και το Φαράγγι της Αράδαινας.









Σε αυτη την γεφυρα σιγουρευτηκα για την υψοφοβια μου.
Δεν προλαβα να κανω δυο βηματα,κοιτουσα προς τα κατω μην πατησω καμια τρυπα και χωθει το ελαχιστο τακουνακι της μποτουλας μου,ειδα το βαθος του φαραγγιου,και με ελουσε κρυος ιδρωτας,"εχεστηκαμενε απο τον φοβο μας".
Αυτο ηταν γυρισα πισω ενω τα αλλα δυο παιδια ειχαν φτασει στην μεση (σημειωση:και ο Χι εχει υψοφοβια αλλα την παλεψε),για να μας δειξει η Καππα απο που επεσε οταν εκανε Μπαντζιν.
Βγαλαμε φωτογραφιες,και μετα πηγαμε να εξερευνησουμε το χωριο.
Την αρχαια αραδενα.
Ερειπια παντου,χρωματα και εικονες.
Η εκκλησια του Μιχαηλ Αρχαγγελου που απο οτι ειδα ειναι μεν,σε αθλια κατασταση αλλα λειτουργει.Μου εκανε εντυπωση που τα εχουν αφησει στην μοιρα τους.











Ξερει κανεις ηντανε τουτονε;



Και αυτο το φυτο;Μαντεψτε τι νομιζα πως ηταν(χιχι)




Η επιστροφη στα Χανια..
Με την φωτογραφικη ανα χειρας μεσα στο αμαξι και με καθοδηγηση χειρισμου της απο τον οδηγο Χι.