¿Que tal?

Συνηθως τα πρωινα μου τα περναω διαβαζοντας μπλογκς λιγο πριν ξεκινησει η μερα μου,λιγο πριν παω στην σχολη.

Εχω εντυπωσιαστει απο τον τροπο που γραφουν αρκετοι.Σε σημειο να αμφιβαλλω για το αν κανω καλα που βρισκομαι εδω,για το αν γραφω σωστα και καλα για να μπορει καποιος να εντυπωσιαστει απο μενα.
Εντυπωσιαζεσαι;
Δεν ειναι θεμα ανασφαλειας.Απλα αναρωτιεμαι.

Δεν προσπαθω ιδιαιτερα να γραψω κατι,ουτε καν τα περναω απο Word ,αυτο το εχετε μαλλον ηδη καταλαβει απο τα ορθογραφικα μου λαθη.
Υπαρχουν βεβαια στιγμες που απλα κοιταω τον κερσορα να αναβοσβηνει και να φαντασιωνομαι πως ειμαι στην αγκαλια του η εστω καπου εκει διπλα του και να τον βλεπω να εργαζεται,γυρω του χιλιαδες χαρτια και εκεινος πανω απο εναν υπολογιστη.

Οταν ξεκινησα αυτο το μπλογκ το εκανα απλα για να εχω εναν λογαριασμο.Μετα ομως ξεκινησα να γραφω για εκεινον.

Ισως να απορειτε.Υπαρχει αυτος η οχι;
Σαφως και υπαρχει.
Οχι μονο υπαρχει αλλα τα διαβαζει κιολας.

Δεν σχολιαζει.

Δεν κρινει.

Εχει σημαντικοτερα πραγματα να κανει.

Μου φτανει που υπαρχω για εκεινον εστω και απο εδω.

Time will tell εαν υπαρξω for sure in his life.

Δεν το επιδιωκω,οχι τουλαχιστον οσο θα ηθελα.

Τον φανταζομαι να χαμογελαει,να αναζηταει λογους που το κανω,αν και τους ξερει,τους πιστευει ομως;Ε τους πιστευεις;

Ακομα και αν εισαι μακρυα μου,ακομα και αν δεν εχουμε την επαφη που θα ηθελα, να ξερεις πως I will always be here,no matter what.

I miss you.I really do.

I miss Yem.....My Yem...

Αραγε εφτιαξες τον κηπο;Πως να ειναι;Πως να ειναι ο χωρος σου;Πως να ειναι η μυρωδια σου;

Δεν ξερω τι με παρακινει να γραφω.Μια εσωτερικη παρορμηση θα ειναι που τις τελευταιες μερες γινεται βασανιστικη.

Ανεκαθεν ειχα προβλημα με τον χρονο.Το προβλημα χειροτερεψε μετα την περιπετεια της υγειας μου.Απο τοτε ,δλδ εδω και τρισιμιση χρονια, δεν φοραω ρολοι.Νιωθω πως ειναι λιγος και ποτε δεν ειναι επαρκης οταν η επαρκεια του καθοριζει τα σημαντικα.Φευγατος σαν να του ζητας καποια πιστωση.Σου κανει ενα τικ τακ τικ τακ και σε σκονιζει μια δοση παρελθον,δειχνοντας σου πως η στιγμουλα σου η τωρινη επαψε να ειναι τωρινη.
Δεν αλλαζει.Μεσα στην σπαταλη σου απλωνει τις μερες, τις βδομαδες του.
Εκεινες συγκεντρωνονται και ανεβαινουν,συνεχιζουν να ανεβαινουν,φτανουν στο στερνο, στο στηθος,ενας κομπος στο λαιμο,σου κοβουν την αναπνοη.

Το καλοκαιρι περασε,αφηνοντας εσενα καρφωμενο στο βα8ος της καρδιας μου.Ποσο λαχταρω να με μαθεις,να δεις την αληθεια μου,να κοιταξεις στα ματια μου να μαντεψεις τι θελουν να σου πουν,να νιωσεις οτι νιωθω.
Ζω εναν παραλογισμο.Τι λες;
Μπορει.
Μα δεν θα σου επιτρεψω ποτε να αμφιβαλεις για το βαθος των αισθηματων μου ποτε.

Ερωτας.

Αυτος και αν ειναι γνωση.Το νομισμα με τις δυο οψεις.Κορωνα η γραμματα;


Κορωνα κερδιζεις,γραμματα χανεις.σε τι αντιστοιχει ο ερωτας ;
Οποια μερια και αν επιλεχθει αποκτας μιση γνωση.Ο μεγαλος ερωτας περναει απο την ζωη μας μια φορα.Τοτε ειτε του απλωνουμε το χερι ειτε τον αφηνουμε να γινει χιμαιρα,μεσα στην ψευδαισθηση πως ειναι πανω απο εμας.
Αραγε τον εχω προσπερασει;και αν ναι οι τρεις σχεσεις στην ζωη μου τι ηταν; υποκαταστατα;(μα τι λεω παλι αποψε!)

Μια μαχη ειναι η αγαπη που απαιτει γενναιοτητα για να ριχτεις μπροστα της.Αν αγαπας.. Γιατι η γενναιοτητα παει χερι χερι με την βεβαιοτητα. Λαθος;...Ισως να ειναι ενθουσιασμος.Ισως τα καταλοιπα του παρελθοντος να με εχουν κανει επιφυλακτικη ακομα και στο πιο ομορφο πραγμα που υπαρχει στην ζωη μας.Στην αγαπη.Τρομερο ακουγετε.Φαντασου ποσο τρομαγμενη ειμαι.
Το μυστικο ειναι να κοιτας μπροστα.Οχι το χτες,ουτε καν το σημερα γιατι και το σημερα,σε μια τοση δα στιγμουλα θα γινει χτες.Κοιτα το αυριο.Ετσι θα βρεις πολλες απαντησεις.
Ωχ παλι αναλυω.Εναν ζουρλομανδια στο τεσσερα περικαλω!!!