Ηταν ενααα μιιικροοοοο καρααααβιιιι ητανννν εναααα μικροοοο καραβιιιι που ητααανννν ααα ααα αααταξιδευτοοοο που ηταν ααα ααα αααταξιδευτοοοο οεοεεεεεοεοεε.. οοουπς! επαρασυρθειν κυριε προεδρε! Λατρευω τις εκδρομες. Οχι μονη μου,αλλα με ανθρωπους που νιωθω πολυ κοντα , να μοιραζομαι μαζι τους στιγμες και εικονες.
Την περασμενη Κυριακη,μπηκαμε εγω και η Καππα στο αμαξι του Χι και ξεκινησαμε με προορισμο Σφακια,Ανωπολη,Αραδενα.
Ο καιρος συννεφιασμενος,με τον ηλιο να προσπαθει να πεταξει και καμια ακτιδα οπου βρει κενο.καιρος υπεροχος για μενα.
Κινηση μετρια εως καθολου.
Η μουσικη των mp3ς στα αυτια μου και εγω να κοιταζω εξω.
Παρατηρουσα τα δεντρα ,τα συννεφα,εξαιρετικες εικονες των κιτρινων και πορτοκαλι φυλλων στο χωμα και πανω στα σχεδον γυμνα κλαδια των δεντρων. Τα ματια δεν χορταινουν. Μετα απο αρκετη ωρα στο αμαξι ο Χι σταματησε,προτρεποντας μας να βγουμε για να μας παει σε ενα ομορφο σημειο.Ντυθηκαμε ζεστα,και ξεκινησαμε να ανεβαινουμε το βουνο. Ηρεμια ,ηχος σιωπης ,ναι silence,που ωρες ωρες τον διεκοπτε ο ηχος απο τα βελασματα των μικρων αρνιων και προβατων. Εκει το μονο που εχεις να κανεις ειναι να κλεισεις τα ματια,να παρεις βαθυες αναπνοες,(οσο μπορεις δλδ μιας και ο αερας ηταν παγωμενος σε αυτο το υψομετρο) και να αδειασεις τελειως το μυαλο σου. Γυρω σου,μονο ασπρα,γκρι συννεφα,βουνα..στο βαθος εβλεπες ελαχιστα λιγο το μπλε της θαλασσας... Δεν μπορω να περιγραψω το πως ενιωσα...
Μειναμε καμποση ωρα εκει..επεξεργαστηκαμε τον χωρο...γυρισαμε στο αμαξι..
Επομενη σταση η Ανωπολη,10 χμ απο τα Σφακια.
Απο την πλατεια του χωριου,ενα μονοπατι οδηγει στην εκκλησια της Αγιας Αικατερινης. Την προηγουμενη μερα θα πρεπει να ειχε πανηγυρι,μιας και ειδαμε τα υπολειματα απο αυτο,και τα πυροτεχνηματα. Ενα εκκλησακι με απιστευτη θεα.Την θεα του Λιβυκου πελαγους. Αναψαμε το κερι μας και βγηκαμε εξω.Ηταν πανεμορφα,ο ουρανος ειχε καθαρισει λιγο απο τα συννεφα και το μονο που εβλεπες ηταν το γαλαζιο χρωμα και κατι γυπες,αν θυμαμαι καλα,η ηταν αετοι; χμ θα σας γελασω και δεν θελω. Απο εκει ειναι και οι παρακατω φωτογραφιες.
Αρχισε να μας κοβει η πεινα,οποτε ειπαμε να κατηφορησουμε προς το αμαξι.
Αραδαινα
Μετά την Ανώπολη ο δρόμος είναι πρόσφατα ασφαλτοστρωμένος και εύκολα προσβάσιμος. Θα διασχίσετε το Φαράγγι της Αράδαινας πάνω από μια ξύλινη γέφυρα. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται το εγκατελειμμένο χωριό της Αράδενας, η Βυζαντινή εκκλησία του Μιχαήλ Αρχάγγελου, και το Φαράγγι της Αράδαινας.
Σε αυτη την γεφυρα σιγουρευτηκα για την υψοφοβια μου. Δεν προλαβα να κανω δυο βηματα,κοιτουσα προς τα κατω μην πατησω καμια τρυπα και χωθει το ελαχιστο τακουνακι της μποτουλας μου,ειδα το βαθος του φαραγγιου,και με ελουσε κρυος ιδρωτας,"εχεστηκαμενε απο τον φοβο μας". Αυτο ηταν γυρισα πισω ενω τα αλλα δυο παιδια ειχαν φτασει στην μεση (σημειωση:και ο Χι εχει υψοφοβια αλλα την παλεψε),για να μας δειξει η Καππα απο που επεσε οταν εκανε Μπαντζιν. Βγαλαμε φωτογραφιες,και μετα πηγαμε να εξερευνησουμε το χωριο. Την αρχαια αραδενα. Ερειπια παντου,χρωματα και εικονες. Η εκκλησια του Μιχαηλ Αρχαγγελου που απο οτι ειδα ειναι μεν,σε αθλια κατασταση αλλα λειτουργει.Μου εκανε εντυπωση που τα εχουν αφησει στην μοιρα τους.
Ξερει κανεις ηντανε τουτονε;
Και αυτο το φυτο;Μαντεψτε τι νομιζα πως ηταν(χιχι)
Η επιστροφη στα Χανια.. Με την φωτογραφικη ανα χειρας μεσα στο αμαξι και με καθοδηγηση χειρισμου της απο τον οδηγο Χι.
...και νιωθω καλυτερα απο χτες. Πολυ φορτωμενο προγραμμα,αγχος,νευρα. Δεν ξερω καν πως ακουγομουν χτες στην εκπομπη,μα την εκανα μεσα σε ριγος και ιδρωτα.Λες και ξεκινουσα πρωτη φορα. Μη με ρωτατε δεν εχω ιδεα τι φταιει. Ευτυχως εγινε παρελθον. Ανοιξα κλασσικα το ραδιοφωνο μολις ξυπνησα,εκανα ντουζακι,πηρα την ζεστη κουπα του καφε στα χερια μου και να'μαι. Ετοιμη για την ηλιολουστη και ελπιζω δημιουργικη ημερα.
Καλημερα
I love myself I want you to love me When I'm feelin' down I want you above me I search myself I want you to find me I forget myself I want you to remind me
Chorus: I don't want anybody else When I think about you I touch myself I don't want anybody else Oh no, oh no, oh no
You're the one who makes me happy honey You're the sun who makes me shine When you're around I'm always laughing I want to make you mine
I close my eyes And see you before me Think I would die If you were to ignore me A fool could see Just how much I adore you I get down on my knees I'd do anything for you
Chorus
I love myself I want you to love me When I'm feelin' down I want you above me I search myself I want you to find me I forget myself I want you to remind me
Chorus
I want you I don't want anybody else And when I think about you I touch myself Ooh, oooh, oooooh, aaaaaah
Πριν πολλα χρονια, με την σχολη μου ,ειχα παει Ιρλανδια. Μειναμε 1 μηνα σχεδον. Ηταν υπεροχα.Πηγαμε Δουβλινο και σε κατι αλλες πολης και χωρια τα οποια δεν θυμαμαι και θα πρεπει να ανατρεξω στα ημερολογια μου (ειναι φυλαγμενα καλα :ρ). Αν εξαιρεσεις τα φαγητα τους τα οποια ειναι ιδιαιτερα,λατρεψα την μαυρη μπυρα τους,καθε βραδυ ολο και σε καποια pub θα ειμασταν,τα καστρα τους τα οποια με μελανχολουσαν μεν αλλα παροτρυναν την φαντασια μου να δουλεψει και την μουσικη τους. Θα ξαναπαω καποια στιγμη στο μελλον,αλλο ενα απο τα ονειρα μου.
Ενθουσιαστηκα το καλοκαιρι οταν ενα γκρουπακι οι "Irish Passion" ηρθαν για μια βραδυα στην πολη μου,τα Χανια.Εκπληκτικοι ηχοι,μαγευτικη η φωνη της Ιρλανδης τραγουδιστριας,και χορευτες που "οδηγουσαν" τα ματια μας στα ποδια τους και στον συγχρονισμο των κινησεων τους.
Αυτη η μουσικη,η Κελτικη,η που θα σου αρεσει και θα την λατρεψεις,η που θα σε απωθησει. Black is the Colour - Slainte
Anuna- Wild Song
Εγω οχι απλα την λατρευω,αλλα πολλες φορες ταξιδεψα και ταξιδευω μαζι της. Αγγιζει την ψυχη μου. Την φαντασια μου. Με ηρεμει οταν ολα μεσα μου ειναι ανω κατω.Ενιγουει...
Θα σας παρουσιασω αλλη μια γυναικεια φωνη,που με μαγευει και με ταξιδευει.
Το ονομα της,Loreena McKennitt.
Η Loreena McKennitt, είναι μια Καναδή ερμηνεύτρια, πιανίστρια και αρπίστρια, με Ιρλανδική και Σκοτσέζικη καταγωγή, γεννημένη το Φεβρουάριο του 1957. Είναι διεθνώς γνωστή για τη συγγραφή, σύνθεση, ηχογράφηση και εκτέλεση world’s music (μουσική του κόσμου) με new-age και Celtic στοιχεία.
Η McKennitt μετακόμισε στο Ontario το 1981, όπου έγινε και η ηχογράφηση του πρώτου της album, Elemental, το 1985. Προσέλκυσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον ύστερα από μια σειρά διαδοχικών κυκλοφοριών που περιλαμβάνουν τα album To Drive the Cold Winter Away (1987), Parallel Dreams (1989), The Visit (1991), The Mask and Mirror (1994), A Winter Garden (1995) και The Book of Secrets (1997). Το single The Mummers' Dance που κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1997 έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Αμερική και την Ευρώπη. Το Νοέμβριο του 2006 κυκλοφόρησε το τελευταίο της album, An Ancient Muse. Όλη η προσωπική της δισκογραφία έχει κυκλοφορήσει από την Quinlan Road.
Το 1998 ένα τραγικό ατύχημα που στοίχισε τη ζωή του συζύγου της και δύο στενών τους φίλων, την επηρέασε βαθύτατα. Τον ίδιο χρόνο ίδρυσε το Cook-Rees Memorial Fund και κυκλοφόρησε ένα album με δύο live παραστάσεις, το Live in Paris and Toronto. Όλα τα έσοδα του album έγιναν δωρεά στο ίδρυμα. Έκτοτε, μέχρι το 2006, δεν κυκλοφόρησε κανένα album, παρά έδινε περιστασιακά κάποιες live παραστάσεις.
Τον Ιούλιο του 2004 ο γενικός κυβερνήτης Adrienne Clarson έκανε τη Loreena McKennitt μέλος του ‘Order of Canada’,που αποτελεί την πιο περίβλεπτη πολιτική διάκριση στον Καναδά.
Στα τέλη του 2004, ύστερα από πολύ καιρό η McKennitt έκανε μια σπουδαία επανεμφάνιση σε μια σπάνια συναυλία για το Yehudi Menuhin Foundation, στις 7 Δεκεμβρίου του 2004, στο Brussels’ Cirque Royal. Τότε ανέφερε ότι μελετούσε μουσικές τεχνικές της Τουρκίας και της Ελλάδος, καθώς και της Κίνας και της Μογγολίας. Αυτό αποτέλεσε νέα πηγή έμπνευσης με αποτέλεσμα να γράψει σε μια πρόσφατη ανακοίνωσή της στη Quinlan Road τα κάτωθι : "I am presently in the thick of the research and writing phase for my next studio recording. All being well, I hope to be in the studio this year enjoying the creative companionship of some fine musicians."
Τον Ιούλιο του 2005 ξεκίνησε την ηχογράφηση του τελευταίου της album το οποίο περιλάμβανε τη συνεργασία της Loreena McKennitt με μία ελληνική μπάντα και άλλους ερμηνευτές.
Η μουσική της McKennitt χαρακτηρίζεται επίσημα ως World, New Age και Celtic, παρόλο που περιέχει χαρακτηριστικά από όλα τα μουσικά ακούσματα παγκοσμίως. Κάθε της album περιέχει τραγούδια από διάφορους πολιτισμούς και επομένως δύσκολα μπορεί να κατηγοριοποιηθεί. Πριν τη σύνθεση των Elemental, Parallel Dreams ταξίδεψε στην Ιρλανδία, απ’ όπου εμπνεύστηκε από την ιστορία, και τον πολιτισμό της. Αντίστοιχα για το album The Mask And Mirror διεξήγαγε κάποιες μελέτες στην Ισπανία και συγκεκριμένα για το Galicia, ένα κελτικό κομμάτι της Ισπανικού πολιτισμού με αραβικές ρίζες
Γενικά οι μόνες λέξεις που θα μπορούσαν να περιγράψουν το περιεχόμενο της μουσική της Loreena McKennitt είναι: μυστηριώδες, αινιγματικό, ατμοσφαιρικό, μυσταγωγικό. Μια μουσική που σε ταξιδεύει σε ένα κόσμο ηρεμίας και ονείρου, γεμάτο γοητεία και εκστατικούς ρυθμούς. Αιθέρια φωνητικά και μελωδίες που αγγίζουν τα συναισθήματά μας και μας μεταφέρουν σε μαγευτικές και ονειρικές περιπλανήσεις .
Η πρώτη παράσταση της McKennitt ύστερα από αρκετά χρόνια έλαβε μέρος στο Alhambra της Granada, Spain, το Σεπτέμβριο του 2006 και αναμένετε να συνεχιστεί με αρκετές συναυλίες ανά τον κόσμο, χωρίς βέβαια να έχει ακόμα επίσημα επιβεβαιωθεί.
Ειμαστε σαν τα κομματια πετρας απο τα οποια ο γλυπτης σμιλευει ανθρωπινες μορφες.Τα χτυπηματα της σμιλης, που μας πονανε τοσο πολυ,ειναι αυτά που μας κανουν τελειους.
Κατι φαξ,κατι εκτυπωσεις,εγγραφα ,διαβασμα για την σχολη,διαβασμα των ισπανικων.. Ισα που προλαβα και εκανα μπανακι και πηγα στο μαθημα.
Ξεκινανε και οι προοδοι,ενα ειδος γραπτης εξετασης η οποια θα μετρησει στην τελικη βαθμολογια μετα την εξεταστικη.Δυστυχως δεν το εφαρμοζουν πολλοι καθηγητες.
Πολλα ζορια τον τελευταιο καιρο.
Μπορει να παραπονιεμαι, αλλα πειτε με μαζοχα ,πειτε με οτι θελετε, μου αρεσει αυτο.Αν και η τελειομανια δεν ειναι καλο πραγμα.
Μετα το μαθημα των ισπανικων,μαζευτηκαμε το γνωστο παρεακι και ειδαμε μια απο τις παλιες ταινιες του Μαρτιν Σκορτσεζε (λατρεμενος).
Mean Streets.
Μια ταινια της δεκατιες του 70 , μια ταινια με θρησκευτικη και εθνικιστικη προσεγγιση,με επικεντρο τον Ιταλικο καθολικισμο.
Ντε Νιρο και Καιτελ στα νιατα τους. Τοσο διαφορετικοι. Ειδικα ο Ντε Νιρο.
Οταν τελειωσε η ταινια,ακουστηκαν βροντες.
Ποσο μαρεσει αυτη η αισθηση! Εβαλα τις μποτουλες μου ,τις ειχα βγαλει για να ανεβασω τα ποδαρακια μου στο σαλονι και ετοιμαστηκα να φυγω.Εφευγε και η φιλη μου οποτε και θα με γυρνουσε σπιτι,στο δρομο της ειμαι αλλωστε.
Γλαρωσαν τα ματακια μου ,ωρα μου για νανακια.Αυριο εχω πρωινο ξυπνημα και εκπομπη το βραδυ (γιουχουυυ!!). Ποιος θα το φανταζοταν πως θα εχανα το παρτυ της σχολης χορου,που το περιμενω καθε δευτερη Παρασκευη πως και πως,για το ραδιοφωνο.Πρεπει να δω πως θα τα ρυθμισω..Δεν θελω να χανω τετοιες βραδυες.Ενιγουει...
Χτες εκανα εκπομπη (αν μπορει να το πει κανεις ετσι).
Ας τα παρω απο την αρχη. Σε καθε δραστηριοτητα μου,οπου και να πηγαινα,οτι και να εκανα,η σκεψη μου ηταν εκει με ενα μονιμο ερωτηματικο.
Να κανω η οχι εκπομπη αποψε; Με επιανε ενας πανικος ,ενα κατι.
Πότε το αποφασισα; Τελευταια στιγμη,μιας και θα μαζευοταν οι φιλοι μου να με ακουσουν. Δεν ηθελα να τους απογοητευσω.
Δικαιολογιες.
Δεν το εκανα για εκεινους. Ηθελα σπρωξιμο και το ειχα.
Ενδεκα με δωδεκα δεν επαιζε κανεις,οποτε ο Δ,παραγωγος απο τους παλιους,αφου μου ξανα εξηγησε καποια βασικα (μεσω εμ ες εν)και μετα απο σχολιο μου οτι ακουγοταν ενα κενο στο stream 2,μου ειπε πως δεν επαιζε κανεις εκεινη την ωρα και πως αν ηθελα μπορουσα να ξεκινησω . Εκει να δεις τι επαθα!! Τι ηθελα και μιλησα!!Αντε να ψαχνω στα 20 χιλιαδες mp3 μου για να βαλω κατι που να μην εχει σχεση με οτι θα ακουγοταν στην συνεχεια,να ηταν δυνατο ,για τα λιγα λεπτα που μενανε πριν ξεκινησει η Neverland. Καλα διαβασατε... Neverland θα την λεω.Αυτο ομως ειναι αλλη ιστορια.
Λοιπον,τρωω φλασια (σε σωστο ταιμινγκ αυτην την φορα) και βαζω ενα τραγουδι που ξεκιναει με "Metalllll μπυραααα παααμεεε..." .Λεγεται "Sheddin the skin" ενα τραγουδι που θα βρισκεται σε cd που θα κυκλοφορησει στις επομενες μερες. Εεεεε μην εισαι περιεργος, δεν θα σου πω πως βρεθηκε στα χερια μου. Παντως ειναι πολυ δυνατο κομματι. Ενιγουει,μετα απο τους Acid Baby (ετσι λεγονται) επρεπε να βαλω κατι του ιδιου στυλ αλλα οχι τοσο δυνατο ετσι ωστε μετα να μπορουσα να το συνδεσω με την εναρξη.Οι Μetallica ηταν οι καταλληλοι.
Ο ηχος καλος,χωρις διακοπες,μια χαρα. Ε με την εναρξη αρχισαν τα προβληματα και ιδιαιτερα οταν ανοιξα το μικροφωνο.Οχι μονο δεν ακουγομουν αλλα ο Σαμ (το προγραμματακι με τις κονσολες) αντι για enconding μου εβγαζε error.
Εσπαγα τα νευρα οσων λιγων με ακουγαν (ειχαν δει καποιοι στο εμ ες εν οτι θα εκανα προγραμμα , και οι φιλοι μου)μα και τα δικα μου.Ειχα κλεισει ολα τα προγραμματα ακομα και το αντιβαιρους.Τιποτα.Ακουγοταν η μουσικη και τα ανεβοκατεβασματα με κενο. Εκλεισα το msn (μετα απο συμβουλη του Π),ειχα μονο ανοιχτο το τσατ του σταθμου που προσπαθουσαν να με βοηθησουν.Δεν πειραζω ποτε μου κουμπακια που μου λενε να μην πειραξω αλλα αυτη την φορα κατι με ετρωγε.Ανοιξα εκλεισα δυο τρια απο δαυτα.Ξανακανω δοκιμη τωρα ακουγομουν.Επιτελους..!! Ομως,οοοοχι οοοοχι δεν ηταν δυνατον να παει καλα.Ακουγομουν αλλα το error συνεχιζοταν.Οποτε οσοι με ακουγαν με ακουγαν με διακοπες και χρουτσουχρουτσου. Απο τα νευρα μου,κανω reset.Ολα απο την αρχη,ανοιγμα υπολογιστη,ανοιγμα του Σαμ,Start.Ηταν ηδη μια μετα τα μεσανυχτα. Δεν απογοητευομουν,δεν σταματησα να μιλαω στο μικροφωνο,δεν σταματησα να προσπαθω να βρω λυση στο προβλημα που προεκυψε. Ε κατα την μια και τεταρτο και μιας και το restart βοηθησε σαν ενεση στο πισι μου,ξεκινησα επιτελους να κανω εκπομπη,μια εκπομπη με καθυστερηση μιας ωρας. Οσοι ειχαν ξεκινησει να ακουνε απο την αρχη,ειχε και Ολυμπιακο,τα παρατησαν λογω κακου ηχου,οποτε τους "εχασα" νωρις. Καμια προετοιμασια,διαβαζα αποσπασματα απο μπλογκς,αποσπασματα απο δικα μου κειμενα που επιτελους ξεαραχνιασα,ειχα "επαφη" με τους εναπομειναντες στο τσατ του σταθμου. Πηγε δυο ,δυο και δεκα ,αλλα εγω εκει, ειχα παρασυρθει. Καποια στιγμη τυχαια κοιταξα το ρολοι της κονσολας,ειχε ερθει η ωρα να καληνυχτισω. Ενιωσα ενα σφιξιμο στο στομαχι.Δεν ηθελα να σταματησω.Με ειχε μαγεψει.... Εβαλα το καταλληλο τραγουδι και εδωσα ραντεβου για την Παρασκευη ,ευχομενη σε λιγοτερα παρατραγουδα.
Μπηκα msn και ρωτησα την Κ για το πως με ακουσε ,μιλησα στο τηλεφωνο με τον Π. Αλλοι μου τα εχωσαν γιατι δεν τους ενημερωσα για το πως, που, τι.Τοσο πολυ το θελανε και αυτοι πια;Καλυτερα που δεν μακουσαν χτες ομως γιατι θα τα ειχαν παρατησει.
Τα πηγα καλα μου ειπαν,μου επισημαναν καποιες λεπτομεριες οπως, να μιλαω μακρυα απο το μικροφωνο,να μην αναστεναζω στο τελος καθε προτασης (αυτο μαλλον μου εβγαινε γιατι δεν το πηρα χαμπαρι ουτε το εκανα επιτηδες),για το εντονο σιγμα (μαλλον αυτο οφειλετε που ειχα κοντα στο στομα το μικροφωνο ). Δεν θα σας πως πως περιεγραψαν την φωνη,τον τροπο ομιλιας.Οταν με ακουσετε θα μου πειτε.Κριτικη ευπροσδεκτη.Παντα.Γινομαστε καλυτεροι ετσι;
Γουσταρα και μαλιστα πολυ.Ανυπομονω για την Παρασκευη :)
Τελικα ειχε δικιο ο Μαν.Το μυστικο ειναι να εισαι ο εαυτος σου...εσυ και το μικροφωνο...εσυ και οι νοτες...τα υπολοιπα ερχονται.
Δεν βιαζομαι να ερθουν τα Χριστουγεννα αλλα ειχα απο αυτες τις αναλαμπες που λεγαμε :ρ
Οσο μαγειρευα σημερα (γεμιστα εφτιαξα...και επειδη δοκιμασα κιολας εναν κολοκιθοανθο-εχω να πω :γινανε τελεια),αναρωτιομουν πως να ονομασω την εκπομπη. Μικρο το κακο θα μου πειτε,μα για μενα δεν ειναι ευκολο.Θελω να περιεχει κατι χιουμοριστικο,κατι αισθησιακο,κατι που να ειμαι εγω...
Ηδη προταθηκαν: 1)Ευγενικο συνδρομο 2)Οταν οι λεξεις γινονται νοτες 3)Ταξιδευοντας με ηχους 4)Με τα λογια της σιωπης 5)La noche 6)Μεσονυχτιες Διαδρομες 7)Η Πυργηνεία Θαλασσινού (Μαρκατος) 8)Συρμάτινο Πεντάγραμμο(Μαρκατος) 9)Αρωμα Γυναικας 10)? 11)? 12)? Καμια αλλη προταση;
Αρχιζω να βαριεμαι.Δεν ειναι καλο αυτο. Νιωθω να ρουτινιαζω.Ολα προβλεψιμα γυρω μου.Ακομα και η συμπεριφορα του. Α οχι.Δεν θα ξαναμιλησω για εκεινον.Οτι εχω γραψει ,οτι εχω πει, αυτο ηταν. Πως το επαθα ε; Καποιος φουρνος γκρεμισε και μεινανε ερειπια. Anyway enough!! **
Θα ηθελα να αφιερωσω αυτο το ποστ σε ενα απο τα χομπυ μου. Το Bookcrossing. Ελληνικα θα μπορουσες να το πεις..χμ!!!!!!!! Βιβλιοδιαδρομες-Βιβλιοδιαβαση. Οπως και να το πεις η ουσια μενει ιδια.
Τι ειναι η Βιβλιοδιαβαση (Bookcrossing); Πολλες φορες,οταν τελειωνω ενα βιβλιο,ενα βιβλιο που με εχει αγγιξει,με εχει συνεπαρει,με εχει ταξιδεψει ,εχω την επιθυμια να το μοιραστω με καποιον. Να ανταλλαξω αποψεις,συναισθηματα.Οπως κανω και με καθε ταινια που θα δω ειτε σε δισκακι,ειτε στο σινεμα. Τι κανω; Μολις το διαβασω λοιπον,(αν μου αρεσει παρα πολυ,θα παω να αγορασω το ιδιο),θα το καταγραψω γραφοντας σε ταμπελακι τον κωδικο αριθμο του (BCID number),Θα βαλω ενα φυλλαδιο με οδηγιες μεσα και θα το αφησω ειτε σε καποιο παγκακι,ειτε κοντα σε σχολειο,σε πανεπιστημειο,στο σινεμα,στην καφετερια,σε σταση-σταθμο Κτελ κοκ. Αν θελω,καθομαι πιο περα και παρατηρω αντιδρασεις,περιμενοντας καποιον να το πιασει-παρει (catch),αλλιως το αφηνω εκει και καλο του ταξιδι.
Κοιταξε την βιβλιοθηκη σου.
Ποσα απο αυτα τα εχεις διαβασει;
Ποσα απο αυτα σε ταξιδεψαν,σε γεμισαν γνωσεις,σε αφησαν αδιαφορο;
Ποτε εκατσες τελευταια φορα να τα ξεσκονισεις,να τα μυρισεις (παραξενο;και ομως.Καθε βιβλιο εχει την δικια του μυρωδια.Παρε δυο βιβλια και μυρισε πρωτα το ενα και μετα το αλλο.Θα καταλαβεις σιγουρα διαφορα),να γεμισεις αναμνησεις απο το πως βρεθηκε στα χερια σου,ποιος στο προτεινε,πως το διαλεξες,τι σου αφησε για να θυμασαι...
Καθε ενα απο αυτα εχει μια ιστορια. Δεν αναφερομαι σ'αυτη που βρισκεται κρυμμενη στις σελιδες τους.
Ηταν μια ιδεα,σκορπιες λεξεις,εικονες.
Συγκεντρωθηκαν,επεξεργαστηκαν.
Η χαρα της δημιουργιας.
Στα χερια σου.
Στα ραφια σου.
Σιγουρα υπαρχουν βιβλια που δεν θα μπορουσες να αποχωριστεις,ειτε γιατι ειναι δωρο οποτε ισως να περιεχουν καποια αφιερωση,ειτε επειδη τα λατρεψες.
Υπαρχουν ομως και βιβλια που καθονται στο ραφι απλα για να υπαρχουν.Δωσε τους μια ευκαιρια να διαβαστουν,αν (δεν) τα εχεις διαβασει,να γυρισουν απο χερι σε χερι,να εκτιμηθουν (και) απο αλλους. Δεν ειναι δυσκολο.. Οταν τελειωσεις το διαβασμα ενος βιβλιου,καταχωρισε το στην σελιδα της Βιβλιοδιαδρομης,Bookcrossing,γράψε στο εσωτερικό του εξωφύλλου την ηλεκτρονική διεύθυνση και τον κωδικό αριθμό (BCID number*, αριθμό που θα σου δώσει το ίδιο το site, για την αναγνώριση του βιβλίου),γραψε την κριτικη σου,τα συναισθηματα που σου προκαλεσε,αφησε το ελευθερο να κανει το ταξιδι του.. Σε μια εκδηλωση,σε ενα παγκακι,στο μετρο ,οπουδηποτε.
Ο ενθουσιασμος σου θα ειναι απιστευτος,οταν λαβεις ενα ηλεκτρονικο γραμματακι λεγοντας σου πως καποιος βρηκε,καταχωρισε (επιασε) το βιβλιο σου ,πως θα το διαβασει και θα επανελθει με την δικια του αποψη. Υπεροχο συναισθημα,αληθεια.
Σε βλεπω καχυποπτο!!Γιατι;Δεν υπαρχει λογος.Ειναι απλα τα πραγματα.
Read (Διαβασε ενα καλο βιβλιο,ξερεις πως ;) ) Register (Κατεγραψε το,στην σελιδα της βιβλιοδιαδρομης) Release (Αφησε το ελευθερο,για να το διαβασει και καποιος αλλος (ενας φιλος,καποιος σε μια εκδηλωση,"ξεχασε το" στην καφετερια που συχναζεις,ειτε στην επισημη ζωνη που υπαρχει στην πολη σου (δες παρακατω) ).
Αυτη την στιγμη ειναι καταγεγραμμενα 3,499,034 σε ολο τον κοσμο.
Αν βρείτε λοιπόν κάποιο βιβλίο στο δρόμο ή πέσει στα χέρια σας τυχαία, διαβάστε το και μετά αφήστε το ξανά στην όχι και τόσο μάταιη χαοτική πορεία του. (Αγνωστος τελεια τζι αρ)
Official BookCrossing Zones
Cafeina-OBCZ (Εκει ειναι η κυρια βαση των Αθηναίων bookcrossers)
Καντε σημερα οτι δεν μπορειτε να κανετε αλλες μερες...
Σηκωθειτε...Βαλτε δυνατα την μουσικη....Χορεψτε..Μην κολλατε στο οτι ειστε μεγαλοι εγω ειμαι so?) η στο ειτε θα πεσει δουλεμα μετα (ετσι κι αλλιως θα φαω δουλεμα ,το ιδιο που τους κανει). Καντε το κεφι σας και αναρωτηθειτε ποτε ηταν η τελευταια φορα που χορεψατε ...
Αντε κουνα..Ακομα το σκεφτεσαι; Και οχι δεν λεω μαλακιες (αυτο ειπες ε;)μην εισαι αρνητικος πριν το δοκιμασεις...σε τιποτα στην ζωη σου ;)
Πατα το βελακι και παααμεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μην μεινετε μεσα...αν εχει ηλιο (εχει εδω στα Χανια) βγειτε χωρις αμαξι και περπατιστε...αν παλι βρεχει(αυτο θα ηθελα εγω αλλα και ο ηλιος καλος ειναι) απολαυστε την βροχη ειτε κανοντας βολτα με το αμαξι ειτε πηγαινοντας εκτος πολης,ετσι απλα βρε αδελφε για ξεκολλησετε απο τις καθημερινες σας διαδρομες (εγω ειδικα που βαριεμαι ευκολα θα πηγαινα σε χωρια και μερη που δεν εχω ξαναπαει και δεν θα εμενα στην πολη που την βλεπω καθε μερα).
Γυρισαν οι γονεις μου χτες βραδυ κατα τις δωδεκα τα μεσανυχτα. Ανανεωμενοι,χαμογελαστοι και ενθουσιασμενοι για οσα ειχαν δει αυτες τις δυο βδομαδες στην κρουαζιερα. Ειδικα η μαμα μου.Λαμπανε τα ματια της. Της χρειαζοταν αυτη η εκδρομη γιατι ηταν κουρασμενη και σωματικα και ψυχικα με οσα συμβαινουν τον τελευταιο καιρο στην δουλεια της.Ο δε μπαμπας μεσα στο αγχος και στα νευρα (κλασσικα) για να μας δωσει τα δωρα μας. Απο καθε μερος 1 ,2 δωρακια για καθε εναν απο εμας (τον αδελφο μου,την γυναικα του και εμενα). Μου πηραν ενα υπεροχο αρωμα Dolce Cabbana (στην κοκκινη συσκευασια),ευτυχως γιατι ειχα βαρεθει το Tommy Girl ,απο Ναπολι ενα ζευγαρι γοβες,ενα ζευγαρι μποτες καουμποϊκες (λιγο κιτς ειναι αλλα εχω στον νου μου εναν τελειο συνδιασμο),απο Λιβυη 2 βραχιολια που ενωνονται με δαχτυλιδι σε λευκοχρυσο με μπλε πετρουλες στις λεπτομεριες των ανατολιτικων σχεδιων(μιας και δεν ειμαι fun του χρυσου),απο μαγιορκα ,ενα σετ απο δαχτυλιδι ,κολιε,βραχιολι με αληθινες περλες (μαργαριταρια) το οποιο κατι μου λεει πως ισως απλα θα το εχω να το κοιταζω γιατι δεν τα φοραω,δεν ειναι το στυλ μου,εκτος αν τα βαλω στον γαμο μου (αν με βρει ο ατυχος:ρ),απο Ανδαλουσια τρια πολυ τελεια ξωπλατα μπλουζακια που δενουν στο λαιμο και μια σφαιρα ,απο εκεινες που ειναι γεματες νερο και μεσα εχουν ειτε καποιο αγαλματακι,ειτε καποια πολη,η δικια μου εχει εναν ταυρομαχο με εναν ταυρο,και οταν κουνας την σφαιρα ανακατευεται η κοκκινη λαμπιριζουσα σκονη μεσα στο νερο πεφτοντας σαν χιονι πανω τους. Κανω συλλογη απο τετοιες σφαιρες και ειλικρινα και τιποτα απο τα προαναφερθεντα να μη μου φερνανε, μου εφτανε αυτο.Τοσο λατρης ειμαι :).
Μετα απο δυο ωρες διηγηση για το που πηγαν κλπ,συν μια περιληψη του βιντεου που τραβηξαν,φυγανε τα παιδια,και οι υπολοιποι αποσυρθηκαμε στα δωματια μας.
Κοιμηθηκα παλι πολυ ωραια.Κουτσουρο σκετο.
Σημερα ομως το πρωϊ,ενιωσα φαγουρα στα ποδια.Ξεσκιστικα να ξυνομαι.Η πλακα ειναι πως κατι παρομοιο ειχα παθει και την Δευτερα στο αριστερο χερι κοντα στο μπρατσο,τεσσερα(!) τσιμπιματα σαν απο κουνουπι υπηρχαν και με φαγουριζαν.Μιλαμε για ΤΟ ξυσιμο. Τριτη,Τεταρτη τιποτα,την Πεμπτη φαγουρα λιγο πιο πανω απο την μεση δυο σημαδακια (σαν τσιμπιμα κουνουπιου) σημερα στα ποδια, κοντα στις πατουσες. Η μαμα μου ανησυχησε και μου θυμισε για τις γενικες που θα κανω την Δευτερα (απο Δευτερα σε Δευτερα το παω) και πως αυτη την φορα θα με παει σηκωτη και δεν σηκωνει κουβεντα (δεν εχει αδικο,εχω να κανω εξετασεις απο τον Μαρτιο και αξονικη απο περσι). Ξερω,κανω σαν μικρο παιδι,ηθελα να τις κανω στην Αθηνα,αλλα μεταξυ μας φοβαμαι.Δεν θα επρεπε, αλλα φοβαμαι.Οποτε παω ,ειμαι με τον φοβο μηπως επιστρεψει ο χειροτερος εφιαλτης μου. Συμφωνα με τις στατιστικες,ειναι δυσκολο να επανεμφανιστει,αλλα you never know.Ειναι τοσο υπουλη που δεν θελω να με πιασει μαλακα.Οχι αυτη την φορα. Anyway το ολο θεμα παιζει και να ειναι ορμονικο μιας και ρωτησαμε εναν γυναικολογο.Ειδωμεν!!!
Το μεσημερι ηρθαν και με πηραν οι φιλοι μου για την καθιερωμενη συναντηση στον Ασωτο. Ο Ασωτος Υιος (ετσι ειναι η ονομασια του) ειναι επι της ουσιας τσικουδαδικο-μεζεδοπωλειο,μπορεις βεβαια να πας για καμια σοκολατα ,καφε κλπ. Πολυ φιλικο περιβαλλον,γνωστοι οι ιδιοκτητες,χαβαλες.
Βασικα στην αρχη ειμασταν εγω και ο Ν.Ακολουθησε ο Κ,η Καρρυ,ο Αλεξ.Λειπανε αρκετοι.Συζητησεις επεα πτεροντα που με τα πολλα περασε η ωρα και φυγαμε αλλος για το σπιτι του,αλλος για μαθημα,αλλος για επισκεψη,αλλος για υπνο κοκ.
Καθησα και εφτιαξα την βιβλιοθηκη μου,βρηκα καποια βιβλια για bookcrossing (καποια στιγμη θα αναφερθω σε αυτο),αναμαζεψα τις σημειωσεις της σχολης,τις εργασιες,καποια εγγραφα απο το γραφειο μου,εριξα ενα σκουπισμα-σφουγγαρισμα και να μαιιι εδω να γραφω στο ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.
Σαββατο βραδυ και βαριεμαι να βγω. Δεν υπαρχει λογος να στριμωχνομαι και να εκνευριζομαι οποτε καποιος καφρος με χουφτωνει,ουτε να περιμενω εκατο ωρες για να πιω μια μπυρα,ενα ποτακι,ουτε να γεμιζουν τα πνευμονια μου και τα μαλλια μου οτι εκπνεει μετα απο τσιγαρο ο καθενας. Υπαρχουν και οι καθημερινες μερες που ειναι πιο χαλαρα τα πραγματα και το χαιρεσαι.
Και επειδη εφαγα φλασια τωρα μολις με ενα κομματι,το βρηκα στο Youtube και μου/μας το αφιερωνω.
..φτανει στο τελος της..Και εγω εδω ..μακρυα σου.. Ανυπομονω να αλλαξει αυτη η εικονα..Συντομα...
Τελικα κοιμηθηκα...(zZzZzZZzZZzZZz...) Τοσο βαθια που ουτε με θυμαμαι να ξυπναω,μα δεν πρεπει να αλλαξα ουτε πλευρο. Μπρουμιτα ξαπλωσα,μπρουμιτα ξυπνησα. Δεν μπορω να περιγραψω την αισθηση.Η μαλλον μπορω.Πως ειναι η αισθηση μετα απο ενα καλο σεξ,που αν και ηταν δυνατο (τετοια ωρα τετοια λογια,αχ),θελεις και αλλο;Αααααυτο! Ηθελα να κοιμηθω κι αλλο. Μα σημερα ερχονται οι γονεις οποτε επρεπε να γινουν πραγματα. Τεσπα.. Χτες που λες περασα υπεροχα. Πηγα ται τσι,καναμε τους κοιλιακους μας,εδωσα το διαγνωστικο τεστ στον Χ αλλα ξεχασα τις λυσεις σπιτι μου.Δυστυχως ομως δεν θα τα διορθωσει εκεινος,πρεπει να τα διορθωσω εγω.Οφου ποσα λαθη θα εχω!Συνηθως στα ευκολα την παταω και στα προφανη.Στην σχολη κανω πιο δυσκολο επιπεδο αγγλικων , και πολλα βιβλια και σημειωσεις ειναι στα αγγλικα.Απο Δευτερα ομως αυτο. Μετα κατσαμε μαζι με Κ και X στο Playroom (ετσι το λεει),ενα δωματιο με πολλα βιβλια,ενα ποδηλατο γυμναστικης και το γραφειο του.Αργοτερα ηρθε και ο Ν. Πολυ μου αρεσε ολο αυτο.Να συζηταμε αυτα που μας προβληματιζαν-ουν,να αναζητουμε λυσεις,να αναλυουμε (αλλο που δεν ηθελα εγω) καταστασεις,να τρωμε τουρτιτσα ,να πινουμε γαλλικο καφεδακι και να γελαμε. Σχολιασαμε ενα ποστ απο καποιο μπλογκ για την τελειοτητα περιγραφης του σλουρπ στις γυναικες (Δες Woman in this city-post "Οδηγιες Χρησεως"). Καταληξαμε στο οτι πολλοι αντρες δεν ξερουν πως να χειριστουν αυτο το πολυ ερωτικο και ευαισθητο σημειο της γυναικας, ειτε γιατι δεν μπηκαν σε διαδικασια να μαθουν,ειτε γιατι οι ιδιες οι γυναικες δεν βοηθησαν στην διαδικασια,και ομοφωνα συμφωνησαμε πως η περιγραφη του sykofanti ηταν η καλυτερη. Σε καποια φαση η Κ προτεινε μιας και ειμασταν μαζεμενοι ,να βγαλουμε φωτογραφιες. Τωρα αν σας πω πως γουσταρα τα μαλα, θα με πιστεψετε;Και ομως (!).Εγω ,που δεν γουσταρω να με φωτογραφιζουν (αλλο αν γουσταρω να με φωτογραφιζω),στρωθηκα και πηρα ποζα,αναμεσα στα αγορια.Βαλανε το αυτοματο και ... πες τυυυυυυυυυριιιιιιι. Χασκογελουσαμε ,καναμε γριματσες ,που να προλαβουμε να πουμε οτιδηποτε. Χαμογελαω μονο που το σκεφτομαι. Σαν βγαλαμε καμποσες,πηρα την ψηφιακη στα χερια μου.Αρχισα να τραβαω ποτε την Κ ,ποτε τον Χ.Οχι σε στημενες φωτογραφιες,απλα εκφρασεις τους,βλεμματα,χαμογελα. Ωσπου αφοσιωθηκα στο προσωπο της Κ.Εχει εξαιρετικο προσωπο. Της χρωσταω φωτογραφιση και ειναι ενα στοιχημα για μενα. Να βγει μεσα στις φωτογραφιες αυτη η δυναμικη προσωπικοτητα της.Αυτα που λενε τα ματια της οταν τα χειλη της σιωπουν. Την θαυμαζω,της το εχω πει και ειμαι τοσο χαρουμενη που ειναι στην ζωη μου.Μου εχει μαθει πολλα και ας μη το καταλαβαινει. Ταραχτικε και το προσωπο της αλλαξε,οταν της ειπα να με κοιταζει,να κοιταζει στον φακο δλδ,οπως θα κοιτουσε καποιο αγαπημενο της προσωπο. Δεν μπορειτε να φαναστειτε τι φωτογραφιες βγηκαν. Αρχισε να αποτυπωνετε αυτο που θελω να κανω ,οταν θα ασχοληθουμε σοβαρα με αυτο βεβαια. Με την καταλληλη μουσικη ,φωτισμο,λογια θα δειξει υπεροχα πραγματα.Το ξερω.Οπως γνωριζω πως θα το διαβαζεις τωρα,οποτε προετοιμασου,πηρες μια ιδεα απο το τι και πως θα κανουμε την φωτογραφιση. Και ο Χ εχει εξαιρετικες γωνιες το προσωπο του και φωτογενια.Δεν συνεργαζοταν ομως η μηχανη αλλα μαλλον δεν φταιει αυτη αλλα η ασχετοσυνη μου στον χειρισμο της. Παραγγειλαμε μια χωριατικη πιτσα, κατσαμε στο κατακοκκινο σαλονι του Χ ,κοιτουσαμε την τηλεοραση που ειχε Χαρυ Ποττερ και ταυτοχρονα κουβεντιαζαμε για το ποσο εχουμε αλλαξει σε εναν χρονο.Τι μας χαλουσε παλιοτερα στον χαρακτηρα και την συμπεριφορα του αλλου. Περασε η ωρα,χαλαρωνανε τα ματια,καιρος να παμε σπιτακια μας. Ε την συνεχεια την ξερετε. Ξερη στο κρεββατι και στην αγκαλια επιτελους του Μορφεα.Τι ωραιος αντρας αυτος ο Μορφεας ρε παιδια!Ενας τετοιος σε Κουβανο σας βρισκετε;(Καταλαβες Αυθαιρετο πρωινο κρουασαν; χιχιχ)
Ναι μονο δυο ωρες κοιμηθηκα και δεν φταιει το κεφαλι μου. Απο τις πεντε μεχρι τις 7 και το πρωι. Δεν νυσταζα.Μα καθολου. Εκανα κατι ασκησεις για το αυριανο μαθημα,ασχοληθηκα παλι με το Matlab (το μισω γρρρ!!),λιγουλακι με το μπλογκ,εκατσα να κανω το διαγνωστικο για το Proficiency (επιτελους),μετα εβγαλα υλη δυο κεφαλαιων στην μαθηματικη αναλυση (γαμω τα μαθηματικα μου γαμω),λιγο απο την Εισαγωγη στην Τεχνιτη Νοημοσυνη. Ακομα και οταν ξαπλωσα το εκανα γιατι ασχετα με το αν νυσταζα η οχι ,λιγη ξεκουραση την χρειαζομουν. Ξυπνησα και αισθανομουν λες και κοιμομουν ωρες! Κλασσικα εκανα οτι κανω καθε πρωι. Ανοιξα το ραδιοφωνο,διαβασα λιγο μερικα απο τα αγαπημενα μου μπλογκς πινοντας τον ζεστο γαλλικο καφε μου,εκανα ντουζακι.Μεσα στην τρελλη χαρα παλι σημερα.Καθως εκανα μπανιο αναρωτιομουν γιατι με ρωτησες αυτο που με ρωτησες,ελπιζοντας να σου απαντησα .Θα θελα να μου πεις και εσυ τι θα απαντουσες αν σε ρωτουσα το ιδιο. Αν θυμαμαι καλα με ρωτησες"Τι ειναι αυτο που μπορει να συνδεει δυο ανθρωπους που δεν εχουν συναντηθει ποτε και που ισως δεν θα συναντηθουν στο μελλον". Οκ η αληθεια ειναι οτι κολλησα,γιατι εκει που ειχαμε πει τις καληνυχτες μας,εγω υπο τον ηχο του Sucrifice και να δουλευω,τσουπ με ρωτας αυτο.Τι θελει να πει ο ποιητης; Τι ηθελες να πω;Οτι μου ηρθε εκεινη την στιγμη σου ειπα.Πως για μενα δεν υπαρχει καν η επιλογη του να μην συναντησει, ο ενας απο τους δυο ,τον αλλο.Ειδικα αν το θελει τοσο,αν το ποθει. Μαλλον δεν σε ικανοποιησε η απαντηση (τι να κανω;τετοια ωρα τετοια λογια) ,το θεωρησες ως μη απαντηση και "πηγες να κοιμηθεις ηρεμος". Α καλα!ωραιος εισαι εσυ. Πατας τον διακοπτη και φευγεις αφηνοντας τον ανοιχτο.Πφφφφφφφ!!!! Ε μετα πεισμωσα!!!Πολυ ομως!Το ηξερες και γι αυτο το εκανες. Παροτι ησουν Offline σου απαντησα."Μπορει να τους συνδεει η επιθυμια"."Επιθυμια ειναι η απαντηση".
Αν συνεχισω να γραφω αυτο το ποστ θα χασω την πρωτη ωρα διαλεξης και δεν θελω.
Morning Quiz Τι ειναι αυτο που μπορει να συνδεει δυο ανθρωπους που δεν εχουν συναντηθει ποτε και που ισως δεν θα συναντηθουν στο μελλον;
Ανοιξα το ραδιοφωνο το πρωι και πετυχα το παρακατω τραγουδι.
Οποτε φανταστειτε με να χορευω σε καθε δωματιο του σπιτιου ακομα και οταν επλενα τα δοντια μου...
Μετα αναρωτιεμαι πως συνδιασε 80ς με την τωρινη εποχη αλλα δεν το αναλυσα γιατι μου εφτιαχνε πολυ την διαθεση οποτε και συνεχισα να καταχτυπιεμαι!!(Μαλλον δεν την παλευω αλλα γουσταρω:ρ)
Αντι να ειμαι χωμενη κατω απο το ζεστο μου παπλωματακι ,καθομαι μπροστα στον υπολογιστη.
Παλι δεν με πιανει υπνος.
Τι ασκησεις στην Matlab εκανα, ασκησεις στην Τεχνολογια Παραγωγης, τι μουσικη χαλαρωτικη εβαλα,εκανα και tai chi,διαλογισμο,ματαια.
Προσπαθησα να ξαπλωσω ,εκλεισα τα ματια ,μα εκεινα δεν υπακουαν,ανοιξα το φωτιστικο,πηρα τα ισπανικα μου να τα μελετησω,μην πηγαινει τζαμπα ο χρονος(ναι δεν βαζω κωλο κατω).
Και να μαι εδω να γραφω στο μπλογκ με τα χιλια ζορια.
Να νυσταζω , να ξαπλωνω και μετα απο 2 ωρες να νιωθω χορτατη!!
Ολη η μερα να ειναι δημιουργικη, το βραδυ να νιωθω τοσο κουρασμενη. Το καθυστερω επιτιδες για να πεσω σαν μοσχαρα και να λιωσω στον υπνο αλλα @@ σε πουα βαζακια με ροζ κορδελες.
Whats going on!!!!
Και κατι απο High Fidelity μιας και το ειδα 2 φορες το πρωι (αστα!!)
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Give me a break Woman (Shit)
Ειναι Κυριακη πρωι, με εναν καιρο οχι απλα υπεροχο αλλα μαγευτικο. Οτι πρεπει για εκδρομουλα.
Αντι να χουζουρεψω μεσα στα ζεστα σκεπασματακια μου ,ξυπνησα νωρις. Ενιωσα χορτατη απο υπνο. Τι παραξενο!!!Τις καθημερινες εχω τον ασηκωτο και σημερα το ματι γαριδα απο τις 7 και 10.Οχι δεν σηκωθηκα.Απλα ανοιξα την τηλεοραση ,εφτιαξα καφεδακι και ξεκινησα να βλεπω τα καρτουνς στην Νετ ,οπως κανω καθε Κυριακη. Χτες δεν εκανα κατι το ιδιαιτερο. Ηταν αρκετα χαλαρη η μερα.Συνηθως καθε Σαββατο παω με την μαμα μου για τα ψωνια της βδομαδας,αλλα επειδη λειπουν σε κρουαζιερα,δεν ειχα λογο να παω να ψωνισω. Τι να φαει πια ενα ατομο!Αλλωστε, λειπω σχεδον ολη μερα απο το σπιτι οποτε και δεν μαγειρευω. Πηγα το μεσημερακι στον ασωτο για την καθιερωμενη συναντηση φιλων η οποια συνοδευτηκε και απο ενα υπεροχο γευμα στον Ξυλοφουρνο (αν θυμαμαι καλα πως ετσι λεγεται το μαγαζι) και το βραδακι για ταινιουλα σε μιας φιλης. Γυρισα κατα τις 2 σπιτι και επεσα ξερη στο κρεββατι αφου με νανουρισε η βροχη που επεφτε εξω. Αλλου θα ηθελα να βρισκομαι τωρα βεβαια,αλλα δεν το συνεχιζω για να μην λετε παλι πως κλαιγομαι:ρ και δεν θελω συνεχεια να σας πριζω με εκεινον.
Ισως να εχω φτασει και στα ορια μου.Δεν ξερω,εχω ορια; Τωρα που το σκεφτομαι μαλλον δεν εχω.Δεν εχω βαλει ορια και περιορισμους εδω και τεσσερα χρονια.Αν και νιωθω πολλες φορες αυτα τα φαντασματα απο το παρελθον να ερχονται και να μου θυμιζουν καταστασεις και μαθηματα ζωης,κανοντας με να βαζω φρενο σε συναισθηματα,να βαζω φρενο στην ζωη μου. Λατρευω το παρελθον μου και ας με ποναει.Με εκανε αυτο που ειμαι. Ποια ειμαι; Αυτο που διαβαζεται εδω μεσα,ειμαι η μουσικη που βαζω,(και ξερω πως ισως να σας κουραζω),ειμαι αυτο το προσωπακι που καθε πρωι ,με την τσιμπλα στο ματι ,μου λεει καλημερα, οταν κοιταζομαι στο καθρευτη,ειμαι αυτη που αγωνιστικε για να ειναι εδω κοντα σας,ειμαι μια γυναικα οπως λεω και στο προφιλ μου, με πολυ παθος (τουλαχιστον ετσι μου εχουν πει και τους πιστευω),που τελικα να μην ειναι τοσο εγωιστρια οσο θα την βολευε να πιστευει,που δεν ειναι κουασιμοδος γιατι ετσι την κανανε να νιωθει. *********************************************************************************** Ενα απο τα απωθημενα μου ειναι να κανω ραδιοφωνο.
Ονειρο που εχω βαλει ως στοχο να πραγματοποιησω μεχρι το τελος του 2006 .
Τι τα θελεις στην ηλικια σου αυτα;(ισως μου πεις) Μια χαρα ειναι η ηλικια μου. Δεν ειναι ποτε αργα για τιποτα.Αλιμονο σε αυτους που μονο σπιτι δουλεια σπιτι ειναι.Ισως παλι μου πεις πως αν δεν σπουδαζα και ειχα καποια δουλεια δεν θα προφταινα ουτε το μπλογκ μου να ανανεωνω. Ελα ομως που εχω γυρω μου ατομα που και δουλευουν και εχουν οικογενεια και χομπυ και γραφουν μπλογκ.Στο μονο που διαφερω με εκεινους ειναι η δουλεια και η οικογενεια.Βεβαια γυρνανε σπιτι τους κομματια αλλα το γουσταρουν. Χαιρομαι που εχω τετοιους φιλους,φιλους που ξεζουμιζουν την ζωη και προπαντων δεν ειναι δηθεν.Γιατι απο δηθεν χορτασαμε δεν θα παρουμε αλλο.
Στο θεμα μας τωρα. Θελω που λες να κανω μια εκπομπη στο ραδιοφωνο. Μια εκπομπη βραδυνη. Το concept το εχω καπως στο μυαλο μου.Δεν θα ειναι απλα μια μουσικη εκπομπη. Σκεφτομαι ακομα και να διαβαζω αποσπασματα απο μπλογκς που μου κανανε εντυπωση. Too much; Ισως Πρωτοτυπο ομως ε;(απαγορευεται το clopyright) Anyway απο ιδεες να φανε και οι κοτες.Δεν σταματαει αυτο το μυαλο να ειναι δημιουργικο.
Σας ζαλισα ομως με το μπουρουμπουρου μου και εχω κατι ρουχα να βγαλω απο το πλυντηριο ,να τα απλωσω,να φτιαξω και χαλβα (μιιιαααμμ),να προλαβω να κανω και καμια βολτουλα μεχρι το αγαπημενο μου μερος μιας και το εχω αμελησει.
Στις φωτο ειμαι εγω :ρ. Ελπιζω να μη σας τρομαξα.(χεχε)
Και ενα κομματι που το εγραψε για την γυναικα του Rubina. Δειτε πως εκφραζει το παθος του την αγαπη του για την γυναικα του.Ειναι σαν να της μιλαει..Εξαιρετικος.. Εναν τετοιο θελω ..θελω θελω θεεελωωω ;) :ρ
Βαλε με στην αγκαλια σου να ηρεμησεις την τρικυμια που νιωθω μεσα μου.
Κοιτα ψηλα,βλεπεις με ποσα ναυαγια ειναι γεματος ο ουρανος;
Η ψυχη μου δακρυζει και δεν μπορει να χαμογελασει.
Καιω τα σταχυα της μοναξιας για να γαληνευσει ο χειμωνιατικος αγερας.
Ψαχνω επιμονα την παρουσια σου μα πουθενα.
Το μονο που μπορω να κανω με τις σκιες ειναι να συγκατοικησω μαζι τους,μεχρι να ερθεις εσυ το φως μου να λαμψεις στην ψυχη μου και να ζεστανεις την καρδια μου.
Οτι δεν αποκτησαμε ποτε ειναι επειδη δεν τα ποθησαμε αρκετα.
Ισχυει αραγε αυτο στην αγαπη και στον ερωτα;
Σου δινω χρονο να με επιθυμησεις γιαυτο δεν σε ψαχνω,δεν σημαινει ομως οτι σε ξεχασα. Πως ξεχνας να αναπνευσεις;
Ντυθηκα,πηρα το walkman με ενα απο τα αγαπημενα μου cd μεσα και πηγα στο αγαπημενο μου μερος.
Ηθελα να δω το ξημερωμα.
Ναι εχω δοσεις τρελλας αλλα ωραιας τρελλας:)
Εκανε κρυο αλλα δεν με πτοησε.
Κρατουσα την κουπα με την καυτη σοκολατα στα χερια μου προσπαθωντας να ζεσταθω.
Ειχε αρχισει να ανατελει ο ηλιος.
Η θαλασσα ειχε ενα βαθυ γαλαζιο χρωμα.
Τοσο ηρεμη και γαληνια.
Γιαυτο πηγα εκει αλλωστε να δω τον ηλιο να φωτιζει τα παντα γυρω μου αλλα και να παρω λιγη απο την ηρεμια της θαλασσας που ειχα τοση αναγκη. Οποτε την αντικρυζω δεν σκεφτομαι τιποτα.Λες και αφησα στο σπιτι καθε προβλημα,καθε ανησυχια,καθε σκεψη.
Ετρεμα ολοκληρη. Η αναπνοη μου ειχε γινει ολο πιο αργη και καθε εισποη μου παγωνε τα πνευμονια και με πονουσε.
Η μαγικη φωνη του Bocelli στα αυτια μου ...ταξιδευω...
Εκει που ειχα απογοητευτει και αναρωτιομουν σε τι κοσμο θα φερω τα παιδια μου οταν με το καλο κανω,ηρθε το πρωτοσελιδο απο την Ελευθεροτυπια,να μου δωσει κουραγιο.
Αυτο λοιπον το ποστ ειναι αφιερωμενο στον Αλεξανδρο Ανδρικοπουλο.
Ενα παιδι 13 ετων παρακαλω,που λεει τα πραγματα με το ονομα τους,και που ενας ενηλικας,ενας γονεας δεν θα παραδεχοταν ποτε.
Μεταφερω ακριβως οσα ειπε στην εφημεριδα δινοντας απαντηση σε οσα ακουγονται αυτες τις μερες με αφορμη τον βιασμο της 16αχρονης μαθήτριας της Αμαρύνθου.
Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.
Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.
Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.
Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.
Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.
Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.
Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.
Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.
Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.
Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.
Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.
Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;
Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;
Να τρέξουμε στη φύση;
Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.
Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.
Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.
Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.
Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.
Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.
Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.
Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.
Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;
Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.
Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε.
Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
13 ετών
Μαθητής Α'τάξη Γυμνασίου
Βουλιαγμένης
*********************************************************************************** Ποση αληθεια κρυβουν τα λογια αυτου του παιδιου...
Ειχα καιρο να νιωσω τετοια πλημμυρα συναισθηματων στο cinema.
Ενα ακομα αριστουργημα του Arriaga.
Ειχα δει τα 21 γραμμαρια,τα οποια με σοκαρανε γιατι μου θυμισε εικονες που εν μερη ειχα ζησει ,θελω να δω και το Amores Perros ,αν το βρω.
Οτι και να πω για το Babel θα ειναι λιγο.
Σκηνες που σε καθηλωνουν,σκηνες που αλλοτε βλεπεις τις διαφορες στην ποιοτητα και στους ρυθμους ζωης των διαφορων λαων,αλλοτε της συμπεριφορας και τον τροπο σκεψης,της απογνωσης,της φτωχιας,της αποξενωσης.
Εξαιρετικη η μουσικη και η φωτογραφια.
Μου αρεσε επισης και ο τροπος που γυριστηκε ,η ασταθια των εικονων.
Εξοχες ερμηνειες απο Brad Pitt ,Cate Blanchett καθως και απο ολο το γνωστο και αγνωστο casting.
Τρεις ιστοριες που διαδραματιζονται σε Μαροκο,Τυνισια,Μεξικο και Ιαπωνια.
Οσοι δεν εχετε παει ακομα να την δειτε ,σας την προτεινω ανεπιφυλακτα.
Αν σας αρεσε το Crash (τετοιο στυλ εχει) θα σας αρεσει και αυτη.
Με συγκλονησε και με συγκινισε (δεν κρατουσα και χαρτομαντηλα γμτ,ευτυχως η μασκαρα δεν με μετατρεψε σε κλοουν,ηταν αδιαβροχη:ρ) .