Παραλήρημα σκέψεων

Αναρωτιέμαι,εδώ στο ημερολόγιο δεν ειμαι τοσο ήσυχη ψυχή (SilentSoul),μηπως να αλλαξω ψευδώνυμο;Χμ!Θα το ψάξω...

Γκλιγκ Γκλογκ!!!(Ο ηχος που ακουγετε λιγο πριν ξεκινησει το εργο στο θεατρο η στο σινεμα)
Και μετα το ολιγολεπτο διαφημιστικο μας διαλειμα συνεχιζουμε το προγραμμα μας.


Απο χτες ειμαι αρρωστούλα.
Καταροη,πονος στα κοκκαλα..τα γνωστα συμπτωματα.
Ξεκινησα Amoxil των 500 σε καψουλες,σιροπακι,τρίφτηκα με βιξ και σημερα νιωθω καλυτερα.Σταματησε να ποναει το σωμα μου και το κεφαλι μου.Η υπνηλια και το αισθημα κουρασης ομως παραμένουν.


Ανοιξε και η σχολη..αρχισαν οι παραδοσεις με γοργούς ρυθμους.Δεν πηγα αλλα ενημερωνομαι απο συμφοιτητες.
Με εχει πιασει αγχος για τα μα8ηματα.Πρεπει να τρεναρω οσα εχω αφησει πίσω μιας και του χρόνου τετοιο καιρο 8α ετοιμαζομαι για το πτυχιο οπως και για πολλα αλλα.

Ο επομενος χρονος θα ειναι χρονος αλλαγων στην ζωη μου.

Καλών αλλαγων.

Το αισθάνομαι.

Οσο ημουν ξαπλωμενη στο κρεββατι,αρχισα να σκεφτομαι για οσα εχουν γινει μεχρι σημερα.Για τις επιλογες που εχω κάνει,καλες κακες δεν εχει σημασια.Ηταν εμπειρίες.Μαθήματα ζωης.
Ειμαι ευτυχισμενη οσο ποτε στην προσωπικη μου ζωη,τα πραγματα παίρνουν τον δρομο τους.
Αρχιζω να πιστευω πως καταστάσεις εχουν λόγο που συμβαινουν και πως τιποτα δεν ειναι τυχαιο τελικα .
Αν δεν βρισκομουν τετ α τετ με τον θανατο δεν θα σεβομουν την ζωη, δεν θα γνωριζα το "λιμανι" μου, δεν θα πιστευα στις δυνατοτητες μου, δεν θα ημουν Πανεπιστημιο τωρα,δεν θα ημουν εδω μπλαμπλα ααα ναι και μπλαα...

Μεγάλωσα πια..δεν ειμαι για αλλα παιχνιδια.
Καταστάλαξα.
Ηρεμησα.
Χρειάζεται λιγο να δουλεψω την αυτοεκτιμηση μου ακομα και θα ειμαι εντάξει.
Το θεμα αυτοεκτιμηση βεβαια,ειναι στο κεφαλι μου και στα κολληματα που ειχα κατα καιρους γιατι οι γυρω μου ποτε δεν με αντιμετωπισαν αρνητικα.Βλεπανε και βλεπουν πραγματα που εγω αργω να δω.

Τι καθομαι και γραφω!!Πφ!

Απλα,ειναι ωρες που κανω απολογισμο ζωης.

Χαιρομαι που δεν μενω στασιμη.

Στασιμοτητα=πληξη και δεν την αντεχω.

Θα θελα να εχω κανει ακομα περισσοτερα, ισως και να ειχα μια καριερα,μια πετυχημενη καριερα,βεβαια ποτε δεν ειναι αργα για μια νεα αρχη.

Τα ειχα καταφερει παλιοτερα,με αντίτιμο ,οικογενεια,φιλους,εμενα.Συνεβησε αυτο το 2002 που ηταν ενα δυνατο χαστουκι στην υπεροψια και τις φιλοδοξίες μου.Σταμάτησα να ειμαι τουριστικος πρακτορας,σταμάτησα να ασχολουμε με τουριστικες επιχειρησεις (ξενοδοχεια).

Ειμαι ακομα εργασιομανης και τελειομανης...το ελεγχω οσο μπορω.Ειναι εξαρτηση που μου δινει δυναμη, ενεργεια.Το γουσταρω.

Τεσπά,η κρίση ειλικρίνιας θα λάβει τελος γιατί έχουμε διάβασμα Αγγλικών και ενημερωση απο το διαδύκτιο.