Εξακολουθω να ακουω την διαισθηση και να εξακολουθεις να ταλαντευεσαι αναμεσα στην λογικη και στο συναισθημα.
Γνωριζω απο μακρια την φυσιογνωμια σου,αλλα γνωριζεις καλα την ψυχη μου.
Φυλλα ξερα στην γη και εσυ μακρυα εκει.
Η πολη εχει σκεπαστει με το πεπλο της νυχτας αλλα εσυ απων.
Το δωματιο μου σκοτεινο και γυρω του εσυ.
Σου χαρισα τα ονειρα μου για να ονειρευτεις,την ανασα μου για να ζησεις
Την καρδια μου για να γιατρευτεις
Την ψυχη μου ,τα κρυφα της μονοπατια,την ομορφια της,το μυστηριο της για να δεις.
Ειναι ανωφελο να αναρωτιεμαι αν με σκεφτεσαι.
Μου αρκει που υπαρχεις,μου αρκει που ξερω ποσο σε θελω,οπου και αν εισαι,οτι και αν εισαι.
Μου δινεις την γαληνη να δεχτω αυτα που δεν μπορω να αλλαξω , την υπομονη να αλλαξω αυτα που μπορω και θελω,την σοφια να ξερω πια ειναι η διαφορα.
Υπαρχουν μικρες καθημερινες στιγμες που μπορουν να σταματησουν το χρονο.Αρκει να τις ζησεις.
Σε θελω.....
Δεν μπορεις να με νιωσεις..
2 σχόλια:
Nομίζω ότι έχει τραγουδήσει και η Σοφία Βέμπο ένα τραγούδι με τίτλο (αν δεν κάνω λάθος) ο σατράπης.
Το ξέρεις?
Οσο για το βλέμμα σου, προφανώς ξέρεις (;) καλύτερα.
Μηπως θυμασαι καποιο στιχο γιατι ισως να μην ειναι αυτος ο τιτλος που λες.
Και πως σου ηρθε τωρα η Βεμπο;Λογω της παρελασης; :)
Μηπως ειμαι του ματς σε αυτα που γραφω;
Πολλα ερωτιματικα μου προκαλεις:ρ
Και αν αρχισω να αναλυω παει...
Δημοσίευση σχολίου