Μαμα γερναω!!!

Ειναι περασμενες τρεις.
Ξημερωμα Τεταρτης.
Δεν μπορω να κοιμηθω.
Ξαφνικη κριση μαλλον ειναι η οποια θα μου περασει.

Σε δυο μερες εχω γεννεθλεια.Ηθελα να το ξεχασω,να το αφησω πισω μου.Μου το θυμιζουν οι κολλητοι μου συνεχως.Οχι δεν θελω να αποφυγω το κερασμα.Ισα ισα.
Μαμα η κορη σου μεγαλωσε.Μπαμπα η κορακλα σου ειναι πια γυναικα.Χρονια τωρα..
Για σας παντα ημουν και θα ειναι η μικρη Νια.Το κοριτσακι που θελει προστασια,που πρεπει να ζει στην γυαλα,γιατι ο κοσμος εκει εξω ειναι κακος(ταδε εφη ο αγαπητος μπαμπακις μου).

Καλοι μου λατρεμενοι γονεις.Ποσο σας αγαπω,ποσο σας λατρευω.

Μεγαλωσα πια.Μεγαλωνω και ζω καθε μερα τον κοσμο εκει εξω.Οσο και να με θεωρειτε αφελη ,δεν ειμαι.Καταλαβαινω πολλα περισσοτερα απο οσα νομιζετε.
Περασα αρκετα και το ξερετε,τα εχετε βιωσει.Η ζωη μου απο τοτε εχει αλλαξει δεδομενα.
Ασχολουμαι με περισσοτερα πραγματα απο οσα βλεπετε.Δεν αφηνω πια τον χρονο ανεκμεταλευτο.Εκτιμαω ,σεβομαι,αγαπαω,παθιαζομαι,ερωτευομαι.
Μου εχετε μαθει να στηριζομαι στα χερια μου,να επιδιωκω οτι γουσταρω,να μην δεχομαι κατι λιγοτερο απο αυτο που αξιζω,ασχετα που το τελευταιο μονιμως το αμελω.

Μαμα γερναω!

Εσπασα γυαλες,φραγματα,τα εβαλα με τον θανατο.Ειμαι εδω και θα συνεχισω να ειμαι.Γιατι πολεμησα,γιατι ηθελα,γιατι θελω.Δεν θα αφησω τιποτα και κανεναν να μου στερησει ολα αυτα που υπαρχουν γυρω μου,οσα θελω να κανω.

Ο χρονος αφηνει τα σημαδια του.
Οχι επανω μου ακομα.Αλλα μεσα μου.
Καθε εμπειρια και ενα σημαδι,καθε σημαδι και μια αναμνηση,ενα μαθημα.

Αλλος ενας χρονος πανω μου και η αληθεια ειναι πως μυαλο δεν εβαλα.Το ομολογω.
Οσο τα φαντασματα του παρελθοντος θα με στοιχειωνουν ,αδυνατω να αφησω το παιδι που ειναι μεσα μου και ας τα κανει μανταρα πολλες φορες,αδυνατω να ειμαι σοβαροφανης απλα επειδη βολευει καποιους,αδυνατω να αφησω τον ρομαντισμο την ευαισθησια τον ερωτισμο την αγαπη επειδη εχω καει,αδυνατω να μπω σε καλουπια που φτιαξαν αλλοι για μενα,αδυνατω να γινω φτηνη αντιγραφη της μοδας,αδυνατω να πιστεψω σε ψευτικα ονειρα,αδυνατω να πιστεψω σε ψευτικα λογια σε ψευτικα σ'αγαπω,αδυνατω να πιστεψω σε λαγνες στιγμες , αδυνατω να σταματησω να αναλυω πραγματα, να αναλυω εσενα.

Μου ζητησαν να κανω ενα Wishing list.
Τους ειπα πως δεν θελω τιποτα και πως αν ηθελα κατι ,αυτο το κατι δεν αγοραζεται.Δεν πουλιεται.Η φιλη μου καταλαβε τι εννοουσα και χαμογελωντας μου ειπε πως αυτο το εχω απο εκεινους.Οσο αφθονο και να το βρισκω σε εκεινους,λειπει αυτο το κατι.
Αυτο το κατι που θα με ολοκληρωσει...
Το λιμανι μου και τελικο προορισμο μου.
************************************************
Μου το αφιερωνω

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
μαμά, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σα δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.