Σαββατο Βραδυ..

Το πρωι ψωνια για το Σαββατοκυριακο,κυριως τροφιμα,ενω ο καλός μου ειχε μαθημα στις Βρυσσες με το τμημα Proficiency και θα γυρνουσε σπιτι κατα τις τρεις,μετα το καθιερωμένο meeting στον Ασωτο Υιο,στο Κουμ Καπί.

Παντου κοσμος,τα μαγαζια μεσα στο κοκκινο,ο λαιμος μου ολιγον δαρμένος επειδη φωναζα σε δυο τμηματα που ηταν δυο λαλουν και τρεις χορευουν.Ηταν και το χαμουρεμα με τα μαγουλακια του ανιψιου.Αχ αυτα τα μαγουλακια!Ο οποιος ανιψιος ταλαιπωρειται με το αναπνευστικό του εδω και μερες.Γενικά,μαλλον πως κολλησα το κρυωμα.

Εριχνα στο μεταξύ και κλεφτες ματιές στα μαγαζια και κυρίως εψαχνα για αυτο το κατι,το διαφορετικό.Ολες οι βιτρινες "πιασμένες"ειδικα αυτες με τα εσωρουχα,με ηλικίες απο 16 μεχρι και 60 (;).Ευτυχως,ειπα από μεσα μου που ποτέ μα ποτέ δεν αγοράζω κατι απλα για εκεινη την ημερα.Το μονο που αγορασα ειναι ενα κοκκινο μανό για τα νυχια.Οχι για μενα αλλα για την μαμα.κοκκινα βαφω μονο των ποδιών επειδη φοραω τα χορευτικα και φαινονται.Νυχια χεριων δεν βαφω.Χαλανε γρηγορα με το πλισιμο πιατων χλωρινες κλπ.Οχι οχι γαντια ποτέ.Δεν τα μπορω με τιποτα,με τιποτα λεμε.
Ενιγουϊ,υποψιαζομαι οτι επεσε πολυ χρημα το Σαββατο.Τοσο το πρωϊ,οσο και το βράδυ.
Αυτο το μεγάλο ΓΙΑΤΙ (γινετε αυτο στις 14 Φλεβάρη) αρχίζω να το κατανοω slowly slowly.
Τα μικρα,τα οποια ειχαν γεμισει τα μαγαζια τυπου "rezerva" ηταν ευτυχισμενα που ειχαν την δυνατοτητα να γιορτασουν,να πουν σ'αγαπω,να χαμογελασουν και να δωσουν και κανενα φιλάκι,οπως στις νεανικες σειρές.Οι αντρες μπαινοβγαινανε σε ανθοπωλεία και ειδη δώρων,οι γυναικες μπαινοβγαινανε σε ειδη εσωρούχων και ενδυσης,για το τελευταιο αφορμη θελανε.Ειμαστε συλλεκτριες τι να κανομε,βαζω και εμενα μέσα.
Θεωρώ,οτι οι μεγαλοι το κανουν αυτο,ειτε επειδη δουλευουν πολύ,ειτε επειδη εχουν κανει καποια κουτσουκέλα οποτε και με αυτον τον τροπο πιστευουν οτι θα μπαλωσουν για οσο μπορουν τα αμπαλωτα,ειτε επειδη απλα βρηκαν λογο για να αφησουν τα παιδια στην μπειμπισιτερ,για να ξεσαλωσουν.
Προσωπικά,εγω δεν περιμενω μια ξενοφερτη μέρα για να του πω ποσο πολυ τον λατρευω.
Το βρισκω γελοιο λοιπόν,ολο αυτο που γίνετε αλλα χαιρομαι για τα μαγαζια που σε μια μερα θα βγαλουν οσα βγάζουν σε μια εβδομαδα μη πω και μήνα.Για να μην γκρινιαζουν για κρίσεις που μεταξύ μας ακομα δεν εχει φτάσει ουτε καν στην πορτα μας.Απο το καλοκαιρι και μετα θα αρχισουν τα πρωτα κρουσματα.
Χμ τι ελεγα;Αχ ναι..
Από ενα μικρο χαρτακι με μια καλημερα,απο ενα κειμενο word που εχει γραψει για να το βρεις εσυ, με το που θα κουνησεις το ποντικι για να φυγει το screensaver,απο μια λεξούλα,ενα βλέμμα,ενα χάδι.Μην νομιζετε οτι παραεχω δαγκωσει την λαμαρινα,ουτε οτι ειμαστε νιοπαντροι.Αυτα γινονται απο τοτε που ειμαστε μαζι.
Εδω και δυο χρονια,οπως και φετος καναμε αυτο που ξέρουμε, παρεα με τον 38αρι πυρετο που με ειχε επισκευτει.Σπιτι ,κινεζικο,ταινια,αγκαλιτσες,φαρμακα για μενα.
Ειχαμε και ρουεδα στις 8 και παρότι ενιωθα ασχημα λογω του πυρετού,την ευχαριστήθηκα.

Καιρος ειναι πια,να παψει αυτη η ταση του βγαινω εξω ξοδευω το απιστευτο χρημα για να κανω τον αλλο ευτυχισμενο.Αν γινεσαι ευτυχισμενος ετσι,τοτε η στραβος ειναι ο γυαλος η στραβα αρμενιζετε παιδια μου και να το κοιτάξετε.Βρείτε την ευτυχία και την αγαπη στα απλα πραγματα και επισης να μην ακουω την ηλιθια για μενα ατακα του τυπου,"ε ειμαστε 30 χρονια μαζί τι να γιορτάσουμε;" γιατι το οτι αντεχετε ο ενας τον αλλο 30 χρονια το οτι εχετε υπομονη,το οτι ειστε μαζι ειναι λόγος εορτασμού.
Μακαρι και εγω να ζησω με εκεινον τόσα χρόνια,μακαρι να μπορεσω να τον κοιταω στα ματια 30 χρονια μακαρι να γερασουμε μαζι,μακαρι να μπορεσουμε να φύγουμε και μαζί.

Αυτό ειναι ευτυχία..

Η δικια του αναρτηση εδώεδώ