Μερικές φορές μεγάλες ,αλλες παλι μικρές.
Οπως και να εχει η ζωή ειναι πολυ ενδιαφέρουσα.
Χθες πηγαμε στο Αρκάδι για να βαφτίσουμε δυο παιδακια.Εγω βάφτισα την Μιχαέλα και ο Χρίστος τον Νικόλα.Φωτογραφίες σε επόμενη ανάρτηση.Δεν ειναι και τοσο καλές μιας και η βαφτιση εγινε μεταξύ μας,οι γονεις τα παιδια και εμεις,και την μια κρατουσα εγω την μηχανη οποτε μπορούσα την αλλη ο Χριστος.Οι γονεις των παιδιών βγάλανε καποιες καλές.Ελπιζω να τις παρω συντομα.
Ηταν και το 40ημερο μνημοσυνο του παιδιου που σκοτωθηκε στον Σουδιανο δρόμο απο την πλευρα του Βλητέ.Αντε να δω ποτε θα βάλουν εκει μπάρες.Φωνάζουν οι κάτοικοι χρονια τωρα.Τεσπα...το σταματαω εδω για ν αμην χαλασω την διαθεση μου που σημερα ειναι παραπάνω από ευχάριστη.
Σημερα αλλος ενας χρόνος στην πλάτη μου.
Ναι σημερα εχω γεννεθλια αλλα δεν σκοπευω να κανω κατι ιδιαιτερο,παρτυ κλπ.Θελω να το περασω οσο πιο ηρεμα και χαλαρα γινετε.Στις 23 ειναι και της μητερας μου οποτε ισως κανουμε κατι τοτε.Ειναι και την Κυριακη τα βαφτίσια του ανιψιού μου,so οπως καταλαβαινετε αυτη η εβδομαδα ειναι γεματη απο υπεροχες και μοναδικες στιγμούλες.
Παντως οσο και να γινω ηλικιακα δεν νομιζω οτι θα αλλαξει και πολυ αυτο που ειμαι.
Ουτε θα με κανει να σταματησω να μοιραζομαι μαζι σας καποια πράγματα...οσα σχολια και να μου κανουν γνωστοί μας οτι το να ανοιγομαι ετσι δεν ειναι σωστό και στο κατω κατω της γραφης ποιον ενδιαφέρει.Ναι ακομα τα ακουω.Ευτυχως δεν ειναι απο ατομα που μπορεις να πεις οτι με ξερουν καλα.
Καποιες φορες,παρατηρω τον εαυτον μου να κολλαει σε αντικείμενα και προσωπα.
Προσπαθω να με δω σε καμια δεκαρια χρονια.
Πως θα ειμαι,που θα ειμαι,που θα ειναι οι γονεις μου...
Δεν με πιανει το απο κατω ,μα...το ιδιο εκανα χρονια πριν χασω τους παπουδες και την γιαγια μου.Ναι μου λειπουν και να θα ηθελα να ειχα περισσοτερο χρονο μαζι τους.
Μεγαλώνω,παντρευομαι, θα κανω παιδια.Τι ειναι αυτο που ζουμε βρε παιδι μου..
Ηδη μένω με τον καλό μου απο το νέο ετος,παμε στους γονεις μου καθημερινες για φαγητο αλλα και τα Σαββατοκυριακα οποτε μπορουμε στο πατρικο μας στο Σταυρο.
Αλλαγες που κάποιες φορες με τρομάζουν.
Ειναι γνωστο αλλα ειναι και γεγονος οτι το μυαλο μου τρεχει παντα πολυ μπροστα πριν καν γινουν πραγματα,πριν καν αναπνευσω.
Δεν ξέρω γιατι τα γραφω ολα αυτα.
Μαλλον ειναι επειδη θέλω να βγάλω καποιες σκέψεις μου,αν και τις μοιραζομαι τακτικα με τον Χρήστο.
Καθως γυρνούσαμε απο το Ρεθυμνο χθές,κοιτουσα την θάλασσα.Ηταν τόσο ηρεμη,σαν λάδι.
Χάθηκα σε αυτή την ηρεμία,χαθηκαν και οσα σκεφτομουν μεχρι τότε.Απλα αφέθηκα...
Ενιωσα τοσο ευτυχισμένη.Εχω τα παντα...
Του κρατησα το χερι σε καποια στιγμη και απλα τον κοιτούσα να οδηγεί.Το ιδιο εκανα και με την μαμα μου το Σάββατο.Της εκανα πλακίτσα και απλα εμεινα να την κοιτάζω.Τωρα που το σκέφτομαι ηταν ολοι.Πρεπει να εκατσα και να κοιταξα ολη την οικογενεια ετσι. Ειμαι τοσο χαρουμενη και ικανοποιημενη που τότε με παιρνει το απο κατω γιατι ετσι χωρις λόγο φτάνω στο τέλος.Και κλασσικα αγχωνομαι..
Ολα τα καλα θα μου πεις τελειωνουν καποτε..ειναι τοσο απολυτο ομως;Ποιος ξερει τι γινετε μετά;Κανείς...
Παρα μονο η θρησκεία μας.Μεγαλο θέμα αυτο.Το λήγω εδώ.
Ε ρε τι παθαινω στα γενέθλια μου.Εσωτερικη και ψυχική αναζητηση.Παιζει να το κανετε ισως ολοι σε καποια φαση της δικιας σας ζωής.Δεν ειναι κακό.
Μαυρισα την αναρτηση με τα σεντονια που εγραψα πάλι και η Δευτερα ξεκινάει με μια λιστα πραγματων που ειναι να γίνουν.Ειναι και μια γεματη μερα με μαθηματα.Βεβαια μεχρι τωρα ειμαι τα ζωα μου αργα.Δεν εχω κανει τιποτα μονο μαγειρεμα και λιγο συγυρισμα.
Αυτη ειμαι ομως.Αφελής ,ρομαντική ,bitch οταν με πειραζουν αλλα και οταν πειραζουν τους ανθρωπους που αγαπω,γυναικα-φίλη-συντροφος για εκείνον,στηριγμα για καποιους αλλους.
Ειμαι απλα εγώ...που γεμιζω τις μπαταριες μου με στιγμές και αγαπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου