Χωρίς Μεσάζοντες

Ελαβα ενα μειλ απο αυτο το κοινωνικο δίκτυο και ειπα να το δημοσιευσω.Σπανια δημοσιευω πραγματα που δεν εχουν να κανουν με τη ζωη μου,μα τωρα που το σκεφτομαι η δουλεια που θα κανει αυτο το δίκτυο με αφορα,οπως ολους μας.Μια υπεροχη πρωτοβουλια που ευχομαι να μη σκάσει σαν μπαλονι οπως κανουν διαφορες άλλες.
-------------------------------------------------------------------------------------

Με χαρά σας ανακοινώνουμε στο κοινό την έναρξη του κοινωνικού δικτύου (Social Network) "Χωρίς Μεσάζοντες" στον σύνδεσμο
Το κοινωνικό δίκτυο Χωρίς Μεσάζοντες, δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2012, έχοντας τις ρίζες του στην ιδέα αρκετών συμπολιτών μας, να να προβούν στην πώληση προϊόντων, απ' ευθείας από τον παραγωγό, στον καταναλωτή, αποφεύγοντας έτσι τους μεσάζοντες μεγαλεμπόρους και τα υπερβολικά, και χωρίς λόγο κόστη.

Μέσα από την κοινότητα αυτήν, στοχεύουμε να δώσουμε σε όλους τους παραγωγούς την ευκαιρία να προωθήσουν τα προϊόντα τους, άμεσα, ανέξοδα και απ' ευθείας στον καταναλωτή, που με την σειρά του θα λαμβάνει προϊόντα Ελληνικά, αρίστης ποιότητας, και πάντα σε τιμές πολύ φθηνότερες από ότι στην αγορά, ξέροντας πλέον οτι αγοράζει απ' ευθείας από τον παραγωγό.

* Να βοηθήσουμε τους Έλληνες παραγωγούς να προωθήσουν τα αρίστης ποιότητας εγχώρια προϊόντα τους, τα οποία τα τελευταία χρόνια, αντικαθίστανται με αγνώστου προελεύσεως και ποιότητας προϊόντα εισαγωγής, σε κατά πολύ υψηλότερες τιμές, με αποτέλεσμα τα Ελληνικά προϊόντα να μένουν αδιάθετα και να σαπίζουν στα χωράφια.
* Να βοηθήσουμε τον Έλληνα καταναλωτή, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, να βρει προϊόντα αγνά, προϊόντα που συνήθως ούτε καν υπάρχουν στα σουπερ μαρκετς, πάντα Ελληνικά και το βασικότερο, σε τιμές χονδρικής.
* Να γνωριστούμε μεταξύ μας, παραγωγοί και καταναλωτές, δημιουργώντας έναν δεσμό φιλίας, και μέσω αυτού οι αγορές να γίνονται χωρίς άγχος, πάντα στην ώρα τους και το βασικότερο, υγιεινά και με ασφάλεια.

Πριν χρησιμοποιείσετε την κοινότητά μας, θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να ρίξετε μία ματιά στους Κανόνες Χρήσης της κοινότητας μας αλλά πολύ περισσότερο στον Οδηγό Ασφαλής Αγοράς.
Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε όλους τους παραγωγούς να προσθέσουν τα προϊόντα τους στο κοινωνικό δίκτυο του κινήματος Χωρις Μεσάζοντες!

Ελπίζουμε ο κόσμος να στηρίξει την προσπάθεια μας, και να μπορέσουμε επιτελους να φτιάξουμε μια ανεξάρτητη αγορα, μακρυα απο την αισχροκέρδεια!

Το Χωρίς Μεσάζοντες, είναι μία κοινότητα, που δημιουργήθηκε από εμάς, για εμάς!

Η ομάδα διαχείρισης του xoris.gr

Καθε λεπτο...σ αγαπω ολο και πιο πολυ..ζωη μου!

Υπό τους ηχους του "One" απο Johnny Cash σκεφτηκα να σας γραψω αυτες τις γραμμες.

Η Ζωή ξαναβρήκε το χαμογελο της αφού μας ταλαιπωρησε λιγουλάκι.



Αυριο θα ειμαστε Αθηνα για το 2ημερο σεμιναριο Σαλσα αλλα και για Zumbaθον.Τρεις ωρες Zumba.Ελπιζω να το αντεξω γιατι τωρα τελευταια εξουθενωνομαι γρηγορα και ευκολα.Θα πάρω καποιο δυναμωτικό απο το φαρμακείο (κανενα τονοτιλ ή καμια σπιρουλινα) και θα εχω περισσοτερη ενεργεια.

Γραφτηκα και για να γινω Zumba Instructoρ,θα πάω τέλη Απριλη,στη Αθηνα.Σαββατοκυριακο ειναι πάλι.Θα μας εκπαιδευσουν απο της 9 το πρωι μεχρι της 5 το απογευμα επι 2 συνεχόμενες μερες και μετα σου δινουν διπλωμα και γραφεσαι και στις επισημες λίστες των ZIN.Το καλοκαιρι θα το χρειαστω το διπλωματακι για τα ξενοδοχεια.Μιας και ο τροπος διαχειρησης τουριστων θα αλλαξει,θα τους εχουν κλεισμενους στα ξενοδοχεια,ασχετα με τις εκδρομες,παρεχοντας τους τα παντα.Οπως κανουν επι πολλες δεκατιες στο εξωτερικο.Οποτε μια Zumba Instructor επισημη κιολας θα ειναι χρησιμη.
Οταν ακουω οτι δεν υπαρχουν δουλειες,με πιανουν τα διολια μου.Δουλειες υπαρχουν,οι εφημεριδες γεματες με δισελιδα και τρισελιδα απο προσφορα εργασιας.Το θεμα ειναι κατα πόσο ειμαστε διατεθείμενοι να δουλεψουμε,απο τα ψηλα στα χαμηλα.Και δεν μιλαω για xtreme καταστασεις.Μιλαω για απλα πραγματα,οπως σερβιτορος κλπ κλπ ακομα και Dog Walker.
Ο αντρας μου μαλλον τον βλεπω να ανεβαινει Θεσσαλονικη για το προγραμμα κυκλοφοριακης αγωγης για τα παιδια,μιας και ειναι ενας απο τους βασικους συντελεστες του προγραμματος,για να εκπαιδευσουν δασκαλους και προσωπικο.Δεν μας βλεπω να εχουμε καλοκαιρινα μαθηματα οποτε,οτι βρουμε να κανουμε απο τωρα γι ατο καλοκαιρι ειναι σωστος προγραμματισμος.

Δεν εχω αλλο χρονο για να γραψω οτιδηποτε άλλο.
Θα παω στη πολη για κάποια ψωνια,θα γυρισω να ετοιμασω βαλιστα,αυριο φευγουμε με τη πρωτη πτηση.Να δουμε λίγο και τους συγγενεις,γονεις και αδελφη Χρηστου.

Ειμαστε καλα και θελω να εύχεστε για τα καλυτερα.Και αν καποιες φορες δεν βλεπετε να εχω γραψει κάτι,ειναι που δεν εχω χρονο.Ασχολουμαι με πολλα βλέπεις,μ αρεσει αυτη η εγρηγορση.Αυτο δεν ειναι ζωή άλλωστε;Να τη ζεις μεχρι το δευτερολεπτο.

Σας φιλώ,να μου ειστε καλα και να ξανανταμωσουμε κάτω απο αυτη τη στέγη του μπλογκ.

Συναισθηματισμοί

Ξαναδιαβιάζοντας όσα εγραψα χθες,εμεινα εκπληκτη απο τη μαυριλα που εβγαζα.

Σημερα,μια νεα μέρα και πολλα απο οσα με διέβαλαν δεν υπάρχουν.
Ειναι καπου εκει,στο πίσω μέρος του μυαλού,μα ειναι σαν να φοβήθηκαν και κρύφτηκαν.
Ευχομαι να παραμείνουν εκει,σαν σκιές γύρω απο δέντρο,που δεν το πλησιάζουν για να μη τις καταπιεί.
Ξύπνησα με άλλη διάθεση.
Πρωτη μου σκέψη εκείνος,μετά οι διαφορες υποχρεωσεις της ημέρας.
Το τι φταίει,δεν θα κάτσω να το αναλύσω,οσο και αν αυτο ακούγετε οξύμωρο επειδη πάντα αναλύω.Αυτη τη φορά,δεν θέλω.
Παραειμαι ευαισθητη ε;
Μέχρι και στιχους έκατσα και εγραψα.Δεν του λες ποιημα,ουτε σκέψεις.
Ειχε καιρο να γινει,μη σου πω και χρόνια.Αλλωστε ετσι δεν γραφονται,πάνω σε δυνατα συναισθηματικα φορτια που κατακλιζουν σωμα και μυαλό;
Εκεινος,ειναι καλυτερα.Το ξεπερνάει σιγα σιγα.
Μικρα πραγματακια,ενα βημα τη φορα.
Ευτυχως,δεν αντεχα άλλο να τον βλέπω ετσι.Με ¨πονούσε".
Τελικα,ο χρονος ειναι ο καλύτερος γιατρος,ίσως και η καλυτερη θεραπεία σε αρκετες περιπτώσεις.
Χρειαζεται υπομονη...

Παιχνιδια του μυαλου ή πραγματικότητα;

Ο καιρος χάλια.

Βροχή,αέρας και μέσα μου καταιγίδα που δεν λέει να κοπάσει.
Ακουγοντας στο βάθος το "She" αναρωτιέμαι για πολλά.
Βουρκώνω.
Εχω πολυ υπομονη.Ορια όμως;
Ισως να ειναι οι ορμόνες απο την περιοδο.
Ισως απλα,συμπεριφορα που προσπαθω να εξηγήσω αλλα δεν μπορω να δικαιολογήσω.
Θέλω να βγω εξω,να κανω μια βολτα,να πεσουν σταγονες βροχής πανω μου,να μη φανει οτι το νερο στα ματια μου δεν ειναι δάκρια αλλα η βροχή.
Παλευω με δαίμονες και ο νικητης φαινεται πως θα ειναι εκεινοι.

Δεν υπάρχει αποτελεσμα ,τουλαχιστον οχι ακομα,που θα δειχνει το αντιθετο.

Αναζητωντας κάποιες μέρες που να μην ειμαι ετσι,δεν βρίσκω καμία.

Δεν μπορώ.
Δεν μπορω να αναλυσω το τι φταίει.
Ποιος ο λόγος,η αιτία.
Ουρλιαζω,κανεις δεν ακούει.
Κάνω κινησεις για να νιωσω καλύτερα,...ειναι εκει... ενα πλεγμα γεματο αγκαθια να με εμποδιζει.
Χθες το ενιωσα εντονα.
Δεν μιλησα
Προσπέρασα.
Πνιγομαι;
Πιθανον.
Μη δινετε σημασια σε οτι γραφω τωρα..
Αναλύω..μέσα μου ...πάνε βδομαδες τώρα.
Να κλειστω στο εαυτον μου;
Οχι τωρα.Ποτέ...

Μη με ρωτησεις.
Δεν θα σου πω.

Ξεσπασμα ειναι,θα περασει.

Just a post.

Δεν νομιζω οτι σας έλειψε η γραφή μου και η καθημερινότητα μου,μα ειπα μιας και βρηκα λιγο χρονο ανάμεσα σε υποχρεωσεις και διαφορα να γραψω δυο τρια πραγματακια.

Ο Φλεβάρης τελειωσε ασχημα,με το χαμό ενος αγαπημενου φιλου του αντρα μου.Τον Σταυρο Σταυριανουδάκη.Ειχε χαθεί και τον εψαχναν δυο μερες πριν τη Καθαρα Δευτερα,ενω τη Τριτη τον βρηκαν νεκρο.Το πόρισμα...αυτοκτονία.

Τον γνωριζε χρονια και ολη αυτη η κατάσταση ,το παρασκηνιο του τι εγινε,του κοστισε πολύ.
Λογικό θα μου πεις.
Ομως ολες αυτες τις βδομάδες,χανόμουν και εγω μαζι του στη θλίψη και ας υποκρινομουν οτι ημουν καλα.
Ενας απο τους δυο μας επρεπε να ειναι καλα.
Σκεφτομουν διαφορα ,προσπαθούσα να βρω τρόπους για να τον φέρω στη πραγματικότητα, από το σκοτεινο δωματιο των σκέψεων που ειχε κλειστει και που δεν ανοιγε οσο και αν προσπαθουσα.
Συνηθως η προσπαθεια κατέλησε σε ψιλοκαυγα.
Αποτραβιόμουν χωρις να δινω συνεχεια και αναρωτιομουν πόσο χρονο να του δωσω χωρις να ασχοληθώ.Πραγμα που μου ειναι δυσκολο ,το να μη ασχοληθώ μαζι του.

Ευτυχως, δυο μέρες τωρα,αρχιζω να "βλέπω" φως κάτω από αυτο το "δωμάτιο".
"Ανοιξε τα παραθυρα και μπήκαν οι ακτινες του ήλιου"σκέφτηκα.

Επιστρεφει σιγα σιγα και ...ακομα και τωρα που γραφω αυτες τις γραμμες βουρκώνω.

Μου έλειψε,το χαμογελο του,εκείνος.
Αυτη τη φορα χρειάστηκε περισσοτερος χρονος για να αρχισει να το ξεπερνάει.
Δεν πειράζει.
Μπορω να περιμένω και πάντα θα περιμενω όσο ανυπόμονη και πιεστικια και αν ειμαι μερικες φορές.
Τον "μαθαίνω" και τον ζω,κάθε στιγμη.
Ειναι άλλωστε η ζωή μου,η ανασα μου,ο χτυπος της καρδιας μου,το χαμογελο μου.