Παω καλα;

Παντρευτηκε η Πεγκουλα μου.

Ηταν πανεμορφη,οπως και το τραγουδι που τραγουδησε και αφιερωσε στον αντρα της.

Καλως η κακως βλέποντας την ,αφαιρεθηκα και η φαντασια μου οργιασε.

Δεν ειχα μπει ποτε σε διαδικασια να σκεφτω γαμους λαγους και πετραχήλια,τουλαχιστον οχι πριν μπει στην ζωη μου ο καλος μου.

Γελουσα στην σκεψη παροτι τα χρονια σιγα σιγα βαραίνουν την "καμπουρα" μου.

Χθες λοιπον,αναρωτήθηκα πως θα ειμαι στον γαμο μου,αν θα ειναι τοσο ρομαντικος και παραμυθενιος οπως της Πεγκυς,αν θα κλαψω μετατρεποντας το προσωπο μου σε κλοουν,αν θα τρεμω στην αγκαλια του,και αν γενικως θα μπορεσω να τα καταφερω οπως τα καταφερα στον γαμο του αδελφου μου .
Τρομαξα και αλλαξα αμεσως καναλι.
Για κακη μου τυχη ολα τα καναλια ειχαν αυτο το θεμα.
Οποτε ζητησα απο τον καλο μου να μπω απο το λαπτοπ του να δω τα ηλεκτρονικα μου μηνυματα και να σερφαρω για λιγο.

Δεν τρομαξα ακριβως,απλα ηταν μια παραξενη αισθηση.

Οπως οταν εκεινος κοιμάται και εγω ξαπλωμενη απλα τον κοιταζω,τον παρατηρω..χαμογελαω...αλλα και ταυτοχρονα φοβαμαι μη μου παθει κακο.

Οπως οταν βλεπουμε μια περιπετεια ή μια κοινωνική ταινία και μου σφιγγει το χερι.
Φτερουγισμα στην καρδια μου.
Δεν ειναι απλα ερωτας.
Ειναι κατι παραπανω που ενω πιστευα πως το ειχα ζησει δεν ηταν παρα μια ψευδαισθηση.
Τωρα το ζω.
Τώρα ζω.
Μαζι του..καθε στιγμη...
Διαφορετικη..
Μοναδική....
Πρωτογνωρες αισθησεις..
Θέλω να γινομαι και να ειμαι καθε μερα καλυτερη.
Για μας...