Στη δύση του ηλιου... εισαι στο βλεμμα μου, στην ανασα του ανεμου.. εισαι στη σκεψη μου,στην λαμπροτητα του φεγγαριου εισαι στην καρδια μου,μακαρι να ησουν και στην ζωή μου.
Ζωή ειναι ενα αληθινό όνειρο και μία επιθυμία για να κατακτήσω μια ύπαρξη, που ενώ θέλω και ξέρω οτι πρέπει να είναι δική μου καταλήγει να βρίσκεται στα χέρια άλλου! Έτσι η χαρά που προσφέρω σε αυτήν χρησιμοποιείται απο εκείνον τον άλλο με αποτέλεσμα να την εκμεταλλεύεται πρός όφελος του! Αυτή είναι η ζωή, μα επειδή είναι ωραία και επειδη εχω πολεμισει για αυτη ξέρω πως αξίζει να την σκέφτομαι και να προσπαθώ να την κερδίσω απο κάθε άλλον που τη διεκδικεί.
Αγάπη Μία ανάγκη για κάτι που θα με στηρίξει στον δύσκολο δρόμο που τραβάω, μιά ευκαιρία που δεν ήρθε όταν έπρεπε, αλλά είναι εδώ τώρα για το καλό μου, και θα μείνει αν δεν την προδώσω! Εγώ όμως άθελα μου τη διώχνω, είτε γιατί συνήθισα χωρίς αυτήν, είτε γιατί μου τη στέρησαν άλλοι και με έμαθαν να ζώ μακριά της. Ίσως έφταιξε κι εκείνη γιατί ήξερε πως δεν θα ταιριάζαμε απόλυτα και γι αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να επανορθώσω! Αυτή είναι η αγάπη και ξέρω οτι αξίζει να την κρατήσω δίπλα μου και να συγχωρω τα ελαττώματα της, να υπάρχω γι αυτήν και μαζί της να ξεπερνάω κάθε εμπόδιο.
Μοναξιά Μία συντροφιά που βρίσκεται για πάντα δίπλα μου, μα με τρομάζει γιατί μπερδεύει τα συναισθήματα μου, κι ενώ θέλω να τη διώξω μακριά τη δέχομαι και μένω μαζί της! Μερικές φορές με βοηθάει να βρω λύσεις, και πρέπει να εκτιμάω το χρόνο που μου προσφέρει για να πάρω σημαντικές αποφάσεις, αλλά όχι να της δίνω περιθώριο ώστε να μένει κοντά μου γιατί καταρρακώνει την ψυχή μου.. Αυτή είναι η μοναξιά και δέν με ευχαριστεί η παρέα της, αλλά μπορεί να μου δώσει μια ευκαιρία , που άμα την αρπάξω θα πετύχω το στόχο μου, ενώ αν την αφήσω να περάσει θα χάσω και την τελευταία...
Ελπίδα Η ζωή είναι ωραία... αλλά τα 'χει με άλλον, η αγάπη άργησε μια μέρα... αλλά την έστησα κι εγώ την επόμενη, και η μοναξιά δεν με εγκατέλειψε ποτέ... αλλά την βαρέθηκα πιά! Όμως τελικά δεν έχασα το παιχνίδι. Κάτι με κάνει να υπάρχω κι αυτό σημαίνει ότι είμαι στο σωστό δρόμο κι ας παρέκλινα ενδιάμεσα της πορείας μου.Ειμαι δισπιστη.Δεν εμπιστευομαι.Μα.. Η ελπίδα γεννήθηκε κι έγινε "παυσίπονο" στην καρδιά μου όταν όλες οι άλλες έγιναν "γροθιές" που την τραυμάτισαν! Σε αυτή χρωστάω την ύπαρξη μου και όσο βρίσκεται μέσα μου θα ξέρω πως μπορώ να την εμπιστεύομαι σαν φίλη που δε ζητάει τίποτα παραπάνω, παρά θέλει μόνο να μείνει κοντά μου γιά να μου δίνει πνοή ώστε να υπάρχω μέχρι το τέλος της "διαδρομής",την αρχή του τέλους....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου