Αναλυω σπάνια πια.
Το εχω βελτιώσει και παλευω πολυ για να μην το κανω,αιτια;χαλιεμαι χωρις λόγο.
Οταν γινετε αυτο,κανω και μια εσωτερικη αναζητηση ,κουβεντα με τον εαυτον μου.Με κερδιζει παντα αφου σε πολλα εχει δικιο, μα σπανια τον ακουω.
Ηθελημενα κανω λαθη για τα οποια δεν μετανιωνω γιατι μαθαινω απο αυτα.
Υπαρχουν πολλα what if μεσα μου στα οποια δεν γινετε πια να απαντησω γιατι εχασα τις ευκαιριες και τα deadline τους.
Βλεπω ανθρωπους να αλλαζουν, για μια σταγονα ευτυχιας,για ενα καλό κρεββάτι,για τα λεφτα.
Βλεπω ανθρωπους να τα δινουν ολα,να πουλανε την ψυχη τους και να παιρνουν το τιποτα.
Να τους ποδοπατανε,αλλα εκεινοι ορθιοι υπομενοντας τα παντα.
Να βρισκονται στην τελευταια πραξη της ζωης τους μα να μην φοβουνται,να χαμογελανε και να δινουν κουραγιο στους γυρω τους.
Να τους πηγαινουν ολα στραβα ,μα να ερχεται αυτο το κατι να διαλυει το σκοταδι και την μιζερια και να αρχιζουν να πιστευουν στο μελλον και στην ζωη.
Μου αρεσει αυτο το αισθημα της αναζητησης,με γεμιζει.
Αναλυω σπανια αλλα ειναι ωραιο να βλεπεις τα πραγματα απο πολλες σκοπιες.Δεν βρισκομαι προ εκπληξεων και ενθουσιαζομαι οταν γινεται κατι το οποιο δεν το ειχα προβλεψει.
Δεν μπορω να ειναι ο αλλος προβλεψιμος.Ειναι βαρετο.
Χαιρομαι που οι γυρω μου δεν αναλυουν τοσο εως καθολου,χαιρομαι που οι φιλοι μετριουνται στην ια παλαμι και κυριως ειναι ατομα που τα ξερω πανω απο 7 χρονια δεν θα τους αλλαζα με τιποτα-οι αλλοι ειναι απλα γνωστοι που υπαρχουν στη ζωη μου-επειδη οι φιλοι δεν ανταγωνιζονται -δεν βαζουν τρικλοποδιες-δεν κατηγορουν αλλους-δεν σου λενε ψεματα-ειναι ευθεις-που μ αγαπουν και εκτιμουν,που ανακαλυπτω νεα πραγματα συνεχεια,χαιρομαι που δεν ειμαι προβλεψιμη σε σημειο να νομιζουν καποιοι και να υποθετουν πραγματα χωρις εμενα για μενα.
Το εχω βελτιώσει και παλευω πολυ για να μην το κανω,αιτια;χαλιεμαι χωρις λόγο.
Οταν γινετε αυτο,κανω και μια εσωτερικη αναζητηση ,κουβεντα με τον εαυτον μου.Με κερδιζει παντα αφου σε πολλα εχει δικιο, μα σπανια τον ακουω.
Ηθελημενα κανω λαθη για τα οποια δεν μετανιωνω γιατι μαθαινω απο αυτα.
Υπαρχουν πολλα what if μεσα μου στα οποια δεν γινετε πια να απαντησω γιατι εχασα τις ευκαιριες και τα deadline τους.
Βλεπω ανθρωπους να αλλαζουν, για μια σταγονα ευτυχιας,για ενα καλό κρεββάτι,για τα λεφτα.
Βλεπω ανθρωπους να τα δινουν ολα,να πουλανε την ψυχη τους και να παιρνουν το τιποτα.
Να τους ποδοπατανε,αλλα εκεινοι ορθιοι υπομενοντας τα παντα.
Να βρισκονται στην τελευταια πραξη της ζωης τους μα να μην φοβουνται,να χαμογελανε και να δινουν κουραγιο στους γυρω τους.
Να τους πηγαινουν ολα στραβα ,μα να ερχεται αυτο το κατι να διαλυει το σκοταδι και την μιζερια και να αρχιζουν να πιστευουν στο μελλον και στην ζωη.
Μου αρεσει αυτο το αισθημα της αναζητησης,με γεμιζει.
Αναλυω σπανια αλλα ειναι ωραιο να βλεπεις τα πραγματα απο πολλες σκοπιες.Δεν βρισκομαι προ εκπληξεων και ενθουσιαζομαι οταν γινεται κατι το οποιο δεν το ειχα προβλεψει.
Δεν μπορω να ειναι ο αλλος προβλεψιμος.Ειναι βαρετο.
Χαιρομαι που οι γυρω μου δεν αναλυουν τοσο εως καθολου,χαιρομαι που οι φιλοι μετριουνται στην ια παλαμι και κυριως ειναι ατομα που τα ξερω πανω απο 7 χρονια δεν θα τους αλλαζα με τιποτα-οι αλλοι ειναι απλα γνωστοι που υπαρχουν στη ζωη μου-επειδη οι φιλοι δεν ανταγωνιζονται -δεν βαζουν τρικλοποδιες-δεν κατηγορουν αλλους-δεν σου λενε ψεματα-ειναι ευθεις-που μ αγαπουν και εκτιμουν,που ανακαλυπτω νεα πραγματα συνεχεια,χαιρομαι που δεν ειμαι προβλεψιμη σε σημειο να νομιζουν καποιοι και να υποθετουν πραγματα χωρις εμενα για μενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου