Ήρθαμε χθες το απόγευμα.
Ψιλόβρεχε και γουστάραμε τρελά.
Κρατούσα το υπέροχο σοκολατενιο κεικ που φτιαχνω (κλασσικα) μιας και το τρωει ο Δημητράκις (και ολοι εμεις ) αλλα και γλυκιά μπουγάτσα.Συνταγη και φωτογραφίες απο την μπουγατσα αυτή θα την βάλω μόλις τελειωσω με αυτη την ανάρτηση και θα σας βάλω και λινκ για να πάτε να την δείτε και γιατι οχι να την φτιάξετε.Ευκολη ειναι.
Μόλις κατεβήκαμε από το αμάξι η μυρωδια καμμένου ξύλου ήρθε στα ρουθούνια μου.Ενας από τους λόγους που ανεβήκαμε στο πατρικό ήταν και το αναμμένο τζάκι.
Πήρα κάποια πραγματα (την σοκολατενια σαλτσα και το τρενακι) και κατευθύνθηκα στο ένα σπίτι.Στου αδελφού.Το παιδί ήταν στο αλλο σπιτι με την γιαγια και τον παππου,οποτε ειπα ενα γεια αφησα την σαλτσα και κατευθύνθηκα προς τα εκεί.
Ο Δημητράκος επαιζε με την μαμα μου ενω ο μπαμπας παρακολουθούσε τηλεοραση.Χάρηκαν που με ειδαν μα η πρωτη ερωτηση του μπαμπα ήταν "Που ειναι ο Χρηστάκος;"Του εχει μεγάλη αδυναμία,κατι που μου αρέσει πολύ.Τα βρίσκουν οι δυό τους.Ειναι σπουδαιο πραγμα να δεχονται τον αντρα σου στην οικογενεια.Γνωριζετε οτι υπαρχει και η αλλη πλευρά.
Αυτή την στιγμή οι αντρες έχουν πάει για καφέ στο Περλέ,ενα εξαιρετικό ποιοτικό ξενοδοχείο δίπλα σχετικα κοντα με το σπίτι.Ευκαιρία για την Αννα,την νύφη μου,να κάνει τις δουλείες τις μιας και ο μικρος ειναι στης γιαγιας,στο διπλα σπιτι,ο Γιωργος για καφε με τους αλλους,και εχει μοναχα εμενα για παρεούλα,οσο σερφάρω και εκεινη αναμαζευει και μαγειρευει.
Εν τω μεταξύ,πολύ ζεστη βγάζει το τζάκι διπλα μου και ειμαι με το κοντομανικο.Εχω πρόβλημα με την υγρασία σε σημείο αλλεργίας.Αμέσως με πιάνει η μύτη και τα ματια συν τρελό φτέρνισμα.
Αχ είναι ωραία εδώ πάνω.Βλέπεις βουνό και θάλασσα.Αναπνέεις καθαρό ιωδιούχο αέρα και το σημαντικότερο,ΔΕΝ ακούς αμάξια να πηγαινοέρχονται παρα μόνο τον αερα και τα κύματα που σκάνε στα βράχια.
Σιγά σιγά θα αρχίσουμε να χτίζουμε και το δικό μας σπίτι στο διπλανό χωράφι.Υπάρχουν σκέψεις για μετακόμιση εδώ στο πατρικό έτσι ωστε να γλιτώσουμε το ενοίκιο,σκεφτομαι όμως που θα βάλουμε τα δικα μας επιπλα αφου το πατρικο ειναι γεμάτο από τα δικά του.Θα δούμε.
Ερχομαστε και ξεκουραζόμαστε.Δεν μαγειρευω,δεν αναμαζευω.Relax.Παίζω και με τον ανιψιό.Ειναι δύο χρονών και κάτι μηνών,ξέρει να χειριζεται υπολογιστή,κρατάει το μικρόφωνο σαν επαγγελματιας τραγουδιστής για να μην σχολιασω το πόσο καλα πατάει η φωνή του στις νοτες.
Θα γυρίσουμε στην πόλη προς το βραδάκι ανανεωμένοι και χαλαροί.
Η συνταγή της γλυκιας μπουγάτσα στο πι και φι
